Commissievergadering op 12 november 2025

In april 2024, drie maanden voor de verkiezingen, reisde de toenmalige regering af naar Marokko. De krantenkoppen waren toen heel duidelijk. Rabat beloofde elke Marokkaan die illegaal in België verblijft terug te nemen. Dat zijn er heel veel, want in 2024 ontvingen 4.967 Marokkanen een vodje papier, een bevel om het grondgebied te verlaten. In 2025, tot en met september, zijn dat er al 3.394. Omgerekend komt dat neer op twaalf Marokkanen per dag die een bevel kregen om het grondgebied te verlaten. Marokko zou dus in ruil voor de beloofde economische samenwerking ongeveer twaalf personen per dag moeten terugnemen.

De realiteit staat echter in schril contrast met die krantenkoppen. Van de 3.394 illegale Marokkanen die dit jaar een terugkeerbesluit kregen, keerden er slechts 223 gedwongen terug. Dat is exclusief de ‘Dublinterugkeer’ naar een ander Europees land. In plaats van twaalf Marokkanen per dag zijn dat er dus ongeveer 0,8 per dag die gedwongen het grondgebied verlaten. De toenmalig bevoegde minister van Justitie liet mij weten dat de capaciteit van Marokko niet 0,8 per dag bedraagt, evenmin twaalf, maar wel acht illegale Marokkanen per dag.

Kunt u bevestigen dat er in 2024 overeengekomen is om acht Marokkanen per dag terug te nemen? Waarom haalt u dan slechts het povere cijfer van 0,8? Waarom focust u bijna alleen op illegale Marokkanen die in de gevangenis zitten? Van de 273 gedwongen terugkeerders zijn er 218 Marokkanen afkomstig uit de gevangenis. Het is duidelijk dat de focus niet ligt op degenen die geen strafbare feiten hebben gepleegd. Dat gefocust wordt op degenen die strafbare feiten hebben gepleegd, is op zich begrijpelijk, maar u moet natuurlijk ook de andere groep aanpakken, want die veroorzaakt eveneens overlast. Ze betalen geen belastingen en brengen nog steeds kosten met zich mee.

Hoe zult u er dus voor zorgen dat u ook die andere groep in het vizier neemt? Wat is de oorzaak van het feit dat er maar zo weinig mensen worden teruggestuurd? Ligt dat aan u of aan Marokko, omdat dat land geen laissez-passers uitreikt? In het laatste geval, hebt u dan de economische samenwerking, die destijds werd overeengekomen, verminderd?

Op 23 oktober konden we in de krant lezen dat minister Prévot een nieuwe overeenkomst heeft gesloten. Was u daarbij betrokken? Wat is de stand van zaken daarvan?

Mevrouw de minister, u zegt dat u discreet verder werkt. Betekent dat dat u morgen een persmoment zult organiseren, zoals bij de terugkeer naar Afghanistan? Dat hebt u ons ook geflikt. Ik hoop althans dat u morgen een persmoment zult organiseren waarin u zult zeggen dat u niet alleen zult focussen op de terugkeer van criminele Marokkanen, maar ook van gewone Marokkanen. De groep van illegale Marokkanen is immers nog altijd veel groter dan de groep die effectief wordt teruggestuurd. Destijds werd economische samenwerking overeengekomen en er zit inderdaad een klein beetje schot in de zaak, maar het aantal illegalen in ons land is nog altijd buitenproportioneel in vergelijking met het aantal illegalen dat wordt teruggestuurd. Ik zal u hierover blijven ondervragen in de hoop dat er meer schot in de zaak komt.

Mevrouw de minister, het Europees terugkeerbevel heeft tijdens het recent Europees overleg in Luxemburg stof doen opwaaien, aangezien het voorziet in de wederzijdse erkenning van bevelen van de lidstaten, elkaars vodjes papier dus. Zo'n erkenning kan positief zijn, omdat die voorkomt dat illegalen doorreizen naar andere landen om daar opnieuw asiel aan te vragen. De adder onder het gras, de mogelijk negatieve kant, is dat zo'n uitgevaardigd terugkeerbevel van een land uitgevoerd zou moeten worden door de EU-lidstaat waarnaar de asielzoeker is afgereisd.

Kunt u bevestigen dan wel ontkrachten dat bij wederzijdse erkenning uiteindelijk ook de verantwoordelijkheid voor de terugkeer van het eerste aankomstland naar het bestemmingsland dreigt te worden doorgeschoven? Bevestigt u ook de bedenkingen die u destijds in de media maakte? Welke landen hebben zich daartegen verzet?

Mevrouw de minister, momenteel lopen op Europees niveau de onderhandelingen over de nieuwe terugkeerverordening en over de terugkeerhubs. Een van de grootste struikelblokken op de top was de wederzijdse erkenning van de nationale terugkeerbesluiten.

De commissie stelt voor om een Europees uitwijzingsbevel in te voeren. Aangezien ons land reeds met veel secundaire migratie te maken heeft, moeten we daar zorgvuldig mee omgaan en kijken we daar ook met argusogen naar, vooral naar het voorgestelde verplichte karakter van zo'n Europees bevel om het grondgebied te verlaten. Een kordaat terugkeerbeleid is het sluitstuk van het migratiebeleid en het Europees niveau speelt daarbij een belangrijke rol, aangezien de EU verordeningen en richtlijnen uitvaardigt waaraan wij ons moeten houden. Het is dus zeer belangrijk dat u op Europees niveau uw rol ten volle speelt.

Kunt u toelichting geven over de afgelopen BZ-raad en de stand van zaken van het Europees terugkeerbeleid geven? Wat waren de conclusies van dat overleg? Wat waren de voornaamste struikelblokken tijdens de Raad? Welk standpunt hebt u ingenomen over de verschillende thema's, in het bijzonder over een Europees bevel om het grondgebied te verlaten? In hoeverre kreeg u steun van andere Europese landen?

Dank u voor uw antwoord. Nu moeten we eigenlijk al de asielzoekers van andere lidstaten opnemen, omdat het Dublinsysteem faalt – het zogenaamde asieltoerisme. Met dat Europese terugkeerbevel, waar ook goede aspecten aan zijn, moeten we er inderdaad over waken dat we niet nog eens illegale toeristen zullen moeten terugsturen. We moeten ons daar echt voor behoeden. Als landen als Duitsland en Frankrijk zich ertegen verzetten, wil dat meestal wel zeggen dat het er niet van zal komen.

Ik hoop dan ook dat wij niet opnieuw de dupe worden en dat we geen illegale migranten van andere lidstaten zullen moeten terugsturen, zeker omdat de cijfers hier al zo laag liggen.

Ik zie hier een minister die op het niveau van de Europese Unie haar stem laat horen. Dat is, zoals daarnet al gezegd werd, zeer belangrijk. We stellen straks ook nog een vraag over het solidariteitsmechanisme. Ik stel dus voor dat u op deze weg verder blijft gaan. Ik denk dat u zeer goed bezig bent. Als minister horen wij u ook vaak in de pers, waar u onmiddellijk reageert op bepaalde communicaties die vanuit de Europese Unie komen. Minister, doe zo verder.

Aangezien de huidige terugkeerrichtlijn al dateert van 2008, haar onwerkbaarheid treffend werd aangetoond en het fameuze EU-migratiepact midden volgend jaar al in werking treedt, komt het overleg over de aanpassing van de terugkeerrichtlijn, met al haar moeilijkheden, geen moment te vroeg.

Eerder was er al sprake van een uitbreiding van de definitie van ‘veilig derde land’. Wat is de actuele stand van zaken en hoe staat het met de wettelijke regeling over de zogenaamde terugkeerhubs naar derde landen? Naar verluidt zou de Commissie ook voorgesteld hebben om de detentieperiode van achttien maanden naar vierentwintig maanden te verlengen. Welke vorderingen zijn er op dat vlak?

Vier maanden geleden stelde u dat het voorstel van de Europese Commissie op het niveau van de regering besproken werd. Hoe staat het daar nu mee? Is er al een beslissing genomen of niet? Wat is het resultaat van die besprekingen? Met welke voorstellen van de Europese Commissie is de regering het eens en met welke niet? Als we de persberichten mogen geloven, dan stelde EU-commissaris Brunner afgelopen zomer dat er geen moment meer te verliezen was. Intussen zijn we echter al bijna in de winter. Hij wil het liefst dit jaar nog een akkoord. Zal dat akkoord er komen, als het van u afhangt?

Dank u wel voor uw antwoord. De Europarlementsleden zien de sense of urgency niet. Dan stel ik voor dat ze uit hun Europese bubbel komen en eens gaan rondwandelen in Anderlecht, Sint-Joost, Molenbeek of Brussel-Noord. Dan zullen ze snel zien hoe groot de illegalenproblematiek in dit land is en hoe belangrijk de terugkeer naar het land van herkomst is. Wij blijven het dossier opvolgen.

Minister, u hebt altijd gezegd dat u een departement in crisis hebt geërfd en dat de migratiedruk op dit land bijzonder hoog is. Dat klopt. We beschikken over een asielbudget van 1,1 miljard euro en 35.000 opvangplaatsen voor mensen die gratis bed, bad en brood krijgen. De afgelopen drie jaar waren er 101.000 asielaanvragen en talloze veroordelingen wegens een gebrekkig asielbeleid. Men zou dan ook verwachten dat de Europese Unie erkent dat er in ons land een ernstig probleem bestaat.

Als ik echter de documenten van de Europese Commissie lees die gisteren zijn gepubliceerd, dan blijkt dat België volgens de Commissie geen hoge migratiedruk kent. Ons land zou alleen een risico lopen op een hoge migratiedruk. Als ik het goed begrijp, maakt de Europese Commissie een onderscheid tussen drie groepen landen: landen met een hoge migratiedruk – dat zijn er vier, namelijk Griekenland, Cyprus, Spanje en Italië –, landen met een risico op migratiedruk en de overige landen. Tot die tweede groep, de landen met een risico op migratiedruk, behoren er twaalf. Polen valt daaronder, maar ook België.

Terwijl we het hier nog nauwelijks kunnen bolwerken, stelt de Europese Unie dus dat er in ons land enkel sprake is van een risico op een hoge migratiedruk. We worden daarmee ingedeeld in dezelfde categorie als Polen, Litouwen en Finland, landen die dat risico lopen door hybride oorlogsvoering.

Klopt het dat wij bijgevolg geen beroep zullen kunnen doen op het solidariteitsmechanisme en dat we – boven op de 30.000 à 40.000 asielzoekers die we jaarlijks moeten opvangen – ook nog eens extra zullen moeten betalen om er niet nog meer te moeten ontvangen? Zult u ervoor kiezen om die asielzoekers af te kopen of om er zelf nog bijkomend op te vangen? Als dat laatste het geval is, dan is het solidariteitsmechanisme niet meer of niet minder dan een mes in onze rug. Ik hoop dat ik mij vergis. Ik krijg dus graag meer uitleg over dat solidariteitsmechanisme.

De Europese Commissie heeft ook een voorstel geformuleerd over dat solidariteitsmechanisme, maar dat is nog niet publiek. Hebt u dat al kunnen inkijken? Wat staat erin? Wat zijn de conclusies? Hebben wij recht op een gedeeltelijke of volledige korting bij het afkopen of het opvangen van asielzoekers uit die solidariteitspool?

Minister, wat dat solidariteitsmechanisme betreft, het vergt inderdaad enige toelichting om duidelijk te maken wat de Europese Unie daar allemaal mee wil doen. Collega Van Belleghem heeft geprobeerd dat te duiden. Ook hier zien we opnieuw dat de Europese Unie veel bepaalt wat betreft de manier waarop we moeten omgaan met asiel en migratie en met de druk op bepaalde lidstaten.

In het regeerakkoord staat duidelijk dat we de migratiedruk moeten verminderen en dat we niet van plan zijn om nog meer mensen op te vangen. We doen al zeer lang meer dan ons billijke deel. Mengt u zich, minister, ook op dat niveau in het debat?

Het is inderdaad zo dat eurocommissaris Magnus Brunner gisteren zijn rapport heeft voorgesteld, de First Annual Migration Management Cycle. Tijdens die voorstelling gaf de commissaris mee dat er 35 % minder illegale grensoverschrijdingen waren. België werd echter geïdentificeerd als een land in de at risk -categorie, wegens de hoge instroom van asielzoekers. Dat klopt, minister, wij doen al meer dan voldoende ons deel.

Daardoor komen we ook in aanmerking voor prioritaire toegang tot de European Union Migration Support Toolbox, met onder meer noodfinanciering, operationele steun en beleidscoördinatie. Ik zag in het document ook iets staan over een budget voor drones. Minister, kunt u daar wat meer toelichting over geven?

De status van ons land wordt elk jaar geherevalueerd. Als we in de categorie ‘Member States Facing a Significant Migratory Situation’ zouden terechtkomen, dan kunnen we een verzoek aan de Commissie richten om een volledige of gedeeltelijke vermindering van onze bijdrage aan die pool te vragen.

De Commissie heeft een voorstel geformuleerd over die solidariteitspool, maar het werd nog niet bekendgemaakt of gepubliceerd. Het is bezorgd aan de Europese Raad. Het is aan die Raad om de knoop door te hakken over de omvang van het solidariteitsmechanisme en over hoe elke lidstaat zal bijdragen aan de pool.

Werd het solidariteitsmechanisme ook besproken op de JBZ-Raad van 14 oktober? Kunt u toelichting geven over de landen die zouden rekenen op solidariteit, zoals gedeeltelijk al vermeld in het document?

Is er al iets bekend over de bijdrage die dit land zou moeten leveren? Hoe zullen we ons in de komende periode positioneren? Dat wordt immers bijzonder belangrijk. Welk standpunt zullen we daarin innemen, ook in de Raad, als regering?

De heer Vandemaele zal zich aan zijn spreektijd houden.

Mevrouw de minister, tegen juni 2026 moet het EU-migratiepact volledig in werking treden. U kwam met de Europese migratieministers samen in Luxemburg en het solidariteitsmechanisme bleef daar een heikel punt. Het idee om de druk aan de buitengrenzen te verlichten, houdt in dat lidstaten een flexibele bijdrage kunnen leveren, via relokalisatie, financiële steun of operationele hulp. Verschillende lidstaten hebben echter aangekondigd dat ze niet willen bijdragen aan het solidariteitsmechanisme via relokalisaties, waaronder ook België. Landen als Polen en Hongarije geven zelfs aan dat ze op geen enkele manier willen bijdragen aan het mechanisme.

De collega’s verwezen er al naar, er is gisteren een document gelanceerd, maar nog niet gepubliceerd. We hebben dus geen toegang tot de afspraken die daar gemaakt zouden zijn. Misschien kunt u straks een tip van de sluier oplichten. In elk geval is het voor ons duidelijk dat het Europese migratiepact alleen kan slagen als alle lidstaten deelnemen aan het systeem. Als we niet tot een evenwichtige verdeling komen, dan zal het systeem vanzelf in elkaar storten. Dat kan volgens mij niet de bedoeling zijn.

Ik heb daarover de volgende vragen.

Welke bijdrage zal België in 2026 leveren binnen het solidariteitsmechanisme? Is de regering bereid om in de toekomst toch nog deel te nemen aan relokalisaties in het kader van het Europese migratiepact? Hoe kan het migratiepact effectief werken als er lidstaten zijn die eenvoudigweg beslissen niet mee te doen? Hoe kunnen we landen als Polen en Hongarije, die dat standpunt innemen, ertoe verplichten toch mee te werken? Dat zijn mijn vragen, mevrouw de minister, mooi binnen de tijd.

Minister, sta mij toe dat waanzin te noemen. U waardeert het dat de Europese Commissie zegt dat we een risico lopen op hoge migratiedruk. Dat is complete waanzin! We lopen geen risico op een hoge migratiedruk; die hoge migratiedruk is een feit!

U stelt dat u niet zult meedoen aan de hervestiging en dat we zo nodig asielzoekers zullen afkopen, dat wij 20.000 euro per asielzoeker zullen betalen om alsjeblieft niet nog meer asielzoekers op te nemen, terwijl we er in 2024 al 40.000 hadden en we er dit jaar waarschijnlijk meer dan 30.000 zullen hebben.

Onze asieldiensten worden overstroomd. Uw diensten kunnen trouwens zelf de asielaanvragen niet eens tijdig afhandelen. Het duurt bijzonder lang vooraleer een asielaanvraag wordt behandeld. U zegt dat de website met migratiecijfers er niet komt door de hoge migratiedruk en omdat u andere prioriteiten hebt. We worden al overspoeld door asielzoekers en dan zou de Europese Commissie ons bovendien opleggen dat we er ofwel nog meer moeten opnemen, ofwel dat we ze moeten afkopen.

Ik vind dat absoluut onaanvaardbaar. We moeten er alles aan doen om geen euro extra aan asielzoekers te besteden, aangezien we nu al aan zovelen gratis bed, bad en brood moeten geven. Ik hoop dus dat u niet onderhandelt om er minder op te nemen, maar dat u onderhandelt om er geen enkele extra op te nemen of om geen euro extra te betalen.

Daarmee bleef ook ik mooi binnen de tijd.

Mevrouw de minister, u moet zich als minister natuurlijk aan het regeerakkoord en compromissen houden. Het is geen geheim dat onze partij van mening is dat een werkelijke oplossing niet binnen de grenzen van de Europese Unie ligt, maar in een strikte grensbewaking en opvang in de regio. Wie hier dan illegaal binnenkomt, moet terug.

Binnen de context van de Europese Unie en binnen de context waarin u een regering moet vormen met de verschillende partners, elk met hun eigen mening, haalt u daaruit wat mogelijk is. Het is inderdaad zo dat we er het met de volledige arizonaregering over eens zijn dat we al meer dan ons deel doen. We doen al onze fair share . We weten allemaal dat de druk uitzonderlijk hoog is, ook hier, op onze diensten, ons opvangsysteem en onze lokale besturen. Ook bij de lokale besturen is het draagvlak op.

Mevrouw de minister, op dat vlak moet u uw stem aan de Europese onderhandelingstafel heel luid laten klinken. Ik wens u daarbij veel succes.

Dank u wel voor uw antwoord, mevrouw de minister.

De Europese Commissie plaatst ons eigenlijk in de categorie at risk , samen met 11 andere landen. Er zijn dan ook nog vier landen waar de druk echt extreem is. Ik stel vast dat ongeveer de helft van de lidstaten at risk of hoger scoort.

De collega’s zeggen hier al jaren dat wij het allerzwaarste kruis dragen dat er op aarde bestaat, wanneer het over asiel en migratie gaat, maar blijkbaar is dat niet de appreciatie van de Europese Commissie. Blijkbaar bevestigt de Europese Commissie niet het verhaal dat de rechtse partijen hier al jaren vertellen, met name dat wij veel meer doen dan onze fair share . Blijkbaar kijkt men daar op het Europese niveau toch anders naar.

Mevrouw de minister, “geen solidariteit zonder verantwoordelijkheid”, zegt u. Dat impliceert eigenlijk dat u, zodra bepaalde elementen van het solidariteitsmechanisme niet worden uitgevoerd, niet meer bereid bent om ons deel te doen. Iedereen weet dat het solidariteitsmechanisme maar werkt als alle afspraken die daarin worden gemaakt ook worden nagekomen. Zodra een of meerdere landen zeggen dat ze niet meedoen, stort het hele systeem in.

Het heeft er alle schijn van dat een aantal landen dat inderdaad van plan is. Ik heb u daarover een vraag gesteld, maar u hebt daar niet op geantwoord. Integendeel, u hebt gezegd dat wij onze verantwoordelijkheid pas zullen nemen als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt.

Dan rijst natuurlijk de vraag wat er zal gebeuren als dat niet het geval is. Ik denk dat we daar mogelijk wel op afstevenen.

U keek boos toen ik dat zei, maar ik interpreteer dat alsof de Europese Commissie eigenlijk zegt dat we onze fair share niet doen, dat we niet genoeg doen, want anders zouden we in de hoogste categorie zitten. Als alle landen die in de categorie at risk of lager zitten, moeten bijdragen, dan betekent dat dat we onze fair share niet leveren, maar misschien kunt u mij corrigeren, mevrouw de minister.

Ja, mevrouw de minister, ik heb u dat horen zeggen – het is niet dat ik niet geluisterd heb – maar als de Europese Commissie zegt dat wij het meeste opvang voorzien voor secundaire migratie, als ze erkent dat wij een geweldige druk ervaren, als al de elementen die u opsomt aanwezig zijn, waarom zitten we dan in de categorie at risk en niet in de hoogste categorie, in de categorie die zal ontvangen als het gaat over fair share ? Waarom zitten wij in de categorie van zij die moeten geven als het over fair share gaat? Waarom zijn die twee elementen niet met elkaar verbonden? Daar kunt u me duidelijk niet op antwoorden.

Ik zal alleen het woord nemen, mevrouw Schlitz komt later.

Mevrouw de minister, ik heb al enkele keren gevraagd of wij de verslagen van de gesloten centra kunnen ontvangen. Bij mijn laatste poging werd het argument gegeven dat het interne documenten zijn en werd ik doorverwezen naar het activiteitenverslag van DVZ. Daarin staan echter slechts twee pagina's over de gesloten centra. Als ik kijk naar oudere jaarverslagen, die ik hier en daar op de kop heb kunnen tikken, merk ik dat er eigenlijk geen privacygevoelige informatie in staat, maar wel veel interessante gegevens. Die informatie stelt ons als parlementsleden in staat om de situatie beter te begrijpen en beter onderbouwde tussenkomsten te houden. Volgens mij is dergelijke informatie essentieel voor een goed functionerend parlementair systeem. Wij hebben een controlerende taak en ik denk dat wij die documenten nodig hebben om onze taak terdege uit te voeren.

Mevrouw de minister, kunt u toelichten waarom u die documenten als interne documenten beschouwt? Kunt u aangeven welke gevoelige informatie er in zou staan die het delen ervan met ons zou verhinderen? Bent u ondertussen misschien toch bereid om die documenten toegankelijk te maken voor parlementsleden? Ik sta altijd open voor voortschrijdend inzicht. Daarvoor kunt u op mij rekenen, mevrouw de minister.

Op dat laatste zal ik niet ingaan. Ik heb dus een uur gewacht als geïdentificeerd parlementslid. Maar goed, mevrouw de minister, de jaarverslagen waarvan sprake was, zitten inderdaad sinds vanochtend in mijn mailbox. Ik heb ze dus ontvangen. Ik heb u echter al verschillende keren gevraagd of u mij die documenten kon bezorgen en u zei telkens dat dat niet kon. U hebt het vandaag nog eens gedaan: op basis van allerlei argumenten hebt u gezegd dat u mij die informatie niet kunt geven. Nochtans is die informatie publiek. Ik heb recht op die informatie! Ik heb ze gevraagd in het kader van de openbaarheid van bestuur en ik heb ze gekregen. Mevrouw de minister, als we in dit Parlement op een ernstige manier willen samenwerken, dan zou u ook gewoon kunnen zeggen dat u het parlementaire werk faciliteert. Wat u nu doet, is obstructie creëren. U maakt het zo moeilijk mogelijk. Als wij een verslag vragen dat volgens de wet op de openbaarheid van bestuur aan ons mag worden bezorgd, dan moet u ons dat gewoon bezorgen. Als u de democratie en het parlementaire werk ernstig neemt, dan moet u daar niet iedere keer moeilijk over doen. U moet die documenten gewoon geven. Het is voor ons administratief omslachtig en tijdrovend, gewoon omdat u die informatie niet wilt geven. Mevrouw de minister, ik roep u dan ook op: als u het parlementaire debat en het parlementaire werk naar waarde schat, bezorg ons de volgende keer dat soort informatie gewoon onmiddellijk als ze wordt gevraagd. Dan hoeven wij ze niet telkens via de wet op de openbaarheid van bestuur op te vragen.

Madame la ministre, le 25 septembre dernier, vous aviez expliqué en réponse à une question en séance plénière que vous aviez fait tierce opposition contre les décisions de justice demandant l'accueil de familles avec enfants à la rue. Ces familles n'avaient pas bénéficié d'accueil car elles avaient obtenu une protection dans un autre pays européen. Pour plusieurs familles, il s’agissait de la Grèce.

Le tribunal de Bruxelles vient de confirmer une première décision, estimant que Fedasil n'avait pas motivé sa décision et que la protection internationale octroyée en Grèce n'était pas effective. Dans son ordonnance, le tribunal critique "l'attitude obstructive manifeste de Fedasil" et appelle à ce que "des mesures soient prises pour l'inciter à exécuter la décision judiciaire qui la condamne à héberger les défendeurs".

Madame la ministre, comment réagissez-vous face à cette décision de justice, qui confirme celle du mois d'août? Combien de familles sont-elles concernées par ces décisions de justice et, de manière générale, combien de familles sont-elles dans la même situation?

Quelles instructions avez-vous ou allez-vous donner à Fedasil pour permettre de suivre ces décisions de justice? Il me revient qu'il y aurait des évolutions au niveau de Fedasil pour qu'enfin ces familles puissent être accueillies.

De manière plus générale, quand les places tampons ouvriront-elles pour éviter tout problème pendant cet hiver?

Madame la ministre, je vous remercie pour votre réponse, qui m'étonne. Certes, vous mettez en avant le fait que la situation en Grèce, d’après les informations, ne peut pas être définie comme inhumaine. Mais en attendant, ces familles sont quand même dans la rue, si je comprends bien.

J'ai bien compris. J’entends que vous n'êtes pas d'accord avec ce que la justice dit, à savoir que la situation en Grèce est inhumaine. Vous dites qu' a priori elle ne l'est pas. Je ne suis pas allé vérifier, donc je ne sais pas l'attester. Mais en attendant, ces familles sont toujours dans la rue. Sommes-nous d'accord?

Vous dites que nous ne devons pas, mais il y a quand même des familles dans la rue. De ce point de vue là, il y a un peu d'humanisme à avoir. Nous devons, à un moment donné, donner un accueil à ces personnes. C'est absolument nécessaire.

J'avais cru comprendre qu’il y avait eu une évolution en la matière, pour tenir compte de cette difficulté de familles avec enfants. À ce stade-ci, je déduis de votre réponse, que l'on maintient cette attitude qui consiste à dire: "Non, qu’ils retournent en Grèce tout simplement." Ces familles avec enfants qui sont dans la rue restent dans la rue. C'est ainsi que je le comprends.

Je pense que ce n’est pas acceptable. Des décisions de justice ont été rendues. À un moment donné, il faut respecter l'État de droit. Il faut pouvoir y répondre de manière ferme et formelle. Cela fera suite d'ailleurs avec la question suivante, qui parle de non-respect, ou en tout cas de recul en matière d'État de droit.

J'entends bien, mais il y a les lois qu'on vote, et puis il y a aussi la justice. La justice prend des décisions. La justice estime que la protection en Grèce n'est pas acceptable.

Vous l'avez dit vous-même: malgré cette loi, si l'on estime qu'il y a des risques réels pour les familles de retourner dans l'État dans lequel elles ont une protection, nous pouvons les accueillir. Je pense que dans ce cadre-là, nous devons les accueillir. Puisqu’il y a une décision de justice, nous devons la respecter jusqu'à faire preuve du contraire.

J’entends, mais le problème fondamental que vous ne voulez pas entendre, c’est le fait qu’il y a des décisions de justice que vous ne respectez pas. C’est le problème de fond.

Madame la ministre, pour suivre sur la thématique, un rapport de l'Institut Fédéral des Droits Humains (IFDH) met en avant une série de conclusions qui se basent sur le rapport annuel sur l'État de droit de la Commission européenne. Il met en avant des défis structurels qui révèlent une érosion de l'État de droit en Belgique. On vient de parler de la non-exécution des décisions judiciaires et l'IFDH revient de manière assez importante sur ce point.

Par ailleurs, nous avons déjà eu l'occasion de parler de la réforme prévue quant au Conseil du Contentieux des Étrangers (CCE). Nous avons d'ailleurs pu auditionner M. Marc Oswald en la matière et il avait alors mis en avant qu'une réunion avec vous avait eu, apparemment, un résultat plutôt rassurant. J'aimerais connaître les garanties que vous lui avez apportées pour le rassurer par rapport à la réalisation de la mission confiée au Conseil du Contentieux des Étrangers. Je reviendrai encore sur cette question de la non-exécution des décisions de justice, en espérant une évolution dans votre réponse.

Madame la ministre, le rapport d’octobre 2025 de l’Institut fédéral des droits humains met en garde contre une érosion préoccupante de l’État de droit en Belgique. Il pointe notamment la non-exécution des décisions de justice, le manque de moyens de la justice, les arriérés judiciaires, ainsi que les atteintes aux droits de manifester et au rôle des défenseurs des droits humains.

Ces manquements ont un impact direct sur la confiance des citoyens envers les institutions publiques, puisque 59 % des Belges interrogés estiment qu’il est fréquent que les instances publiques ne respectent pas les décisions de justice.

Dans le cadre de votre portefeuille, le rapport relève que certaines mesures prévues pour la gestion des centres de détention pour étrangers, notamment le transfert de détenus vers leurs pays de renvoi, comportent de sérieux risques de violations des droits fondamentaux. La Belgique a par ailleurs été condamnée par la CEDH pour des manquements similaires, révélant un problème structurel dans l’exécution des décisions judiciaires concernant l’asile et l’accueil des personnes en protection internationale.

Dans ce contexte, madame la ministre, je souhaiterais savoir:

Avez-vous pris connaissance de l’étude de l’IDFH et quels enseignements concrets le Gouvernement entend-il en tirer pour corriger les manquements relevés, en particulier dans les dossiers d’asile et de détention administrative?

Quelles garanties et procédures comptez-vous mettre en place pour assurer que les décisions des juridictions nationales et européennes soient effectivement appliquées, notamment dans le cadre des retours et de l’accueil des demandeurs de protection internationale?

Le gouvernement envisage-t-il l’instauration de mécanismes de suivi ou de sanctions lorsque l’administration ne respecte pas un jugement exécutoire dans le domaine de l’asile et de l’immigration?

Pourriez-vous préciser vos orientations budgétaires et calendriers pour renforcer les moyens financiers et humains nécessaires à la mise en œuvre des décisions de justice dans votre portefeuille?

Envisagez-vous de légiférer pour inscrire dans la loi des garanties spécifiques sur l’État de droit et les droits humains, afin de prévenir les violations dans les centres de détention pour étrangers et dans la gestion des retours?

Je vous remercie.

Madame la ministre, je vous remercie pour vos réponses. Cela tombe bien puisque mardi prochain, nous aurons une réunion conjointe au cours de laquelle nous pourrons auditionner les représentants de l'Institut. Nous pourrons approfondir les différentes remarques. Vous avez évoqué une réponse écrite formulée à l'Institut. Je pense qu'il serait intéressant que vous nous la transmettiez afin que nous disposions de tous ces éléments.

Concernant le Conseil du Contentieux, nous n'avons pas encore vu le projet. La question sera de voir comment vos intentions y seront traduites. Surtout, nous serons très attentifs à l'avis du Conseil d'État sur ce projet.

Pour conclure sur les décisions de justice, j'entends effectivement que des lois sont votées. C'est une chose, mais je rappelle que s'il y a des décisions de justice, elles doivent être respectées. Nous pouvons éventuellement déposer un recours mais de manière motivée. C'est le fondement même de notre démocratie que de respecter la justice.

Madame la ministre, je suis assez sidérée par votre réponse. Votre réaction à la lecture de ce rapport me fait penser à celle de Donald Trump quand il ne reçoit pas le prix Nobel de la paix, alors qu'il met à feu et à sang des parties entières de la planète. Madame la ministre, vous bafouez chaque jour les droits humains avec vos décisions et ensuite vous vous étonnez d'avoir un mauvais bulletin. Excusez-moi, mais aujourd'hui, la seule réaction à avoir face à ce rapport, ce n'est pas de dire que le rapport est mauvais ou que vous auriez dû faire de l'ingérence dans la rédaction de ce rapport – j'hallucine! –, c'est plutôt de vous mettre au travail pour que ce rapport soit meilleur l'année prochaine. Il y a toute une série de recommandations, des mises en garde, des sonnettes d'alarme qui vous disent que des lignes rouges vont être franchies. Vous rétorquez que c'est eux qui ont mal compris et qu'il n'y a pas de problème. Enfin, jusqu'où irez-vous? Vous dites ne pas payer les astreintes, l'argent pouvant être mieux utilisé. Un citoyen, quand il est condamné à payer une amende, peut-il, lui, dire à la justice qu'il ne la payera pas et qu'il utilisera son argent d'une meilleur manière que l'État? L'État de droit ne fonctionne pas ainsi! Vous devez payer les astreintes. Ce sont des décisions de justice. Quand le rapport dit que les citoyens ont une défiance vis-à-vis du politique, notamment parce qu'il ne respecte pas les décisions de justice lorsqu'elles lui sont appliquées, alors qu'eux y sont tenus, c'est grave! Cela crée des fractures. Aujourd'hui vous devez vous mettre en ordre par rapport à cela pour restaurer la confiance des citoyens envers le politique.

Madame la ministre, dans la nuit du 13 au 14 octobre, un homme palestinien, Mahmoud Ezzat Farag Allah, s'est suicidé au centre fermé 127 bis de Steenokkerzeel. Ce drame, profondément bouleversant, met en lumière les conditions de détention et l'accès aux traitements psychosociaux excessivement inadéquats dans les centres fermés.

Le lendemain, une forte présence policière a été signalée dans les centres sans qu'aucune explication ne soit donnée aux personnes détenues. Dans la soirée, celles-ci ont découvert la présence de punaises de lit dans leurs effets personnels, un problème récurrent selon plusieurs témoignages, qui aurait jusqu'ici donné lieu à aucune mesure durable. Alors, face à cet enchaînement d'événements, la tension est montée dans le centre, entraînant une intervention policière massive. Tous les détenus de l'aile concernée auraient été emmenés, certains vers le centre fermé de Bruges, d'autres vers des établissements pénitentiaires. Le lendemain, aucune visite n'a été autorisée au centre 127 bis .

Madame la ministre, à ce jour, aucune information claire n'a été communiquée, ni aux familles, ni aux associations, ni au Parlement, au sujet de ces incidents. Je souhaite donc vous poser les questions suivantes: où se trouvent actuellement les personnes détenues dans l'aile concernée? Des personnes ont-elles été blessées? Ont-elles reçu les soins adéquats? L'aile du 127 bis concernée est-elle toujours inutilisable? Quand sera-t-elle remise en état et comment garantissez-vous, d'ici là, des conditions de vie conformes à la dignité humaine et à la législation? Enfin, une prise en charge psychosociale est-elle prévue pour les détenus ayant été témoins du suicide de leur co-détenu? Je vous remercie.

Merci pour les réponses.

Madame la ministre, depuis 2022, l'Université de Liège est une université hospitalière, à l'instar d'autres universités belges. Cela signifie que dans le cadre de son programme, elle a décidé d'accueillir sur le campus des étudiants ou des chercheurs étrangers confrontés à des situations de conflit ou de péril pour leur vie dans leur pays d'origine. Dans ce contexte, trois bourses ont été dégagées pour des chercheurs palestiniens. Parmi ces trois chercheurs, il y a celui d'un informaticien spécialisé dans le traitement automatique des langues.

Bien que la commission de l'Intérieur ne traite pas de dossiers individuels, ce dossier est néanmoins emblématique. Je souhaiterais donc le souligner et le développer. En effet, dans le cadre de son permis unique, le volet relatif au permis de travail est en ordre depuis un certain temps, puisque la Région wallonne a octroyé un permis en bonne et due forme. En revanche, l’Office des étrangers tarde à répondre concernant le volet droit de séjour, alors que toutes les conditions légales sont remplies (rémunérations, assurances, etc.).

Nous connaissons tous la situation dramatique des ressortissants palestiniens confrontés à la guerre à Gaza et qui, jusqu’à aujourd’hui, ne peuvent pas quitter l’enclave palestinienne. Toutefois, si, dans le cadre de l'accord de paix avec Israël, les frontières venaient à s’ouvrir, il importe que le dossier de permis unique de ces chercheurs soit prêt le plus rapidement possible. En effet, ces dossiers ne poursuivent pas uniquement un objectif humanitaire, mais participent également au développement de notre essor scientifique, avec des candidats sélectionnés selon des critères rigoureux.

Dès lors, madame la ministre, pour quelles raisons le permis unique n'a-t-il pas encore été délivré? Si la situation venait à s'améliorer sur le plan des frontières, ne serait-il pas préférable que ces personnes puissent obtenir rapidement leur titre de séjour?

Madame la ministre, je vous remercie pour votre réponse. Je pense que c'est une bonne chose d'avoir renforcé le service pour traiter au plus vite les demandes. Je ne fais ici que relayer les informations et les préoccupations de mon université, puisque j'ai été doyenne à l'Université de Liège avant d'être députée. Comme nous avons toutes les conditions pour accueillir ces chercheurs, il est vraiment important pour nous que tous les aspects administratifs soient débloqués afin qu'ils puissent au plus vite venir tenir leur mission chez nous.

Mevrouw de minister, deze regering heeft in het regeerakkoord iets heel eenvoudigs en menselijks gezet; namelijk dat er in België niemand op straat slaapt. Punt. Dat was de belofte. Dat was het compromis. Dat is ook onze menselijke ondergrens.

U hebt al stevige maatregelen genomen om de instroom te beperken, wat ook één van de voorwaarden is. Dat erkennen we ook, maar voor Vooruit geldt het gigantisch belangrijke principe dat een strenger en duidelijker beleid alleen maar kan als het ook eerlijker en menselijker wordt. Dat hebt u ook altijd gezegd en dat hebt u me beloofd.

Strenger kan ook alleen maar als we beter beschermen wie recht heeft op bescherming. Als we echt grip willen krijgen op migratie heeft dat twee kanten. Duidelijkheid voor wie niet kan blijven, maar ook opvang en bescherming voor wie bescherming nodig heeft. Strenger kan ook alleen als we beter beschermen wie recht heeft op bescherming. Het is pas duidelijk als iedereen die duidelijkheid heeft, diegenen die mogen blijven en diegenen die niet mogen blijven.

Eerlijk, ik maak me daar wel wat zorgen over, mevrouw de minister. Iedereen weet dat we richting winter gaan. Iedereen weet dat er mensen, kinderen, gezinnen, alleenstaanden in de kou slapen, of dreigen op straat te moeten slapen. Het is niet alleen onze juridische plicht, maar ook ons menselijk minimum respect te hebben voor onze eigen afspraken. We willen regels, ja, maar we willen vooral ook menselijkheid, want in een land als België hoort niemand te bibberen in een slaapzak buiten het opvangcentrum. Daarom heb ik drie concrete vragen voor u, mevrouw de minister.

Hoe staat het vandaag met de opvang en met de instroomcijfers? Zijn er voldoende plaatsen voor de mensen die hier aankomen? Hoe worden kwetsbare profielen beschermd?

Wat is uw concreet winterplan? In welke opvang en in welke extra noodopvang wordt er voorzien om te garanderen dat deze winter niemand in de vrieskou op straat slaapt?

Als de instroommaatregelen voldoende zijn, welke andere beschermende maatregelen neemt u dan? Bij absolute overmacht moeten er immers ook andere ambulante en medische hulp zijn.

Tot slot, mevrouw de minister, we hebben ook inzake de Dublincentra wetgeving goedgekeurd. Wat zult u doen met de mensen die ergens anders een aanvraag hebben gedaan? Zorgt u ervoor dat die mensen worden teruggestuurd naar het land waar ze een aanvraag hebben gedaan, of voorziet u hier in opvang voor hen?

Dank u wel, mevrouw de minister, voor uw antwoorden. Ik ben blij met uw uitleg. Die is heel duidelijk. U zult ervoor zorgen dat iedereen die daar recht op heeft, wordt opgevangen. Iedereen die daar geen recht op heeft, zal tijdelijk worden gehuisvest, zoals u zojuist zei, ook in terugkeercentra voor wie terugkeert. Dat is voor mij zeer belangrijk. Mevrouw de minister, ik stel deze vraag met een bewuste reden. De regering heeft in het regeerakkoord een duidelijke keuze gemaakt om weer grip te krijgen op migratie, om de chaos die er was aan te pakken en duidelijkheid te brengen. Dat is wat wij willen, mevrouw de minister. Daarom is mijn vraag ook zo belangrijk. Wij keuren maatregelen goed die consequenties hebben, maar het is ook onze taak om ervoor te zorgen dat de mensen die hier mogen zijn, kunnen worden opgevangen, begeleid en geïntegreerd in de samenleving. We moeten er echter ook voor zorgen dat de mensen die hier niet mogen zijn, ongeacht of het over mensen met een M-statuut gaat of over terugkeerders, daadwerkelijk terugkeren. Dank u wel, mevrouw de minister.

Mevrouw de minister, u weet dat onze standpunten op het vlak van asiel en migratie vaak nogal ver uit elkaar liggen. Op het vlak van arbeidsmigratie zouden we elkaar misschien wel kunnen vinden.

De Vlaamse Regering heeft een soort van fast lane ingevoerd voor arbeidsvergunningen voor hoogopgeleiden. De wachttijden zijn spectaculair gedaald, van 69 dagen naar 15 dagen. Voor andere profielen is de wachttijd verminderd tot ongeveer 30 dagen.

Om een gecombineerde vergunning te kunnen verkrijgen, moet de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) echter ook een machtiging tot verblijf afleveren. Vlaams minister Demir maakt zich nogal druk over het feit dat de gemiddelde behandelingstermijn bij de DVZ momenteel 17 weken bedraagt. Dat is aanzienlijk langer dan in onze buurlanden.

Als we aantrekkelijk willen zijn voor bedrijven die nood hebben aan de instroom van arbeidsmigranten, lijkt het me verstandig om een tandje bij te steken.

Hoe komt het dat het bij de DVZ zo lang duurt? Bent u van plan om indien nodig extra personeel aan te werven? Heeft de lineaire besparing van 1,8 % op alle diensten daar een impact op of staat dat daar volledig los van? Welke andere maatregelen overweegt u eventueel om tegemoet te komen aan de vraag van uw Vlaamse collega's en te zorgen voor een snellere en vlottere procedure? Ik kijk uit naar uw antwoord.

Mevrouw de minister, in het Vlaams Parlement heb ik aan de toenmalige bevoegde minister ongelooflijk veel vragen gesteld over de doorlooptijd van de arbeidsvergunningen. In het begin kreeg ik antwoorden over de federale en de Vlaamse termijnen, maar na verloop van tijd ontving ik enkel nog cijfers over de Vlaamse doorlooptijd. Daar kunnen we natuurlijk niet veel mee, aangezien zowel Vlaanderen als de federale overheid bevoegdheden heeft in dit dossier.

Ik heb jarenlang gepleit voor de invoering van de fast lane . Met Arizona hebben we heel wat bepalingen in het regeerakkoord opgenomen over arbeidsmigratie – op Vlaams niveau overigens ook – met een duidelijke visie op hoe we daarmee willen omgaan.

Dat is noodzakelijk in de war for talent . Het is belangrijk dat u dit samen met minister Demir ter harte neemt en dat u samen een goed team vormt. Ik heb bovendien altijd bepleit om te bekijken hoe de twee procedures – Vlaams en federaal – gelijktijdig kunnen verlopen. Kunnen we op dat vlak niet sneller werken?

Daarom wil ik u vandaag enkele vragen stellen. Kunt u toelichting geven bij de gemiddelde behandelingstijd van gecombineerde vergunningen, zowel voor hooggeschoolde profielen als voor knelpuntberoepen? Kunt u toelichting geven bij de doorlooptijd van die dossiers bij de Dienst Vreemdelingenzaken? Welke maatregelen zult u nemen om de doorlooptijd te verkorten? Kunt u toelichting geven bij de vooruitgang inzake de elektrische gegevensuitwisseling en het unieke loket? In hoeverre werd de parallelle behandeling van dossiers onderzocht?

Dank u wel, mevrouw de minister, voor uw antwoord. Het is goed dat u er werk van maakt, zowel voor het personeel, als voor alle procedures en tools op alle fronten. Dat is goed en dus zijn we het voor één keer volledig met elkaar eens.

Minister, ook bij deze procedure bestaat nog steeds het risico dat er misbruik wordt gemaakt van een regeling die eigenlijk goed bedoeld is, onder meer om de war for talent te winnen en onze innovatieve bedrijven op die manier te versterken. Ik hoor nu inderdaad verontrustende signalen over landen als India en Pakistan, waar blijkbaar misbruik wordt gepleegd. Dat doet denken aan wat we in het verleden hebben gezien met de Turkse en Marokkaanse arbeidsvisa, waar eveneens sprake was van misbruik. Om die reden is ook de Vlaamse dienst versterkt, om hierop beter te kunnen controleren. Ik denk dat u inderdaad een goed evenwicht moet bewaren tussen snel en efficiënt werken enerzijds en het behoud van de kwaliteit van de controles anderzijds. De ingekorte doorlooptijd mag niet ten koste gaan van een kwalitatieve controle van de mensen die uiteindelijk naar dit land komen en hier verblijven. Ik ben blij dat u verder onderzoekt waar er nog parallel kan worden gewerkt en of daar bijkomende mogelijkheden bestaan. We weten dat het Rekenhof ook een controle heeft uitgevoerd van de volledige procedure, zowel op Vlaams als op federaal niveau. Ik weet echter niet meer of daar nog specifieke vaststellingen uit naar voren zijn gekomen. Ik zal dat zelf nog eens verder bekijken.

Mevrouw de minister, de voorbije weken waren er bijna elke avond betogingen of demonstraties aan de Beurs in Brussel naar aanleiding van het onrecht in Gaza. Daarbij zijn verschillende Palestijnse actievoerders opgepakt en opgesloten in een gesloten centrum.

Dat roept bij mij een aantal vragen op. Die opsluitingen gebeuren omdat men stelt dat de openbare orde werd verstoord. Toch bevinden zich onder die personen mensen met een eerste asielaanvraag en een oranje kaart. Dat zijn dus geen Palestijnen die een bevel hebben gekregen om het grondgebied te verlaten.

Er circuleren intussen ook heel wat filmpjes van die arrestaties. Dat zijn natuurlijk partiële opnames van wat er is gebeurd, zonder het hele verhaal te vertellen. Er zijn echter aanwijzingen dat het moeilijk hard te maken valt dat die mensen effectief de openbare orde hebben verstoord, behalve dan door hun deelname aan een betoging of actie waarbij zij misschien wat geroepen hebben en meer decibels geproduceerd dan gemiddeld.

Is het standaard dat de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) deelneemt aan dergelijke protestmanifestaties? Gebeurt dat bij elke betoging of enkel bij ‘Gazabetogingen’? Wie maakt de inschatting dat er sprake is van een verstoring van de openbare orde? Is dat de DVZ of de politie? Welke graad van verstoring van de openbare orde rechtvaardigt dat mensen in een gesloten centrum worden opgesloten?

Is het bovendien de bedoeling dat de DVZ voortaan systematisch deelneemt aan gecoördineerde acties bij betogingen die te maken hebben met Palestina?

Mevrouw de minister, ik heb nog een aantal bijkomende vragen, maar ik zal die schriftelijk stellen, omdat we niet heen en weer mogen pingpongen. Ik ben echter benieuwd of de aanwezigheid van de Dienst Vreemdelingenzaken in deze specifieke cases op eigen initiatief gebeurde of op vraag van de politie. Ik vermoed het eerste. Ik heb dezelfde vraag aan minister Quintin gesteld en hij zei dat we bij u moesten zijn, omdat het uw bevoegdheid is. De politie zegt dus dat het de DVZ is en de DVZ zegt op zijn beurt dat het de politie is. Het is dus niet duidelijk wie het initiatief neemt om die vaststellingen te doen. Er blijft ook een zekere flou artistique bestaan over wat precies wordt beschouwd als verstoring van de openbare orde. U zegt dat een proces-verbaal waarin staat dat er sprake is van verstoring van de openbare orde volstaat. Dat is dus een inschatting die de aanwezige ambtenaren maken, waartegen de betrokken persoon echter geen verweer heeft. Volgens de advocaten en de organisaties die de betrokkenen bijstaan, zijn er in die dossiers geen elementen terug te vinden die wijzen op een verstoring van de openbare orde en toch worden die personen vastgehouden. Dat blijft een bijzondere vaststelling. Ik zal de rest van mijn vragen schriftelijk aan u bezorgen.

Mevrouw de minister, moslimterrorist Nizar Trabelsi werd in 2003 veroordeeld voor terrorisme, omdat hij een aanslag beraamde op de luchtmachtbasis Kleine-Brogel. In 2013 werd hij overgeleverd aan de Verenigde Staten. Ondanks dat alles werd hij door deze regering opnieuw overgebracht naar België. U hebt hem dus naar België gehaald om hem vervolgens illegaal te verklaren en hem dan niet teruggestuurd te krijgen naar Tunesië.

U zegt te botsen op een rechterlijke muur. Ik wil weten hoeveel die rechterlijke muur u al gekost heeft. Tot hoeveel dwangsommen werd u of de Belgische Staat al veroordeeld? Hoeveel werd tot op vandaag al uitbetaald? Om welke redenen? In juli lazen we immers in de krant dat de Belgische Staat werd veroordeeld tot het betalen van een dwangsom van 15.000 euro per dag. Hoeveel werd al uitbetaald aan Trabelsi?

Zijn er nog dwangsommen? Hoeveel heeft die man, die moslimterrorist dus, in totaal ontvangen?

Ik heb hierover al een vraag ingediend bij de minister van Justitie, maar aangezien u in de pers al veel verklaringen hebt afgelegd over moslimextremist Trabelsi dacht ik dat u ook wel op deze vragen zou antwoorden. Ik zal de vraag dus straks aan de minister van Justitie stellen.

Minister, de laatste tijd zijn er meerdere berichten over Hamas-agenten en ‑jihadisten die zich op ons grondgebied bevinden. Deze vraag heb ik al enkele weken geleden ingediend. Ze gaat over de heer Tamer Qdeeh. Het gaat om een asielzoeker uit Gaza die in ons land de vluchtelingenstatus kreeg omdat hij beweerde door Hamas te worden vervolgd. Na 7 oktober 2023 ontpopte hij zich echter tot een grote verspreider van Hamas-propaganda en jihadistische propaganda, ook voor de Islamitische Jihad.

Ik heb u de link bezorgd. Ik hoop dat u en uw diensten evenals andere regerings- en overheidsdiensten de link grondig hebben bekeken. Daaruit blijkt immers duidelijk dat hij de moorddadige terreurcampagne en de executies steunt die Hamas vandaag uitvoert tegen de inwoners van Gaza, voor wie iedereen altijd beweert te willen opkomen.

Volgens zijn profiel op LinkedIn – het is echt niet ingewikkeld en kan door iedereen worden nagegaan – woont hij in Luik en is hij grafisch ontwerper en, opmerkelijk genoeg, luchtvaartingenieur.

Mijn vraag is dus uiteraard of die Hamas-agent opgespoord en uit het land gezet wordt. Zoniet, waarom niet?

Verder heeft de genocidale, jihadistische massaslachting van 7 oktober 2023 ertoe geleid dat vele Palestijnen die ook vóór 7 oktober 2023 in België de vluchtelingenstatus kregen op sociale media hun ware antisemitische en jihadistische aard tonen.

Mijn tweede en laatste vraag is dan ook de volgende. Worden de sociale media van Palestijnse vluchtelingen in ons land systematisch en ook retroactief gescreend op antisemitisme en op pro-Hamas- of andere jihadistische propaganda? Zoniet, waarom niet?

Tot slot, bent u van mening dat de zogezegde screening van Palestijnse asielzoekers op punt staat?

Zij komen hier vrolijk binnengewalst. Wij zagen de beelden uit Zaventem, waar tieners uit Gaza komen binnengewandeld, omgeven door allerlei hulpverleners en politieagenten, sommigen met een trui waarop een groot M16-machinegeweer staat afgebeeld. U haalt gewoon de jihadisten al van kind af aan in het land binnen. Vindt u dat de screening van die mensen op punt staat?

Minister, uw partijgenoot en premier, Bart De Wever, zei onlangs met droge ogen aan de UGent dat België meer dan de helft van alle Palestijnse asielzoekers in Europa opvangt, verwelkomt eigenlijk. Dit jaar kregen al 1.000 Palestijnse asielzoekers de erkenning als vluchteling, tegenover 3.200 vorig jaar. Onderzoeken wijzen uit dat veruit de meesten onder hen antisemitische opvattingen hebben, pro-Hamas zijn of dodelijke jihadistische terreur verheerlijken. Doorgaans laten ze dat ook openlijk blijken, op straat en via hun sociale media. We zien nu zelfs beelden van Gazaanse kinderen die onze luchthaven binnenwandelen met een trui waarop een M16-machinegeweer afgebeeld is. Minister Van Bossuyt, de massale instroom van Palestijnse zogenaamde vluchtelingen, in combinatie met een veel te lakse screening, maakt onze samenleving elke dag onveiliger.

Madame la ministre, depuis plus de 20 ans, le Service des Tutelles assure, sous l’autorité du SPF Justice, la mission essentielle de désigner et d’accompagner les tuteurs et tutrices des mineurs étrangers non accompagnés (MENA). Ce dispositif garantit à chaque enfant en situation d’exil une représentation légale indépendante, centrée sur la protection de ses droits fondamentaux et non sur des considérations administratives ou migratoires.

Or, selon plusieurs sources, le gouvernement envisagerait de rattacher le Service des Tutelles au futur ministère, SPF Migration. Une telle réforme suscite une inquiétude profonde parmi les tuteurs, les associations, les acteurs de terrain et de nombreux citoyens. Une pétition existe et a déjà été signée par plus de 2 300 signataires issus du monde juridique, associatif et académique qui ont récemment exprimé leurs craintes dans une carte blanche publiée le 24 octobre 2025.

En effet, le rattachement du Service des Tutelles à un ministère chargé également des retours forcés, des régularisations et du contrôle des frontières ferait peser un risque grave de confusion des missions, fragilisant le lien de confiance qui unit les jeunes et leurs tuteurs et qui repose sur la certitude que ces derniers agissent dans l’intérêt supérieur de l’enfant, conformément à la Convention internationale relative aux droits de l’enfant. D'ailleurs, de nombreux États membres de l'Union européenne confient la prise en charge des MENA aux services de protection de l’enfance et non à des administrations migratoires.

Cette réforme risquerait d’entraîner une crise de confiance et une hémorragie de compétences parmi les tuteurs et les équipes du Service des Tutelles déjà fragilisées par une charge de travail lourde. Rappelons aussi au passage, même si c'est un autre sujet, qu'il s'agit souvent d'une fonction bénévole.

En conséquence, madame la ministre, confirmez-vous cette information? Pourquoi la Belgique s’éloignerait-elle de ce modèle qui place l’enfant au centre du dispositif, et non son statut administratif? Dans l’affirmative, comment entendez-vous inscrire cette réforme dans les engagements internationaux de la Belgique, notamment l’article 3 de la Convention relative aux droits de l’enfant, qui impose de faire de l’intérêt supérieur de l’enfant une considération primordiale dans toutes les décisions qui le concernent?

De regering wil alle migratiediensten samenbrengen in één FOD Migratie. Dat is een ingrijpende hervorming, waarbij nogal wat institutionele vraagstukken moeten worden opgelost. Door die reorganisatie zou ook de Dienst Voogdij niet langer onder de FOD Justitie ressorteren, maar onder uw FOD Migratie

Ik heb eerder al gezegd dat wij daar absoluut geen voorstander van zijn. Laten we er nu van uitgaan dat mijn persoonlijke mening hier niet ter zake doet. De mening van de voogden doet dat volgens mij wel. Zij zien in de overheveling een ernstige bedreiging voor de onafhankelijkheid van hun werk. Zij zijn verantwoordelijk voor de wettelijke vertegenwoordiging en bescherming van kinderen, terwijl de FOD Migratie totaal andere doelstellingen heeft, wat ook niet onlogisch is, zoals bijvoorbeeld migratiecontrole. Volgens de voogden kan deze samenvoeging het vertrouwen van de niet-begeleide minderjarigen in hun wettelijke vertegenwoordiger ondermijnen. Jongeren kunnen hun voogd dan niet langer zien als iemand die hun belangen beschermt, maar als een verlengstuk van de migratiediensten. Deze diensten zijn ook bevoegd voor de terugkeer, de afgifte van verblijfsvergunningen en grensbewaking. Het vertrouwen tussen de jongeren en de voogd is essentieel om verdwijningen of misbruiksituaties tegen te gaan. In uw antwoord op eerdere mondelinge vragen gaf u aan dat u die onafhankelijkheid absoluut wilt garanderen.

Hoe kijkt u naar de bezorgdheden van de voogden? Deelt u die bezorgdheden? Hebt u de onafhankelijkheid al besproken met de minister van Justitie, mevrouw Verlinden? Ik zal haar straks dezelfde vraag stellen. Zult u de beslissing, om ook de Dienst Voogdij onder de FOD Migratie te brengen, heroverwegen op basis van de steeds sterker wordende kritiek uit de academische wereld, zoals collega De Smet poneerde? Ook uit kinderrechtelijke hoek wordt die kritiek steeds sterker. Concreet, hoe zult u die onafhankelijkheid waarborgen? Welke maatregelen hebt u daarvoor in uw hoed zitten?

Merci, madame la ministre, pour votre réponse, que nous allons analyser avec attention. En effet, j'entends un certain nombre de choses, mais pas si le Service des Tutelles en tant que tel va disparaître et se fondre dans le nouveau service, ni si les futurs tuteurs seront bel et bien dépendants du SPF Migration. Je crois comprendre que oui, in fine . Dans ce cas, cela posera un problème car tout repose sur la confiance entre les mineurs concernés et les tuteurs qui leur sont désignés.

Je regrette que vous ne voyiez pas où est le problème, ni celui qui concerne le rapatriement du Conseil du Contentieux des é trangers au sein du SPF Migration, qui lui est parallèle. J'espère que cette partie de l'accord de gouvernement ne se traduira pas de cette manière. Nous poserons donc aussi la question à la ministre de la Justice.

Bedankt, mevrouw de minister, voor uw antwoord. We kunnen inderdaad rationaliseren door diensten te clusteren. U zult mij dat zeker niet horen ontkennen. Ik ben echter van mening dat de dienst Voogdij een uitzondering zou moeten zijn. Ik zie immers niet in hoe het belang van het kind compatibel kan zijn met een inkanteling in de FOD Migratie. The proof of the pudding is echter zoals steeds in the eating . Wie weet valt de regering zelfs nog voor de eerste steen van de nieuwe FOD Migratie gelegd is.

Mocht dit onderzoek zijn aangekondigd, mevrouw de minister, in de jaren negentig, dan zou ik denken waarom niet. Maar nu, na meer dan 60 jaar van ongecontroleerde massa-immigratie, gettovorming, parallelle gemeenschappen en no-gozones, trekt de Vlaams regering, waarin uw partij de leiding heeft, 220.000 euro uit voor een onderzoek naar parallelle gemeenschappen in Vlaanderen. De onderzoekers moeten nagaan, ik citeer: "In welke buurten mensen zich afzonderen op basis van religie of etnisch-culturele achtergrond." Dan zeg ik dat ze zich die 220.000 euro kunnen besparen. Ik zal zelf een rondleiding geven in Antwerpen, gratis en voor niks. Ik ken ook genoeg mensen in andere steden die de beleidsmakers kunnen rondleiden om die gettovorming en parallelle gemeenschappen te laten zien, minister.

Maar wat vindt u hiervan? U bent ook minister van Grootstedenbeleid. Wordt u, of de federale regering, betrokken bij dit onderzoek? Vindt u dat dit onderzoek zou moeten worden uitgebreid naar de rest van België? Naar Brussel en Wallonië. Zijn er volgens u parallelle gemeenschappen in ons land? Zo ja, welke en waar hebt u die gezien of hebt u er weet van? Betreurt u dat en wat ziet u als oplossing om dit tegen te gaan?

Minister, ik wil het toch nog eens herhalen. De Vlaamse N-VA-regering trekt 220.000 euro uit om te onderzoeken, ik citeer, "in welke wijken mensen zich afzonderen op basis van religie en etnisch-culturele achtergrond". Is daar een onderzoek voor nodig? Is men te lui of te bang om gewoon eens te gaan rondwandelen in zulke wijken? Els van Doesburg, uw partijgenote en Antwerps burgemeester, klopte zich jaren geleden op de borst dat ze was gaan wonen in de sterk geïslamiseerde wijk Seefhoek in Antwerpen-Noord. Nu ze echter moeder is geworden, verhuist ze en vlucht ze weg naar het voorlopig nog veel minder geïslamiseerde Ekeren. Dat is begrijpelijk, maar bijzonder veelzeggend over hoe desastreus 60 jaar van roekeloze massa-immigratie is geweest voor onze wijken in onze steden.

Mevrouw de minister, er is een ernstig tekort aan betaalbare huurwoningen. Ook voor erkende vluchtelingen is het bijzonder moeilijk om geschikte woonruimte te vinden. Na hun erkenning hebben ze maximaal drie maanden om een woning te vinden en daarbij stuiten ze op heel wat obstakels. Ik heb daarover al meermaals vragen gesteld en ook in de pers is er al aandacht aan besteed.

Aan de ene kant wil u de lokale opvanginitiatieven (LOI's) afbouwen. Ik blijf herhalen wat ik al zo vaak heb gezegd. LOI's zijn efficiënter, beter voor de integratie, beter voor de betrokken personen en bovendien goedkoper. Toch wil deze regering de LOI's afbouwen.

De LOI's zorgen voor een soort transitieperiode richting de reguliere woonmarkt. Wanneer het iemand niet lukt om binnen de voorziene termijn een woning te vinden, worden die plaatsen vaak tijdelijk behouden. Dat is absoluut niet ideaal, maar het voorkomt dakloosheid.

Zoals ik heb gezegd, betreuren wij de afbouw van de LOI's. Er was echter een klein lichtpuntje in het regeerakkoord, namelijk de noodplekken als overgang naar de reguliere woonmarkt. Ik vraag mij af hoe het daarmee staat.

Wat zal dat precies inhouden? Welke stappen hebt u al gezet om die plekken te realiseren? Welke overlegmomenten hebt u gehad met de regionale ministers bijvoorbeeld over de creatie ervan? Welk type opvangplekken of -locaties hebt u voor ogen? Wat is de voorziene timing voor de opstart van die noodplekken?

Zou het bovendien geen idee zijn om een aantal LOI's eenvoudigweg een andere naam te geven of om te vormen tot dergelijke transitieplaatsen? Dan voldoet u aan het regeerakkoord én wordt een reëel probleem opgelost. Ik bied u gratis een goede oplossing aan. U kunt een vinkje zetten bij dat punt uit het regeerakkoord en tegelijk iets goeds realiseren. Misschien bent u wel geneigd mijn suggestie te volgen? Misschien hebt u ook andere oplossingen om dakloosheid bij vluchtelingen te voorkomen. Die hoor ik uiteraard graag.

Mevrouw de minister, in het regeerakkoord staat, ik citeer: "Gelet op de almaar stijgende asielinstroom en de hoge beschermingsgraad zijn er problemen met betrekking tot de uitstroom van internationaal beschermden uit de opvang naar de reguliere woningmarkt. In samenspraak met de deelstaten kan worden voorzien in noodplekken voor internationaal beschermden, in afwachting van een transitie naar een eigen woonst."

De problematiek van erkende asielzoekers, die na hun erkenning doorstromen naar de zwaar overbelaste woningmarkt, baart mijn fractie zorgen. De regering spreekt nu over de ontwikkeling van noodplekken, maar wij vrezen dat dit opnieuw een verkapte manier is om de instroom en de blijvende aanwezigheid van asielzoekers te faciliteren, zonder de fundamentele problemen aan te pakken.

Mevrouw de minister, wanneer komen die noodplekken er? Gaat het over voorzieningen van bed, bad en brood of alleen, en dat is al meer dan genoeg, over een woning? Over hoeveel plekken gaat het?

Hoe zult u garanderen dat die tijdelijke noodplekken niet uitgroeien tot permanente structuren, die de asielproblematiek verder bestendigen in de plaats van oplossen?

In welke mate worden de kosten van de noodopvangplekken doorgeschoven naar de lokale besturen en dus naar de belastingbetaler?

Hoe verantwoordt u het dat vele Vlamingen al jaren op een wachtlijst staan voor een sociale woning, terwijl er voor erkende asielzoekers noodplekken worden gecreëerd?

Dank u wel, mevrouw de minister, voor uw antwoord. Er zijn vandaag 3.960 plaatsen in LOI's , terwijl nog altijd 1.700 mensen op de wachtlijst staan. Ik denk dat het afbouwen van LOI's momenteel nog helemaal niet aan de orde is. Als ik u zo hoor, zal mijn suggestie er toch niet ver naast zitten. U zult die LOI's gewoon een andere naam geven. Het worden transitieplekken of iets dergelijks en daarmee is de kous af.

Ik moet zeggen dat ik daar niet rouwig om ben. Ik vind dat eigenlijk een heel goed idee. Ik denk dat experten, veldwerkers, betrokkenen, de organisaties die die mensen lokaal begeleiden en zelfs lokale besturen daar niet rouwig over zullen zijn. Het idee om LOI's af te schaffen, is namelijk een slecht idee.

Als u nu een oplossing hebt gevonden door die LOI's een andere naam te geven en iedereen tevreden te stellen, dan ben ik daar eigenlijk tevreden mee. Dat lijkt mij een dubbele winst. Bij een dubbele winst moet u nooit twijfelen. Gewoon doen, mevrouw de minister.

Wanneer de heer Vandemaele zegt dat het een dubbele winst is, dan kan men zeker zijn dat het een verlies is. De essentie van het verhaal – en dat zal ik altijd blijven zeggen – is dat niet de instroom van asielzoekers naar de woonmarkt een probleem is, maar wel de instroom van asielzoekers naar dit land. Die instroom moeten we stoppen en aanpakken. Elk lokaal opvanginitiatief dat open blijft of wordt omgezet naar een andere plaats, blijft een sociale woning die men niet voor de eigen mensen kan gebruiken. Elke LOI, elke transitieplek voor asielzoekers is een sociale woning die we kwijt zijn, terwijl we er al zoveel tekort hebben. We moeten inzetten op meer sociale woningen, maar wel voor onze eigen mensen.

Mevrouw de minister, de buurtbewoners willen eindelijk duidelijkheid over het asielcentrum in Lommel. Vakantiepark Parelstrand in Lommel is eigendom van het tv-gezicht Peter Gillis, bekend van Familie Gillis: Massa is Kassa . Hij baat daar het asielcentrum uit.

Wat is de stand van zaken met betrekking tot de verlenging van het huurcontract? Uit het antwoord op mijn schriftelijke vraag blijkt dat het huurcontract op 31 december afloopt en dat er nog onderhandelingen aan de gang zijn. Zijn die onderhandelingen intussen afgerond? Zult u het asielcentrum sluiten of pleit u voor een verdere openstelling?

Kunt u ook bevestigen dat vorig jaar in Lommel pas na het verstrijken van het huurcontract een nieuwe overeenkomst werd gesloten?

Welke huurprijzen worden op dit moment in Lommel betaald voor het centrum? Graag had ik de maandelijkse huurprijs, de totale huurkosten voor 2024 en 2025 – voor zover dat al mogelijk is – en ook de totale kostprijs in het algemeen. De mensen willen weten hoeveel dat asielcentrum jaarlijks kost.

Wat is er precies in de huur inbegrepen en welke kosten komen daar nog bij? Bijvoorbeeld, bij de camping in Theux zagen we dat de afvalverwerking en dergelijke niet inbegrepen waren en dus nog extra moesten worden aangerekend. Ik krijg graag ook daarover een overzicht. Daarnaast willen we weten hoeveel voltijdsequivalenten er in het asielcentrum tewerkgesteld zijn.

Mevrouw de minister, de campinguitbater stelt het eigenlijk treffend. "Massa is kassa" zegt Peter Gillis altijd, en in het asielcentrum Parelstrand geldt dat ook. Massa is kassa en de belastingbetaler betaalt. Dat is de zure en zware realiteit.

Ik vind 14 miljoen euro voor 2024 en 11,6 miljoen voor 2025 een waanzinnige kostprijs. Kunt u mij zeggen of dat voor het volledige jaar 2025 is, of enkel tot nu? Het maakt immers een groot verschil als we er nog een paar miljoen moeten bij tellen of niet.

Ik wilde gewoon weten tot welke datum dat geldt. Ook in antwoorden op schriftelijke vragen zet u er de datum niet altijd bij. Ook een schriftelijke vraag stellen over de kostprijs heeft blijkbaar niet veel nut, want als ik de cijfers opvraag voor 2025, zegt u niet tot welke datum het precies loopt, maar zegt u “voor 2025”. Ook in schriftelijke vragen word ik dus met hetzelfde geconfronteerd. Ik zal de vraag opnieuw indienen.

Mevrouw de minister, de inwoners van Schilde en 's-Gravenwezel hebben het vertrouwen in u en in Fedasil volledig verloren. Naar aanleiding van de komst van het asielcentrum in Schilde werd een risicoanalyse uitgevoerd, die ernstige vragen oproept over de betrouwbaarheid en de intentie van Fedasil om de gemeenteraad en de bevolking correct te informeren.

Het betreft hoofdzakelijk interne meldingen of meldingen uit de onmiddellijke buurt. Ik geef enkele voorbeelden. Een bepaalde bewoner heeft zichzelf ernstig verwond en weigerde medische hulp. Na een eerdere ruzie raakte een andere bewoner hevig geëmotioneerd. Nog een andere bewoner werd agressief tijdens een gesprek met de directie. Er was tevens een hevige ruzie tussen twee bewoners. Ik zal niet de volledige lijst voorlezen, want ik neem aan dat u ondertussen ook op de hoogte bent. Dat zijn evenwel niet echt zaken waarvan de omwonenden wakker liggen.

Het is echter opmerkelijk, mevrouw de minister, dat een aantal ernstige incidenten in de risicoanalyse niet worden gemeld, zoals de moord gepleegd door een asielzoeker die in het asielcentrum van Deurne verbleef. De kritiek is dan ook terecht. Het is bovendien niet het eerste incident dat het vertrouwen ondermijnt. U en Fedasil hebben de beslissing genomen zonder voorafgaand overleg met het gemeentebestuur en de inwoners.

Daarnaast waren er ook de leugens over de beschikbaarheid van alternatieve locaties, het profiel van de toekomstige bewoners en het tijdelijk karakter van de huurovereenkomst. Aanvankelijk werd gezegd dat het ging om een huurovereenkomst van drie jaar, terwijl het in werkelijkheid om een overeenkomst van onbepaalde duur met een minimum van vier jaar blijkt te gaan.

Mevrouw de minister, kunt u uitleggen waarom er in dit dossier niet van in het begin transparant en correct werd gecommuniceerd?

Kunt u uitleggen waarom het gemeentebestuur niet vooraf over de beslissing werd geïnformeerd?

Kunt u een gedetailleerd overzicht geven van alle incidenten en strafbare feiten, van welke aard dan ook, sinds de opening van het asielcentrum in Deurne, op basis waarvan dan wel een correcte risicoanalyse kan worden gemaakt?

Er werd een verbeterde versie gestuurd, mevrouw de minister. U hebt evenwel gelijk: in de haast van de redactie werd eerst Schilde vermeld, maar dat werd een halfuur later aangepast.

Dank u vriendelijk voor uw antwoord, mevrouw de minister. Aanvankelijk werd gezegd dat het over medische profielen en niet-begeleide minderjarigen zou gaan, maar uit de profielbeschrijving van Fedasil blijkt dat absoluut niet. Het gaat ook over gezinnen en over alleenstaande mannen. Dat zijn niet allemaal zieke alleenstaande mannen.

Bovendien, mevrouw de minister, werd er aanvankelijk gezegd – ook door Fedasil – dat het ging om een huurovereenkomst van drie jaar, zoals vermeld in de nota die aan het gemeentebestuur en de gemeenteraadsleden werd bezorgd. Dat blijkt niet het geval te zijn. Het gaat om een overeenkomst van onbepaalde duur met een minimum van vier jaar. Die is ingegaan op 1 september van dit jaar, waarbij de bedoeling is dat de asielzoekers daar vanaf 1 januari zullen kunnen gaan wonen. Alleen tijdens die eerste vier maanden zal het dus misschien wat minder zijn.

Mevrouw de minister, ik had graag duidelijkheid gekregen van u. U zei dat het gemeentebestuur formeel is ingelicht in mei van dit jaar, vóór de ondertekening, maar niet voorafgaand aan de beslissing van Fedasil. Dat heb ik uit uw antwoord begrepen. Daarnaast zei u – dat vind ik zeer belangrijk – dat alle informatie over strafbare feiten of incidenten van welke aard ook, dus ook de zware, telkens op gedetailleerde werd bezorgd aan de gemeente. Ik weet dus wat me te doen staat als ik straks thuis ben, want dat betekent concreet – al valt dat uiteraard niet onder uw verantwoordelijkheid – dat het de verantwoordelijkheid is van de burgemeester, die het hoofd van de politie is. De politie heeft dus vorige maandag tijdens de raadscommissie over de risicoanalyse totaal foutieve informatie verstrekt. De politiecommissaris deed immers alsof zijn neus bloedde toen het ging over ernstige incidenten.

In het kort, u geeft aan dat u de juiste vraag niet had ontvangen. Dat was een vergissing, dat neem ik u dus niet kwalijk. Ik neem aan dat u mij die informatie spoedig zult bezorgen; vermoedelijk betreft dat het gedetailleerde incidentenoverzicht. Dank u, voorzitter, en dank u, mevrouw de minister.

Mijnheer de voorzitter, ik begin al schrik te krijgen om een cijfervraag te stellen.

Mevrouw de minister, vorige maand kondigde u aan bezig te zijn met de stelselmatige afbouw van de hotelopvang. De laatste keer dat we u hierover ondervroegen, werden er nog steeds 355 personen op die manier opgevangen. Bent u intussen, op vandaag, 12 november, eindelijk gestopt met de hotelopvang? Zo niet, over hoeveel hotelgasten gaat het dan nog? Welke hotels worden op die manier ingezet? Kan ik in het kader van de openbaarheid van bestuur, waarnaar u daarnet verwees, ergens terecht met die vraag? U weigert immers om op mijn schriftelijke vraag te antwoorden. Mensen verdienen transparantie en mogen weten in welke hotels asielzoekers worden opgevangen.

Wat is sinds uw aantreden in februari de totale kostprijs van de hotelopvang geweest? Hoeveel heeft ‘Hotel Belgica’ de belastingbetaler al gekost?

Het is met blijdschap dat ik de daling van het aantal asielhotelgasten verneem. De keerzijde van de medaille is wel dat u tijdelijke opvang voorziet in jeugdherbergen en op campings, in Theux en in Bredene. U sluit de hotelopvang, wat uiteraard positief is, maar tegelijk opent u nieuwe tijdelijke vakantieparken. Een jeugdherberg is overigens ook een soort hotel. U verlegt het probleem dus van Brussel naar Vlaanderen. De asielhotels bevinden zich momenteel in Brussel, maar de jeugdherbergen waarnaar u daarnet verwees, liggen allemaal in Vlaanderen. De enige uitzondering is Theux, waar 250 plaatsen voorzien zijn; dat is dus in Wallonië. Maar de overige opvangplaatsen, die we straks nog zullen bespreken, bevinden zich allemaal in Vlaanderen. Dus u hebt een goede daad gesteld door die hotelopvang te verminderen, maar u verlegt wel het probleem.

Mevrouw de minister, dit is de vraag waarnaar ik daarnet verwees. Fedasil voorziet ook dit jaar bijkomende plaatsen om de zogenaamde winterpiek in de asielopvang op te vangen. Blijkbaar zijn er al contracten ondertekend voor opvanglocaties in Theux en Bredene, maar ook voor jeugdherbergen in Kinrooi, Zele, Mesen, Bekkevoort, Heuvelland en Oudsbergen.

Graag krijg ik een volledig overzicht. Zult u nog andere noodopvangplaatsen openen, naast de locaties die ik zonet heb opgesomd? Zo ja, wanneer zullen die plaatsen beschikbaar zijn? Welk budget wordt hiervoor voorzien en over hoeveel asielzoekers gaat het? Zijn alle plaatsen intussen geopend?

Dank u wel voor uw antwoord.

Mevrouw de minister, er is een nieuw arrest van het Hof van Cassatie, waarvan u ongetwijfeld kennisgenomen hebt. In dat arrest staat dat de enkele vaststelling dat de verzoeker zich in de situatie bevindt zoals bedoeld in artikel 4, § 1, 3°, van de opvangwet, namelijk dat hij een volgend verzoek heeft ingediend, niet volstaat als wettige verantwoording voor het tijdelijk beperken van de materiële hulp.

Dat arrest dateert van vóór de inwerkingtreding van de nieuwe opvangweigeringsgronden, vastgelegd in de wet die u afgelopen zomer hebt laten goedkeuren. Volgens het Agentschap Integratie en Inburgering (AgII) zou de redenering van het Hof van Cassatie echter ook van toepassing zijn op de nieuwe bepalingen. Beaamt u die stelling van het AgII? Met andere woorden, geldt de uitspraak ook voor de volgende verzoekers in de huidige context? Zo ja, maakt dat arrest van het Hof van Cassatie uw wetsontwerp niet de facto onwerkbaar, aangezien Fedasil dan voor elke M-status individueel zou moeten nagaan of de menselijke waardigheid gewaarborgd blijft? Welke maatregelen overweegt u om ervoor te zorgen dat uw beleidsvoornemen daadwerkelijk kan worden uitgevoerd, ondanks de juridische hindernis die het Hof van Cassatie heeft opgeworpen?

Dank u wel voor uw antwoord.

Mijnheer de voorzitter, mevrouw de minister, enkele maanden geleden maakte u bekend dat er via WhatsApp en YouTube ontradingscampagnes liepen in de transitlanden Griekenland en Bulgarije, gericht op asielzoekers uit Kameroen en Guinee. U verklaarde toen ook dat de campagnes zouden worden uitgebreid naar andere relevante doelgroepen en dat eveneens zou worden ingezet op de promotie van een webpagina – er is dus toch een website die u kon realiseren – met ontradingsinformatie via Google Ads. Boven op die digitale campagnes zou u bovendien inzetten op gerichte ontradingsacties in de landen van herkomst.

Meer recent verklaarde u in ’t Pallieterke het volgende: "Wij onderzoeken voortdurend hoe wij onze boodschappen nog doelgerichter kunnen verspreiden. Wij onderzoeken nieuwe mogelijkheden om ons bereik te vergroten." Dat was op 4 september 2025.

U gaf bij die gelegenheid ook aan dat het Facebookkanaal en vermoedelijk ook het Instagramkanaal van de Dienst Vreemdelingenzaken door Meta werd geblokkeerd. U voegde daaraan toe dat andere kanalen worden bekeken waarvan u gelooft dat ze veel effectiever zullen zijn dan Facebook, zoals u zelf stelde.

Daarom kreeg ik graag een antwoord op de hiernavolgende vragen.

Naar welke andere relevante doelgroepen en landen werden de ontradingscampagnes inmiddels uitgebreid? Wat waren de effecten tot op heden?

Wat heeft het voortdurende onderzoek naar nieuwe mogelijkheden om het bereik te vergroten intussen concreet opgeleverd?

Welke andere kanalen dan Facebook blijken effectiever te zijn? Welke praktische consequenties werden daaraan gekoppeld?

In welke landen en via welk medium lopen momenteel ontradingscampagnes?

Wat is de stand van zaken met betrekking tot de blokkering van het Facebookkanaal van de DVZ?

Welke gerichte ontradingscampagnes, zoals bijvoorbeeld uw bezoek aan Moldavië, vonden intussen nog plaats? Wat was het effect daarvan?

Dank u wel voor uw antwoord, mevrouw de minister. Ontradingscampagnes moeten natuurlijk ook worden gericht op de landen van herkomst zelf, dus niet alleen op de transitlanden. Het is goed dat u zegt dat Afghanistan dan wel als transitland geviseerd werd, maar er zijn natuurlijk nog veel andere belangrijke landen van herkomst. Mensen uit Eritrea vormen nu de derde grootste groep van asielzoekers. Mensen uit Congo zijn al goed voor 1.950 asielaanvragen dit jaar. Dat lijkt mij een goed land om een ontradingscampagne op te richten, maar zeker ook Turkije, dat het vijfde herkomstland is. Al die landen kunnen dus worden geviseerd om ontradingscampagnes te voeren, niet alleen de transitlanden, maar ook de landen van herkomst.

Al jaren wordt door vrijwel iedere regering en door de oppositie gesteld dat de terugkeercijfers omhoog moeten. Al jaren wordt ook door de opeenvolgende regeringen de uitbreiding van de capaciteit in de gesloten terugkeercentra in het vooruitzicht gesteld.

Toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken stelde 10 jaar geleden zelfs een verdubbeling van de capaciteit in het vooruitzicht. Op dit moment, 10 jaar later, stellen we dat nog altijd. Dat is dus een belofte waarvan niets in huis kwam en die zelfs door de vivaldiregering werd overgenomen. Daar kwam echter ook niets van in huis en nu wordt deze belofte opnieuw door de arizonaregering gerecycleerd als het ware.

Hoe men het ook wendt of keert, het staat buiten kijf dat de terugkeercijfers dringend en dwingend omhoog moeten. Dat betekent dat ook de capaciteit in de gesloten terugkeercentra moet toenemen. Een verdubbeling is volgens Freddy Roosemont van de dienst Vreemdelingenzaken zelfs niet genoeg.

In afwachting van de uiteindelijke realisatie van het masterplan gesloten terugkeercentra zou het inrichten van tijdelijke gesloten centra verlichting kunnen bieden. Concreet denken wij hierbij aan de inzet van schepen, zoals gevangenisboten of afgedankte maar heringerichte hotelschepen.

Acht u het realistisch dat het aantal gesloten terugkeerplaatsen tijdens deze legislatuur verdubbeld wordt? Wat is de stand van zaken? Ik heb gezien dat er intussen een eerstesteenlegging is geweest. Zal uw tijdpad nog worden gehaald? Bent u bereid om op korte termijn werk te maken van tijdelijke gesloten terugkeercentra, zoals die gevangenisboten, die eigenlijk heel flexibel kunnen worden ingezet, niet alleen om asielzoekers op te vangen, maar ook om illegalen op te vangen in afwachting van hun terugkeer.

Mevrouw de minister, in 2018 pleitte uw partijgenoot Theo Francken zelf voor tijdelijke gesloten centra, zoals die boot. In Gent wordt sinds 2019 een gevangenisboot ingezet om 240 asielzoekers op te vangen. Als de asielinstroom daalt, zou u die gevangenisboot kunnen inzetten als tijdelijk gesloten terugkeercentrum. Dat zou trouwens perfect passen binnen het regeerakkoord. U ziet de nood daaraan niet, maar ik stel voor om dit te heroverwegen. Als u werkelijk meent dat de asielcijfers omlaag moeten en de uitstroom omhoog, dan gebruikt u een gevangenisboot niet als asielcentrum, maar wel als terugkeercentrum.

Mevrouw de minister, toen ik u vier maanden geleden nogmaals ondervroeg over de stand van zaken met betrekking tot de gedwongen terugkeer naar Afghanistan, zei u dat de verschillende mogelijkheden om de terugkeer te organiseren nog steeds werden onderzocht en dat sommige denkpistes concreter werden. Op 1 oktober luidde uw antwoord dat de verschillende pistes om een daadwerkelijke terugkeer te organiseren verder werden onderzocht. Op 2 oktober vernamen we via de pers dat u het initiatief had genomen tot de vorming van een breed Europees front met betrekking tot de gedwongen terugkeer naar Afghanistan, terwijl andere landen eigenlijk zelf al concrete initiatieven hadden genomen.

Op 21 oktober heb ik u daarover nogmaals ondervraagd en zei u dat u de dialoog in gang hebt gezet. Hoever staat het dus met die dialoog vandaag, op 12 november?

In antwoord op uw brief stelde de Europese Commissie dat er eerder dit jaar al verkennende gesprekken of contacten met Afghanistan werden gestart. Heeft uw baanbrekende Europese initiatief, zoals u het zelf noemt, iets concreets opgeleverd?

Bent u van plan om op korte termijn zelf initiatieven te nemen, los van die Europese samenwerking, bijvoorbeeld met Duitsland?

Welke pistes worden verder onderzocht en welke niet? Hoe concreet zijn sommige denkpistes intussen?

In een bericht van het persbureau Belga lazen we dat de Duitse minister Dobrindt zich na afloop van de Europese top in Luxemburg kon voorstellen dat zijn land uitwijzingen naar Afghanistan voor andere lidstaten gaat uitvoeren. Kunt u dat bericht bevestigen of ontkent u dat zoiets in de marge van die bewuste top ter sprake is gekomen?

Hebt u intussen zelf al bilateraal contact met de Duitse instanties opgenomen over een dergelijke samenwerking?

Het lijkt immers te gaan om een aanbod van de Duitse regering. Zoals eerder vermeld, liet Duitsland twee Afghaanse consulaire agenten inreizen om de terugkeer te ondersteunen. Bent u van plan om dat ook in ons land te doen?

Oostenrijk nam intussen het heft in eigen handen, dus niet in Europese handen, want reeds begin dit jaar voerde de regering operationeel-technische gesprekken met de Afghaanse autoriteiten. In september waren Afghaanse vertegenwoordigers in Wenen aanwezig om de uitzettingen te coördineren. In welke mate bent u bereid dat voorbeeld te volgen?

Ik ben blij dat u mijn sociale media volgt. Mijn bericht was destijds gebaseerd op het bericht van Belga waarin stond dat Duitsland een aanbod had gedaan om andere lidstaten te helpen met de terugkeer van hun illegale Afghanen. Ik heb het bij: "Duitsland open voor deportaties Afghanen uit andere EU-lidstaten". Wij zouden dat woord niet gebruiken. Als wij zoiets bij Belga lezen, veronderstellen wij echter dat dat correct is.

De vraag is of er al individueel, bilateraal contact met Duitsland is geweest om daarop een beroep te doen. Als Duitsland immers een dergelijk aanbod doet in de marge van een Europese top of vergadering, betekent dat dat het er individueel ook voor openstaat om andere landen te helpen met de terugkeer van illegale Afghanen, ongeacht of ze crimineel zijn of niet.

Als men zoiets zegt op een Europese top, betekent dit dat als u Duitsland bilateraal contacteert, het daarop ook ja zal zeggen.

Het is duidelijk, bilaterale samenwerking tussen lidstaten, zeker in het kader van terugkeer, heeft altijd al beter gewerkt dan een gezamenlijk Europees front. Duitsland heeft bilateraal met Afghanistan samengewerkt en heeft al illegale Afghanen kunnen terugsturen. Ook Oostenrijk heeft dat gedaan.

Het kan ook via Istanbul, zoals mevrouw de Moor zei. Het gaat erover dat de Europese Unie iets moet doen. Het Europees overleg met Afghanistan waarnaar u verwijst, bestaat al 10 jaar. Er is al 10 jaar een front om illegale Afghanen terug te sturen, maar men slaagt daar nooit in. Duitsland doet het nu zelf, los van de Europese Unie, en nu werkt het wel. Dat is wat wij al de hele tijd stellen. Neem contact op met Duitsland en doe een beroep op hun expertise, aangezien wij er duidelijk een gebrek aan hebben.

Volgens cijfers van de Verenigde Naties zijn sinds december vorig jaar meer dan 1 miljoen Syriërs naar hun thuisland teruggekeerd, voornamelijk vanuit Turkije, Libanon en Jordanië. Vanuit Europa verloopt die terugkeer op zijn zachtst gezegd minder vlot. Terwijl de vrijwillige terugkeercijfers laag zijn – 172, zoals u tijdens de vorige commissievergadering stelde –, bleef de gedwongen terugkeer tot op heden eigenlijk onbestaande. In juli zou Oostenrijk als eerste EU-lidstaat een Syriër daadwerkelijk naar zijn herkomstland hebben uitgezet, gevolgd door nog twee andere. Ook vanuit Duitsland is op dat vlak het een en ander in beweging gekomen.

Graag ontvang ik dan ook een antwoord op de volgende vragen.

Wat is op dit moment de stand van zaken met betrekking tot de gedwongen en vrijwillige terugkeer naar Syrië? Welke bijkomende initiatieven werden er intussen genomen? Wat zit er nog in de pijplijn? Zult u zelf, in navolging van landen zoals Oostenrijk en waarschijnlijk ook Duitsland, de nodige initiatieven nemen of wacht u liever – alweer – op het Europese niveau?

U stelde op 21 oktober dat andere lidstaten over meer expertise beschikken wat betreft de terugkeer naar Syrië. Maakt u dan ook gebruik van die expertise van andere landen, aangezien u zelf aangeeft dat wij er onvoldoende over beschikken?

Mevrouw de minister, ik dank u voor uw antwoord, dat nagenoeg hetzelfde was als in de vorige commissievergadering. Ik zou dan ook dezelfde repliek kunnen geven, namelijk dat de toestroom van Syriërs vele malen groter is dan de uitstroom van illegale Syriërs, maar ik zal u dat besparen. U weet wat ik zal zeggen en ook wat ik hierna zal doen, en dat is dezelfde vraag opnieuw indienen om te zien of er schot in de zaak komt.

Mevrouw de minister, 33 Oekraïense studenten, waarvan 18 minderjarig, krijgen op dit moment een leefloon in Kortrijk. Intussen zou het OCMW het dossier van de Oekraïense studenten aan het parket en de dienst Vreemdelingenzaken hebben bezorgd, om volledige duidelijkheid te krijgen over het aantal studenten, de toekenningsvoorwaarden en de controlemechanismen.

Wat zijn de bevindingen van de Dienst Vreemdelingenzaken in dit dossier? Ik krijg graag meer verduidelijking, mevrouw de minister.

Dank u wel voor uw antwoord en een fijne avond, mevrouw de minister.