Commissievergadering op 2 december 2025

Mevrouw de minister, we zijn het er allicht allemaal over eens dat kinderen in onze samenleving een bijzondere plaats innemen en dat we de plicht hebben om voor hen te zorgen. We moeten hen een warme thuis, onderwijskansen, zorg en ook ontspanning bieden.

We vinden die basisrechten van kinderen zo belangrijk dat we ervoor hebben gekozen om daaromtrent een internationaal verdrag op te stellen. Dat hebben we niet toevallig gedaan, want in een democratie als de onze krijgt een kind pas volwaardig burgerschap op zijn of haar achttiende. Vanaf het moment dat men achttien wordt, mag men stemmen en nog heel wat andere zaken. Dat betekent ook dat, wanneer we ervoor kiezen om kinderen onder de achttien geen volwaardig burgerschap te geven, de zorgplicht bij ons ligt, in de eerste plaats bij de ouders – ik ben het daar volledig mee eens – maar ook bij de samenleving. Dat geldt zeker wanneer ouders niet in staat zijn om die zorg op te nemen. We doen dat ook met onze eigen kinderen in de jeugdhulp. Ik denk dat Vlaanderen en bij uitbreiding het hele land, daarin een voorbeeldfunctie vervult.

Ik stip dat graag aan bij het begin van mijn interpellatie, omdat er op dat vlak een groot verschil bestaat met hoe we met andere kinderen omgaan. Het leed van kinderen raakt ons allemaal. Dat bleek zelfs vorige week nog, toen de premier zich, na tien uur zwijgen, plots begon te mengen in de debatten, op het moment dat het ging over kinderen op straat. Ik had gehoopt dat de premier op dat moment een vurig pleidooi zou houden en zou verklaren dat we als samenleving alles in het werk zouden stellen om kinderen van de straat te houden en dat we de kinderrechten als moreel kompas zouden gebruiken. Helaas heb ik niets gehoord over kinderrechten, noch over het principe dat geen enkel kind op straat hoort te leven.

De premier heeft alleen maar een politiek spel gespeeld. Voor mij is dat pijnlijk, maar het maakt wel duidelijk waar de prioriteiten van de premier liggen en waar deze coalitie voor staat.

Mevrouw de minister, laat ons niet in dezelfde val trappen. Laat ons dit niet als een politiek steekspel zien. Laat ons gewoon naar de inhoud kijken. Wat ligt hier nu op de tafel?

We hebben het jaarverslag van het Kinderrechtencommissariaat over de leefomstandigheden in de opvangcentra. Zij zeggen heel duidelijk dat de leefomstandigheden voor kinderen en jongeren echt schrijnend zijn. Men spreekt over een gebrek aan privacy en veiligheid. Nochtans, veiligheid is echt een kerntaak van de overheid. Zeker voor minderjarigen hebben we toch de plicht om er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat zij het basisrecht veiligheid krijgen.

Men spreekt ook over slechte hygiëne, slechte infrastructuur, nachtlawaai, geweld, maar ook over een beperkte medische en psychologische begeleiding. Minderjarigen zijn nog niet helemaal ontwikkeld. Men zou toch moeten proberen om voor kinderen die nog in ontwikkeling zijn op zijn minst de basisnormen te halen.

Het gaat verder. Men spreekt over te weinig kleren en te weinig eten. Ik weet niet of u kinderen heeft, maar dat raakt mij als vader geweldig. Het feit dat kinderen in opvangstructuren te weinig eten en te weinig kleren krijgen, met geweld worden geconfronteerd, geen privacy hebben, een gebrek aan begeleiding hebben enzovoort, dat raakt mij als vader echt geweldig. Die tekorten hebben een ernstige impact op de ontwikkeling van die kinderen en jongeren.

Dat staat in schril contrast met wat wij bijvoorbeeld in de Vlaamse jeugdhulp kunnen. De manier waarop we daar met onze eigen kinderen omgaan, is een voorbeeld in vele landen, maar dat staat zo ver af van de manier waarop we met kinderen en jongeren in de opvangcentra omgaan. Dat is een discrepantie die we eigenlijk niet meer uitgelegd kunnen krijgen.

De werknemers en de directeurs erkennen het probleem. Dat zijn allemaal mensen die vaak met de moed der wanhoop alles proberen doen om de situatie zo leefbaar mogelijk te maken, maar ze zeggen dat ze eigenlijk vaak niet voldoen aan de wettelijke minimumnormen van de opvangwet en de opvangrichtlijn.

Die problemen zijn bekend. Er zijn al verschillende onderzoeken en rapporten en het Kinderrechtencommissariaat geeft aan dat daar altijd aanbevelingen uitkomen, maar dat die dan niet worden omgezet, dat daaraan geen gevolg wordt gegeven. We slagen er dus niet in om die opvangcentra kindvriendelijker te maken.

U bezoekt regelmatig centra, net zoals ik dat doe. Ik hoor dan immers vaak zeggen dat de minister onlangs is langsgekomen. U moet dus ook gezien hebben wat ik heb gezien. Het centrum van Langemark-Poelkapelle kan echt als voorbeeld dienen voor hoe men wel kan omgaan met kinderen, maar ik bezoek ook centra waar mijn mond openvalt en waarop het woord smerig en ranzig echt van toepassing is. Er zitten centra tussen waar men geen kinderen kan laten verblijven.

U zult mij straks wellicht zeggen dat we de mensen weren die geen recht op opvang hebben, dat door die M-statussen uit het netwerk te halen, we die plaatsen kunnen geven aan mensen die er echt recht op hebben. Ik kan meegaan in die redenering en begrijp dat we door minder mensen te hebben die in onze centra moeten verblijven, de kwaliteit kunnen opkrikken. Ik vind dat een logische redenering, maar volgend jaar is er 400 miljoen budget minder voorzien voor opvang. Hoe zult u dat dan doen? Zelfs al kunt u realiseren wat u belooft en de instroom drastisch beperken tot wie er recht op heeft, de kwaliteit opkrikken was al niet mogelijk met het huidige budget en nu valt er nog een enorm budget weg. Hoe matcht u dat met elkaar?

Het gaat echter niet alleen over een vermindering van het budget. In uw beleidsnota en in het regeerakkoord staat dat we de opvang zullen versoberen, maar ik zie niet hoe u dat kunt doen in de centra die ik heb bezocht. Hoe zult u dat dan doen? In sommige centra zou dat dan neerkomen op het wegnemen van het laken dat aan een stapelbed wordt gehangen om privacy te verzekeren.

Dat lijkt het enige te zijn dat nog mogelijk is om te versoberen. Het gaat er niet om dat men zegt dat iemand vanaf nu slechts één uur per dag drinkbaar water mag hebben. Enfin, ik weet het niet precies. Maar in een aantal van die centra zijn de omstandigheden al zo sober dat verdere versobering volgens mij echt geen optie is.

Ik veronderstel dat u mij straks met pek en veren zult besmeuren. Ik bereid mij daar al op voor. U zult zeggen dat het allemaal mijn schuld is en dat wij het vroeger veel slechter hebben gedaan. Ik zeg het op voorhand, u mag mij beladen met alle zonden van Israël. Dat vind ik niet erg, maar het ontslaat u vandaag niet van uw verantwoordelijkheid als minister. U bent vandaag verantwoordelijk. Ik wil de verantwoordelijkheid opnemen voor fouten die mijn partij in de vorige legislatuur mogelijk heeft gemaakt. Die verantwoordelijkheid wil ik echt op mij nemen, ik vind dat niet erg. Vandaag bent u evenwel verantwoordelijk voor de kinderen die in die situatie verkeren.

Ik hoop eerlijk gezegd dat er in uw antwoord, naast de pek en veren, ook iets zit, al is het maar één zin of een passage van tien seconden, waarin u aangeeft dat u het signaal hebt ontvangen en ermee aan de slag gaat. De kinderen die daar verblijven, hebben daar zelf geen keuze in gehad. Het zijn vaak de ouders die dergelijke beslissingen nemen, vaak op basis van de context waarin zij zich destijds in dat land bevonden. Die kinderen zijn absoluut niet de oorzaak van hun situatie. Ik denk dat wij de plicht hebben om kinderrechten als basis te nemen en ervoor te zorgen dat die kinderen een warme plek krijgen, een plek die hen kansen biedt om zich verder te ontwikkelen. Het kan zijn dat die kinderen hun verdere leven niet in België doorbrengen; dat is mogelijk. We hebben er belang bij dat elk kind dat in onze structuren komt, wordt gezien als een volwaardig individu waarop we inzetten, met kansen en respect voor de basisrechten van dat kind.

Mevrouw de minister, ik kijk uit naar uw antwoord. Hoe kijkt u naar de situatie? Hoe wilt u het probleem oplossen? Hoe ziet u dat?

Mevrouw de minister, ik heb uw reactie al voorspeld in mijn betoog en u hebt mij dus niet verrast, behalve misschien met het stukje over het Maximiliaanpark. Ik laat u alvast opmerken dat het niet onder de vorige regering, maar onder die daarvoor was, dat de situatie in het Maximiliaanpark onhoudbaar was. Vraag het misschien eens na op uw kabinet of bij de voorzitster, die ook op het kabinet van uw voorganger heeft gewerkt.

Het blijft vooral erg jammer dat u er niet in slaagt een inhoudelijk antwoord te geven. U herhaalt alleen maar het vaste riedeltje. De plaat blijft hangen en dat betreur ik uiteraard.

Ik heb een en ander genoteerd, mevrouw de minister. We hebben alvast iets bijgeleerd. Sobere opvang gaat over zelf koken, zoals u in uw antwoord hebt aangegeven. Die informatie hebben wij als parlementsleden nog nooit ontvangen, dus ik ben blij dat we dat nu weten.

Ik kom nu terug op wat in het rapport wordt beschreven. Het rapport geeft aan dat kinderen te weinig eten krijgen, onvoldoende kleren, onvoldoende privacy, te weinig begeleiding en ontoereikende zorg, en dat er te veel onveiligheid is. U mag het ideologische riedeltje herhalen over hoe slecht ik ben, dat doet er niet toe. Het belangrijkste is dat de situatie op het terrein wordt opgelost.

Volgend jaar zal een reusachtig deel van uw budget worden geschrapt, waardoor u met minder middelen meer moet doen. Ik hoor u nu al zeggen dat u dat niet zult doen. U hebt het rapport wel gelezen en u zult mogelijk hier en daar iets verbeteren, maar een structurele oplossing is helaas niet voorzien. Dat vind ik bijzonder problematisch, vooral omdat het over minderjarigen gaat. Het betreft kinderen die zelf niet kiezen waar ze verblijven. Het zijn mensen aan het begin van hun leven, en we hebben de plicht hen te faciliteren om uit te groeien tot volwaardige burgers in de samenleving, ongeacht of ze hier blijven of niet.

Mevrouw de minister, afgezien van crisisbeheer, hoor ik geen enkele aanzet tot een structurele oplossing in de toekomst voor die kinderen. Ik vrees dat we volgend jaar opnieuw geconfronteerd zullen worden met een rapport van de Kinderrechtencommissaris die aangeeft dat er op het terrein weinig is veranderd. Ik word bijna moedeloos telkens ik de meerderheid hoor zeggen dat ze de kinderrechten heel belangrijk vindt en dat het belang van het kind zwaar weegt. Met alle respect, dat is niet het geval. De gespecialiseerde instellingen, zoals de Kinderrechtencommissaris, geven duidelijk aan dat dat niet zo is. Die experts zeggen dat uw beleid niet strookt met de kinderrechten. Zij vragen u met aandrang om dat te verhelpen. Ik sluit mij bij hen aan. U mag mij verwijten wat u wilt, maar help die kinderen, probeer op zijn minst aan de onderlijn van de kinderrechten te geraken. Dat is een belangrijke taak voor u als minister. In uw antwoord heb ik niets gehoord dat aangeeft dat dat zal gebeuren.

Ik hoop evenwel dat er volgend jaar een rapport verschijnt dat aantoont dat er grote vooruitgang werd geboekt. In dat geval zal ik u opnieuw interpelleren en u bewieroken. Met veel plezier zal ik dan zeggen dat ik het jaar voordien scherp was geweest, mevrouw de minister, maar dat u inspanningen hebt geleverd en dat ik daar trots op ben. Ik zal dat met plezier erkennen, als de situatie volgend jaar echt is veranderd. Laten we afspreken dat u uw werk doet.

U doet uw werk, de kinderrechtencommissaris zal volgend jaar zeggen dat het structureel verbeterd is en ik zal u hier een boeket bloemen geven.

De voorzitster : Dan spreken we af dat u hier volgend jaar terug staat. Mijn eenvoudige motie is bij deze overbodig.

Mevrouw de minister, de heer Vandemaele zei het daarnet ook al, tijdens de Zweedse coalitie werkte ik op het kabinet van Theo Francken, waar we toen de inreisverboden op zo'n manier hebben aangescherpt dat er eigenlijk geen exacte termijn op stond.

Wat gebeurt er nu echter in de praktijk? Wij zien dat het levenslang inreisverbod voor mensen die heel zware criminele feiten hebben gepleegd, denk bijvoorbeeld aan terroristische daden, eigenlijk niet wordt toegepast. Daarom staat dit ook in het regeerakkoord. Ik vind het zeer goed dat u nu stappen zult ondernemen om die wetgeving aan te passen en zeer expliciet in te schrijven dat een levenslang verbod kan worden opgelegd, mevrouw de minister.

Natuurlijk moeten dergelijke beslissingen nog altijd individueel worden gemotiveerd, maar ik denk dat de regering met dit levenslang inreisverbod opnieuw een sterk signaal geeft dat de prioriteit ook ligt bij de aanpak van mensen die criminele feiten plegen en hier illegaal verblijven.

Mevrouw de minister, kunt u een toelichting geven over het wetsontwerp inzake het levenslang inreisverbod? Kunt u een inschatting maken van hoeveel dossiers er nu eigenlijk in aanmerking komen? Kunt u ook een overzicht geven van het aantal inreisverboden dat de laatste jaren is uitgereikt en ook van de duurtijd? Kunt u daarbij ook de profielen schetsen? Hebt u daar een idee van? Kunt u ook een toelichting geven bij de modaliteiten van een dergelijk inreisverbod? Hoe zult u ervoor zorgen dat die inreisverboden ook daadwerkelijk worden nageleefd?

Bedankt voor uw antwoord, minister. Het gaat om 62 gevallen van 2020 tot 2025. Als we ruim rekenen, betekent dat er op 5 jaar tijd een 12-tal inreisverboden per jaar werden opgelegd. Als we dan zien hoe groot het aantal mensen in illegaal verblijf en dat in de gevangenis zit sinds de verruiming van de wetgeving, vind ik dat eigenlijk niet zoveel. We moeten eens bekijken in welke gevallen er geen inreisverbod wordt opgelegd waar dat wel mogelijk is. Als er iets is waarvan de mensen echt wakker liggen, zijn het wel mensen die hier eigenlijk niet moeten zijn, die criminele feiten plegen en teruggestuurd worden, maar hier toch plots opnieuw staan. Minister, dat soort dossiers bestaat wel degelijk. Ze zijn zeer pijnlijk. Ik heb ooit het geval gezien van iemand die gestalkt werd. De betrokkene was veroordeeld wegens die stalking en was het land uitgezet, maar stond hier toch onmiddellijk opnieuw. Minister, heel veel succes met de omzetting naar een wetsontwerp.

Minister, de Hamasjihadist Mohaned al-Khatib, die betrokken was bij de genocidale massaslachting van 7 oktober 2023 in Israël, werd – ik hoop dat u het dossier intussen al wat kent –. gespot op een pro-Hamasdemonstratie in Brussel op 11 oktober 2025. In video's van de genocidale massaslachting in Israël is hij lachend en juichend te zien op Israëlisch grondgebied. Hij poseerde ook lachend met moorddadige topleiders van Hamas en verheerlijkt vandaag op zijn sociale media, zoals veel Palestijnen en moslims in dit land, openlijk 7 oktober 2023. Het Joods Informatie- en Documentatiecentrum heeft daarover een rapport van 65 pagina’s met al zijn uitlatingen en beeldmateriaal opgesteld, waaruit duidelijk blijkt wat voor een verderfelijk en potentieel gevaarlijk figuur hij is.

In dat licht wil ik er nogmaals op wijzen dat België meer dan de helft van alle Palestijnse asielzoekers in Europa ontvangt – indien ik het fout heb, mag u mij corrigeren – en benadruk ik opnieuw dat het merendeel van de Palestijnen die hier binnenkomen, op zijn minst sympathie hebben voor de moslimterroristen van Hamas of Hezbollah. De meesten juichten ook de genocidale, jihadistische massaslachting van 7 oktober 2023 toe. De meerderheid van de Palestijnen deelt dus de verwerpelijke en potentieel gevaarlijke opvattingen van Mohanad al-Khatib.

Op 20 november zei u in de plenaire vergadering dat Mohanad al-Khatib zich nu in een asielcentrum van Fedasil bevindt. In welk asielcentrum bevindt hij zich? Is hij vrij om dat centrum te verlaten? Wordt hij minstens opgevolgd door de veiligheidsdiensten, zolang hij nog op Belgisch grondgebied is?

U gaf aan dat zijn beroepsprocedure om hier een asielstatus te verkrijgen, zal worden teruggebracht naar Griekenland. Wat is de stand van zaken? Mocht hij inderdaad worden teruggebracht naar Griekenland, dan kan hij vandaar uiteraard terugkeren naar België. Wat zal er gebeuren, indien hij terug naar België reist?

Kamerlid en partijgenoot Michael Freilich beweert dat de regering de instroom van Palestijnen afbouwt. Dat hoor ik graag, maar klopt dat wel? Welke maatregelen neemt u om de instroom daadwerkelijk af te bouwen?

Waarom zou u specifiek de instroom van Palestijnen willen afbouwen? Ik vermoed de reden wel, maar ik hoor het graag van u. Indien u daarmee bezig bent, wat is dan uw streefcijfer per jaar of per maand?

Tot slot heb ik nog enkele cijfermatige vragen, minister. U mag mij de antwoorden daarop ook schriftelijk bezorgen, maar kreeg wel graag de grote lijnen mondeling. Hoeveel Palestijnen zijn sinds 7 oktober 2023 in ons land binnengekomen? Hoeveel mochten er sindsdien in België blijven? Hoeveel Palestijnen werden er Belg?

Tot slot, minister, zou ik toch graag een antwoord krijgen op een blijkbaar moeilijk te beantwoorden vraag – ik heb zelf al naar die gegevens gezocht –, namelijk hoeveel Palestijnen er eigenlijk in totaal in België zijn. Ik ben zeer benieuwd naar uw antwoord.

Madame la ministre, la question a été déposée il y a un mois. Vous avez déjà pu donner certains éléments en plénière, mais vous n'avez pas encore pu répondre à l'ensemble des questions qui se posent sur ce dossier. J'ai vu le projet que vous avez déposé en Conseil des ministres. Votre volonté d'éloigner les opportunités de demandes de protection pour les personnes qui se rendent auteurs de faits de radicalisme ou de faits de terrorisme est actuellement temporaire, vous voulez la rendre définitive.

Il y a une question qui se pose, compte tenu des dispositions légales qui sont les nôtres aujourd’hui, concernant le cas de Mohaned al-Khatib. En effet, ce personnage a fait une demande en Belgique. Il est sans doute rentré par un autre pays en Europe, la Grèce, vous confirmerez. En tout cas, il a fait une demande secondaire au niveau de la Belgique. Il est suspecté de complicité avec le Hamas et suspecté également d’avoir participé aux événements atroces du 7 octobre.

Nous devons donc nous poser la question, compte tenu de ces faits, si, au niveau de votre administration, on a analysé la demande de Mohaned al-Khatib à la lumière de sa collaboration et de sa complicité avec le Hamas. Aujourd’hui, si je ne m’abuse, il y a un rejet de la demande, mais sur quelle base? Sur la base d’une seconde demande après celle introduite en Grèce ou sur la base des suspicions de faits terroristes?

Les candidats réfugiés issus de Palestine sont évidemment à accueillir comme les autres. Néanmoins, il y a un fait qu’il faut considérer, c’est qu’on a plusieurs groupes terroristes actifs dans cette zone: le FPLP, le Hamas. Donc la question est de savoir si, en collaboration avec les services de renseignement, vous faites analyser par votre administration leurs demandes de protection également à la lumière de la proximité, en Palestine, de groupes tels que le FPLP et le Hamas.

Mevrouw de minister, u denkt dat u mij een rad voor de ogen kunt draaien, maar niets is minder waar. U zegt dat u Mohammed Al-Khatib naar Griekenland wilt brengen. Dat is vooralsnog niet gebeurd, want hij verblijft momenteel nog altijd op het Belgisch grondgebied,. Als u hem terugbrengt naar Griekenland en hij keert vervolgens terug naar België per trein, vliegtuig of auto, wie gaat hem dan aan de grens tegenhouden? U wilt hem geen opvang geven – het zou er nog aan mankeren! – maar dat is irrelevant. Hij zal en kan opnieuw naar België terugkeren om hier zijn antisemitisch en jihadistisch gif te spuien. Dat is uw beleid in de praktijk.

Hebt u de beelden van de kerstmarkt in Brussel gezien, die werd gekaapt door pro-Palestijnse jihadisten en hun linkse nuttige idioten? Dat is wat u massaal blijft binnenhalen.

Het is eigenlijk nog erger, want Palestijnse Hamasfanaten en jihadverheerlijkers zoals Mohammed Al-Khatib kunnen gewoon naar België komen en hier verblijven, legaal of illegaal. Dat is de realiteit van uw migratiebeleid. België blijft een topbestemming, een speeltuin voor jihadisten en moslimfundamentalisten.

Ik herhaal wat ik al eerder heb gezegd. Als u er niet eens voor kunt zorgen dat een misselijkmakend en potentieel gevaarlijk sujet, een jihadist zoals Mohammed Al-Khatib, buiten België blijft, als u er niet voor kunt zorgen dat zulke lieden geen voet meer in België binnenzetten, dan bent u de titel van minister van Asiel en Migratie in feite niet waardig.

Madame la ministre, votre réponse me rassure. Je sais que vous êtes attentive. Je pense en effet que M. Mohaned al-Khatib ne recevra jamais de protection en Belgique, mais sans doute pas pour les bonnes raisons. Le rejet par votre administration de la demande d'octroi d'une protection repose sur le fait qu'il avait demandé l'accueil dans un autre pays, à savoir la Grèce, selon mes informations. Cette décision n'est donc pas motivée par l'existence de complicités avec le Hamas ou par sa participation au 7 octobre. Voilà le problème. Par ailleurs, si je puis me permettre, et en toute amitié, vous ne pouvez pas, d'une part, communiquer de manière flatteuse à propos du projet que vous présentez en Conseil des ministres et dans lequel vous indiquez, tout comme moi, que les auteurs de faits de radicalisme ou de terrorisme ne pourront plus demander asile en Belgique et, d'autre part, répondre au Parlement que tout cela relève de la responsabilité des ministres de la Justice et de l'Intérieur, et non de la vôtre. Donc, il y a encore des trous dans la raquette. Vous ne pouvez pas mettre en lumière que, grâce à vous, il sera désormais impossible aux auteurs d'actes radicaux ou terroristes de demander asile en Belgique et, lorsqu'on vous parle d'un personnage qui a sans doute participé au 7 octobre, renvoyer vers la Justice et l'Intérieur. Donc, il y a encore beaucoup de trous dans la raquette, raison pour laquelle nous sommes ici. En l'occurrence, nous ne pouvons pas nous satisfaire que ce personnage se voie refuser le titre de protection parce qu'il en a introduit la demande en Grèce. Il devrait être refusé compte tenu de sa participation au 7 octobre. C'est mon avis, et je me tiens naturellement à disposition pour continuer à travailler avec vous sur ces questions difficiles.

Mevrouw de minister, onlangs was u zelf aanwezig in Steenokkerzeel om de aftrap te geven voor het nieuw centrum dat daar zal worden gebouwd. Ik denk dat dat een zeer belangrijke stap is, omdat we de capaciteit van de gesloten centra daarmee aanzienlijk zullen uitbreiden. We werken verder op het masterplan gesloten centra. Arizona wil daar nu eindelijk daadwerkelijk werk van maken.

Ongeveer 400 plaatsen zouden er extra moeten komen. Steenokkerzeel zou, als ik het juist heb, al eind 2026 klaar moeten zijn. Ik hoop dat dat lukt, mevrouw de minister.

In dat centrum komen er 50 nieuwe plaatsen. Het is zeer belangrijk om de terugkeercijfers omhoog te krijgen. Zonder voldoende plaatsen in de centra kan er ook geen degelijk terugkeerbeleid worden gevoerd.

Naast Steenokkerzeel komen er nieuwe centra in Jumet, Zandvliet en zeker ook in Jabbeke, wat hoogst noodzakelijk is om het gesloten centrum in Brugge te vervangen.

U zet niet alleen in op gesloten centra. Er zullen ook 72 extra escorteurs worden aangeworven. Er wordt ingezet op terugnameakkoorden en er wordt zelfs gekeken naar extra gevangeniscapaciteit, inclusief mogelijkheden in het buitenland. Kortom, dat lijkt de juiste richting voor een zeer streng en strikt migratiebeleid.

Mevrouw de minister, kunt u toelichting geven over het toekomstig gesloten centrum in Steenokkerzeel? Wanneer zal het centrum volledig operationeel zijn? Kunt u toelichting geven over de werkwijze van de terugkeer in dat centrum? Hoeveel personeelsleden zult u moeten aanwerven?

Kunt u ook toelichting geven over het masterplan in het algemeen? Hoe ver staan we daarmee? Wanneer worden de bouwwerken in Jabbeke opgestart? Hoe verloopt de samenwerking met de Regie der Gebouwen?

Mevrouw de minister, ik denk dat het cruciaal is dat die plaatsen in gebruik genomen worden en daarvoor is een zeer goede afstemming met de Regie der Gebouwen en met uw collega-minister Matz noodzakelijk. Als we allen samen aan hetzelfde eind trekken, moet het zeker mogelijk zijn om die infrastructuur aan te pakken. Door heel wat infrastructuurproblemen wordt de bestaande capaciteit momenteel onderbenut. Ik zal minister Matz zeker verzoeken om daar werk van te maken, zodat ook die capaciteit in gebruik kan worden genomen.

Mevrouw de minister, dit is een thema dat ik al van in het Vlaams Parlement van nabij volg. Ik heb u enkele vragen gesteld over de doorlooptijden van gecombineerde vergunningen. Uit uw antwoord blijkt dat het aantal aanvragen stijgt, maar ook dat er misbruik wordt gemaakt van de procedures.

U gaf recent aan dat er vanuit India en Pakistan meer visumaanvragen worden ingediend op basis van valse bijlagen 46. De diplomatieke posten zijn dan niet bevoegd om weigeringsbeslissingen af te geven, dus komen die dossiers zoals voorzien terecht bij de Dienst Vreemdelingenzaken. Dat zorgt natuurlijk ook voor extra werklast.

De recente feiten tonen aan dat het enorm belangrijk is om te controleren op misbruik via de gecombineerde vergunningsprocedure, detachering of illegale tewerkstellingen. Het misbruik in het kader van detachering hebben we ook gezien in de recente Pano -reportage daarover. Daarin werd eveneens duidelijk dat er gefraudeerd wordt en misbruik wordt gemaakt van mensen die hier worden gedetacheerd. Dergelijke praktijken zijn ontoelaatbaar. Het is dus absoluut noodzakelijk om die een halt toe te roepen. Dat moet duidelijk zijn.

In de nasleep van misbruik van procedures en van mensen die hier tewerkgesteld worden – arbeidsmigranten zoals bij de zaak van Borealis – heb ik samen met enkele collega's van andere partijen – mensen van Vooruit bijvoorbeeld – aan de kar getrokken en gevraagd om een volledige doorlichting door het Rekenhof van de procedure van gecombineerde vergunningen. Daaruit bleek dat de dienst Economische Migratie en de Federale Dienst Vreemdelingenzaken hun controles van de aanvragen hebben aangescherpt en de samenwerking tussen de diensten hebben verbeterd. Het Rekenhof heeft daarnaast een reeks aanbevelingen gedaan om knelpunten in de procedure weg te werken, zoals het voorzien van controlemechanismen in bepaalde risicolanden, een betere IT- en informatiedoorstroming tussen de verschillende diensten en de toegang van extra diensten tot het uniek loket.

Kunt u toelichting geven over het vastgestelde misbruik van de verschillende procedures, zoals de Single Permit-procedure en detacheringen? Kunt u ook aangeven wat de omvang is van de geregistreerde gevallen van misbruik, welke gevolgen eraan worden gegeven en in welke sectoren het misbruik van de detacheringsprocedure zich vooral voordoet? Wordt er samengewerkt met de centra voor mensenhandel?

Daarnaast verneem ik graag uw standpunt over het rapport van het Rekenhof. Welke aanbevelingen zijn er gedaan en wat is de stand van zaken? Welke stappen hebt u genomen om de strijd tegen illegale tewerkstelling aan te gaan?

Mevrouw de minister, ik hoor u graag de volledige opsomming geven, want ik merk dat dit thema niet zo vaak aan bod komt, ook niet in de media, al wordt het af en toe wel behandeld in reportages die het misbruik aankaarten. Enerzijds willen we immers een zeer efficiënte, snelle procedure hebben in de war for talent om hooggeschoolde mensen in ons land aan te trekken en ze niet te verliezen aan andere EU-lidstaten. Anderzijds zien we – dat blijkt ook uit de cijfers die u noemt, met 108 dossiers in Islamabad en 88 in New Delhi – dat het aantal dossiers aanzienlijk is. Dat betekent dat onze diensten waakzaam moeten zijn. Het betreft niet enkel de Dienst Vreemdelingenzaken, maar ook de Vlaamse diensten en de diplomatieke posten. Samenwerking tussen die drie actoren is in dezen absoluut cruciaal. De voorzitster : Mevrouw Vandeberg is niet aanwezig voor haar vragen nrs. 56010680C en 56010681C.

Mevrouw de minister, België heeft onlangs terugkeerakkoorden gesloten met Belize, Mongolië, Suriname en Kirgizië. Met Tadzjikistan werd een memorandum of understanding ondertekend, na bilateraal overleg tussen u en uw ambtsgenoot.

Het gebruikmaken van MOU's in de plaats van formele terugkeerakkoorden is een methode die in het verleden ook al door uw voorgangers is toegepast, omdat op die manier het akkoord niet door het Parlement hoeft te worden geratificeerd.

Spreek mij tegen, maar volgens mij is het aantal Tadzjieken dat illegaal in ons land verbleef niet zo groot, maar blijkbaar is er toch een overeenkomst gemaakt. Ik hoorde waaien dat men via Tadzjikistan misschien probeert om uitgeprocedeerde Afghanen in het vizier te nemen. Ik kan niet zeggen dat dit gebaseerd is op iets wat ik gelezen heb op LinkedIn of elders, maar ik heb hierover een aantal vragen.

Wat zijn de voornaamste conclusies van het gesprek met uw ambtsgenoot? Wat is het doel van dit MOU? Staat er iets in over de terugkeer van onwettige Afghanen bij ons? Waarom kiest u voor een MOU en niet voor een formeel terugkeerakkoord? Wat staat er precies in dat MOU? In het kader van de transparantie, bent u bereid om dat MOU met ons te delen?

Dank u wel, mevrouw de minister, voor uw antwoord. Ik ben al blij dat er geen Afghanen worden meegenomen in de deal. U sluit echter een overeenkomst die wij niet kunnen inkijken. Ik moet u dus geloven op uw woord. In een democratie is het logisch dat het Parlement de regering controleert en dat wij inzage hebben in de overeenkomsten die u sluit met andere regimes. Minister Quintin ontwikkelt een methode om ons informatie te verstrekken die wij niet publiek mogen krijgen, hetzij in de commissie, hetzij als antwoord op een schriftelijke vraag, zodat wij die wel kunnen inkijken. Het betreft de wapens of softwaresystemen die de politiezones gebruiken. Ik stel voor dat u ook een manier ontwikkelt waarop wij minstens het MOU eens kunnen lezen. Dat kan in een kleine ruimte met een militair erbij, dat doet er niet toe. Als er niets te verbergen is, lijkt het mij niet moeilijk om dat te organiseren. Wij zullen daar publiek niets over zeggen, maar dan kunnen wij minstens onze controletaak uitvoeren.

Mevrouw de minister, er is de laatste jaren al heel wat gezegd over de woonstbetredingen. Onder de Zweedse regering stond dat ook op het programma, maar we hebben dat er toen niet meer doorgekregen. Nu staat ook in het regeerakkoord dat we werk zullen maken van de woonstbetredingen. Dat zal natuurlijk goed gereglementeerd worden en een toestemming van de onderzoeksrechter zal verplicht zijn. We focussen ons op mensen die een gevaar vormen voor de openbare orde of voor de nationale veiligheid.

Een van de steden waar dat het meeste nodig is, is Brussel, maar we hebben vernomen dat in de Brusselse gemeenteraad een motie werd goedgekeurd die zich tegen die woonstbetredingen keert en waarin men zegt dat men daar niet aan wil meedoen. Ook in Elsene en Sint-Gillis werd een gelijkaardige motie goedgekeurd. Als we de drugsproblematiek bekijken, waarover we het in de commissie voor Binnenlandse Zaken constant hebben met minister Quintin, dan gaat het daarbij heel vaak over mensen die hier illegaal verblijven. Die dealers zijn vaak mensen die hier geen enkel verblijfsrecht hebben.

Dat gebrek aan verantwoordelijkheidszin is stuitend. Uit de cijfers blijkt immers een enorme daling van de efficiëntie van de adrescontroles. In 2024 leverde amper 12 % een positief resultaat op en in de eerste helft van 2025 zakte dat zelf naar amper 8 %. De politie en DVZ staan te vaak voor een gesloten deur. De mensen in illegaal verblijf, die vaak ook criminele feiten hebben gepleegd, verschuilen zich in hun woning. Dat betekent echter ook een verlies aan capaciteit, capaciteit die in Brussel noodzakelijk is om de strijd tegen criminele organisaties te voeren.

Mevrouw de minister, hoe reageert u op de schandelijke moties van Brussel, Elsene en Sint-Gillis? Kunt u toelichting geven bij de huidige stand van zaken van het wetsontwerp? Wanneer komt dit naar het Parlement? Hoe zult u garanderen dat toekomstige woonstbetredingen effectief zullen worden uitgevoerd?

Mevrouw de minister, het is ongelooflijk frustrerend om als dienst voor een gesloten deur te staan waarvan je weet dat er mensen achter zitten die een gevaar vormen voor ons, voor onze kinderen en voor de gewone Brusselaar. Het is ook gewoon niet uit te leggen aan de bevolking dat we dat op die manier blijven tolereren. Minister, dit wetsontwerp is zeer, zeer belangrijk. Brussel neemt daarin een standpunt in. Ik kan dan ook enkele conclusies trekken. Als Brussel niet akkoord gaat met het uitvoeren van dit soort woonstbetredingen, dan zijn zij gewoon een vrijhaven voor criminelen. Ze zijn niet gastvrij voor de gewone burger, maar wel voor degenen die compleet misbruik maken van het systeem. Het gaat om mensen die absoluut zware feiten plegen, zoals drugscriminelen en terroristen. Gezien wat Brussel heeft meegemaakt, is dat gewoon onvoorstelbaar. Ik heb daar zelfs geen woorden voor. Bedankt, minister.

Mevrouw de minister, jaarlijks wordt op federaal niveau op basis van de overigens niet-bindende adviezen van het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen de lijst met veilige landen vastgelegd. Een land van herkomst wordt als veilig beoordeeld, als er algemeen gezien en op duurzame wijze geen sprake is van vervolging en er geen risico op ernstige schade bestaat, zijnde vervolging in het land van herkomst. U gaf eerder in 2025 aan dat u met uw diensten aan het bekijken was welke landen in 2025 aan de lijst zullen worden toegevoegd.

Het is belangrijk dat wij een correcte en uitgebreide lijst hebben. Als een aanvrager uit een veilig land komt, heeft hij hier geen bescherming nodig. Met de nieuwe lijst kunnen de diensten en het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen verzoekers uit die landen versneld behandelen. Immers, een tweestromenwerkwijze naargelang mensen uit veilige landen komen of niet, waarbij dossiers dus heel snel dan wel grondiger worden behandeld, zal de efficiëntie van de diensten verbeteren en dus ook de druk op onze asieldiensten verlagen.

Kunt u toelichting geven hoe de lijst met veilige landen wordt voorbereid en opgesteld? Welke nieuwe landen worden opgenomen? Welke impact zullen de wijzigingen hebben op het terrein?

Bedankt, mevrouw de minister. Dat is zeer goed nieuws. De toevoeging van Marokko aan de lijst van veilige landen is een zeer logische stap, zeker gelet op het feit dat slechts een kleine percentage Marokkaanse onderdanen in aanmerking komt voor asiel of subsidiaire bescherming, heel wat van hen gedwongen teruggestuurd moeten worden en veelvuldig voorkomen in de cijfers betreffende openbare orde en nationale veiligheid, om nog maar te zwijgen van de gevangenispopulatie in ons land. Volgens de politiediensten hebben illegale drugscriminelen ook vaak de Marokkaanse nationaliteit. Wij moeten er alles aan doen om te voorkomen dat zij de asielprocedure gebruiken als vertragend middel op het moment dat zij moeten terugkeren. Ik wens u met de terechte uitbreiding van de lijst veel succes. Ik heb daarover nog enkele ideeën, maar die kan ik u later toelichten. U zet hiermee alvast mooie stappen vooruit.

Mevrouw de minister, de grote hervorming van het asielbeleid in het Verenigd Koninkrijk is gebaseerd op het Deense model, waarbij men twee ingrijpende of althans opvallende maatregelen neemt. De eerste maatregel is dat asielzoekers pas aanspraak zullen kunnen maken op een permanente verblijfsvergunning na 20 jaar, in plaats van na 5 jaar vandaag. De tweede maatregel betreft de vluchtelingenstatus, die nog maar 2,5 jaar geldig zal zijn. Die status zal telkens opnieuw worden beoordeeld, met een verplichte terugkeer wanneer het herkomstland als veilig wordt beschouwd. Het doel van het Verenigd Koninkrijk is duidelijk: men wil illegale migratie naar het land, vooral met kleine bootjes over het Kanaal, minder aantrekkelijk maken

Ik vermoed dat u het met mij eens zult zijn dat die koerswijziging ook voor ons gevolgen kan en zal hebben. Vlaanderen wordt immers al jaren geconfronteerd met transmigratie richting het Verenigd Koninkrijk. De ervaring leert dat wanneer het Verenigd Koninkrijk verstrengt, meer mensen in België blijven hangen. Ook gouverneur Decaluwé van West-Vlaanderen heeft daar recent voor gewaarschuwd. Door de Britse maatregelen kan de druk rond de havens, snelwegparkings en grenszones opnieuw fors toenemen, omdat transmigranten dan vaker in onze regio zullen blijven. Voor Zeebrugge zijn de cijfers voorlopig niet zo dramatisch, maar alle betrokken diensten verwachten wel een verschuiving.

Mevrouw de minister, hoe schat u de impact van die Britse hervorming in op de aanwezigheid van transmigranten in Vlaanderen en in ons land? Deelt u de mening van gouverneur Decaluwé op dat vlak? Is er al een impactanalyse gemaakt naar aanleiding van die Britse beleidsverschuiving? Voorziet u maatregelen om de lokale besturen voor te bereiden op een eventuele stijging van die bewegingen in ons land?

Mevrouw de minister, ik zal de vragen van de heer Di Nunzio aanvullen, omdat het niet alleen een stokpaardje is van de gouverneur van West-Vlaanderen, die daar al veel slapeloze nachten door heeft gehad, maar ook van mezelf.

Wanneer er druk komt vanuit Groot-Brittannië of Frankrijk moeten we waakzaam zijn dat de problematiek zich niet naar ons land en onze grens verplaatst. Tot nu toe vertrokken die small boats , die kleine bootjes, voornamelijk vanuit Frankrijk, maar ik verneem van de betrokken diensten dat er meer vanuit onze kant wordt gewerkt. Het komt niet enkel uw diensten, maar ook die van de minister van Binnenlandse Zaken en van de minister van Justitie toe om die mensensmokkel nauwgezet te blijven opvolgen en te controleren.

Ik zal de wijzigingen die de Britten zullen invoeren niet herhalen, maar ik wil u wijzen op een bijkomende moeilijkheid. Zowel in Frankrijk als in Groot-Brittannië wisselen de bevoegde ministers bijzonder vaak. Daarom vraag ik u om over die problematiek zeer regelmatig te overleggen met de Britten en de Fransen, en om bij elke wissel van minister alles te herhalen. Dat is geen gemakkelijke opdracht, maar wel nodig om de problematiek goed in kaart te houden, de juiste contacten te onderhouden en afspraken te maken met uw collega's.

Mevrouw de minister, kunt u toelichting geven bij de aangekondigde Britse hervormingsplannen? Hoe schat u het effect daarvan in voor ons land? In hoeverre zetten onze diensten al stappen om daarop in te spelen? Welke maatregelen worden genomen om de transmigratieproblematiek maximaal aan te pakken? In hoeverre staat u in contact met uw collega's in ons land, maar ook met uw collega's uit Frankrijk en Groot-Brittannië?

Mevrouw de minister, ik dank u voor uw antwoord.

Wat ons bekommert, is het feit dat ons systeem zwaar onder druk staat. Dat weet u ook. Het aantal lopende dossiers bij het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen stond, als ik de juiste cijfers heb, bijvoorbeeld eind oktober 2025 op meer dan 31.800 personen. Dat is ruim vijf keer de gewone verwerkingscapaciteit. U hebt ook geantwoord dat u die verwerking wilt versnellen, wat op zich een goede doelstelling is. Dat werk moet echter nog gebeuren. Ondertussen blijven de instroomcijfers enorm hoog en behoren ze tot de hoogste van de Europese Unie.

Zoals u weet, komen de aanvragers vooral uit Afghanistan, Eritrea, Congo, Burundi en Guinee. Dat zijn nationaliteiten die graag willen doorreizen. Wanneer zij hier blijven hangen, is dat uiteraard geen goede zaak. Een actieplan is daarom noodzakelijk en dat vragen we ook van u.

Het is belangrijk dat we, ook in overleg met uw collega's van Binnenlandse Zaken en Justitie, het businessmodel van de mensensmokkelorganisaties doorbreken en proactief optreden samen met het Verenigd Koninkrijk, zodat onze opvangcapaciteit niet verder overbelast blijft en geraakt en dat die situatie opnieuw de andere richting uit kan gaan.

Mevrouw de minister, wij verwachten dan ook dat u actie onderneemt, zodat België geen wachtkamer is en blijft of een nog grotere wachtkamer wordt.

Mevrouw de minister, het is inderdaad absoluut niet de bedoeling om hier een extra wachtkamer te creëren. Collega, we merken dat die transmigranten hier absoluut geen verblijf willen aanvragen, maar juist doorreizen. Dat zagen we samen ook onder de Zweedse regering. Die mensen willen hier niet blijven. Het Maximiliaanpark lag vol met mensen die hier geen asiel wilden aanvragen. Ze weigerden dat zelfs en ze wilden ook geen opvang. Dat is het grote verschil met de situatie onder Vivaldi, toen de mensen wel asiel wilden aanvragen en dus opvang, bed, bad en brood vroegen. Mevrouw de minister, het is goed dat u dat opvolgt en dat u stelselmatig contacten onderhoudt. Ik hoop dat u donderdag al contact kunt hebben met de nieuw bevoegde minister. Met de Franse minister hoop ik dat u binnenkort ook contact kunt opnemen. Ik heb gehoord dat men in Frankrijk ook voor een verstrengde aanpak opteert inzake die bootjes. Wanneer dat gebeurt, zullen we zeer waakzaam moeten zijn. We hebben gezien dat het Britse beleid al meerdere keren is verstrengd en dat daarover communicatie is gevoerd, maar dat dat eigenlijk geen impact heeft gehad op de aantrekkingsfactor van Groot-Brittannië. We kunnen daar grote theorieën over ontwikkelen, maar dat kunnen we beter doen bij een pintje of een kop koffie, collega Di Nunzio.

De federale ombudsman publiceerde aanbevelingen over de verplichte persoonlijke verschijning bij visumaanvragen. Omdat België niet in elk land een diplomatieke post heeft, moeten aanvragers soms naar de bevoegde ambassade reizen. Dit leidt tot extra kosten, extra administratie en soms gevaarlijke verplaatsingen.

Ik moet het verhaal van de Afghaanse vrouw, die niet alleen mag reizen, niet herhalen, maar zij moet naar Islamabad om haar aanvraag in te dienen, terwijl reizen zonder mannelijke begeleiding daar eigenlijk niet is toegestaan.

Sinds het Afrinarrest bestaat er echter wel een uitzondering bij visumaanvragen voor gezinshereniging. Door dit arrest is het verboden om systematisch een persoonlijke verschijning bij de indiening te eisen. In een latere fase kan dat uiteraard wel worden geëist. De Dienst Vreemdelingenzaken ontwikkelde na het arrest een procedure waarbij de aanvragers per mail moeten motiveren waarom fysieke aanwezigheid zo moeilijk is.

Zowel Myria als de ombudsman uiten echter aanzienlijke kritiek op deze procedure. Er is een extra werklast voor de FOD Binnenlandse Zaken. Er zijn geen beroepsmogelijkheden. Er is veel willekeur bij de toestemming om al dan niet een aanvraag op afstand te mogen doen. Zo moeten Eritrese aanvragers bijvoorbeeld nog altijd naar Nairobi reizen om een aanvraag in te dienen. De wet eist echter nergens dat dit fysiek moet gebeuren. Andere EU-lidstaten zijn daarin doorgaans ook iets inschikkelijker.

De ombudsman doet enkele aanbevelingen om alternatieven te onderzoeken en vraagt aan het Parlement om een juridisch kader voor visumaanvragen op afstand uit te werken. Ik heb daar niet op gewacht, want ik heb al een wetsvoorstel in die zin voorbereid en ingediend. Misschien zult u nu zeggen: mijnheer Vandemaele, we zijn het voor één keer eens, laten we het wetsvoorstel gewoon goedkeuren.

Mevrouw de minister, mijn concrete vraag is hoe u naar de aanbevelingen kijkt. Wat zult u doen om daaraan tegemoet te komen?

Madame la ministre, en juillet dernier, je vous avais déjà interpellée sur le sujet lors des débats sur les lois que nous avons adoptées dans le cadre des mesures de crise. À l'époque, vous m'aviez répondu que vous souhaitiez attendre la révision du Code sur la migration.

Nous parlons ici de l'arrêt Afrin, dont mon collègue a rappelé la teneur, qui vise principalement à rappeler à la Belgique qu'elle ne peut pas refuser une demande – c'était notamment le cas en 2023 – de regroupement familial si la personne ne peut pas se présenter physiquement dans le cadre d'une représentation diplomatique belge. Il demande aussi qu'il y ait plus de flexibilité ainsi que des possibilités de demandes via des moyens de communication à distance. Et le Médiateur revient avec cette question puisqu'il reçoit apparemment encore beaucoup de plaintes par rapport à ce genre de situation. Il nous recommande de revoir la procédure pour faire en sorte que cette obligation ne soit plus formelle et qu'il y ait effectivement une possibilité d'introduire ces demandes de manière alternative car, dans certains cas, cela représente une situation dangereuse pour le demandeur. Le collègue a mis en avant les cas des demandeurs afghans qui doivent traverser des territoires qui sont particulièrement insécurisés, qui doivent parfois aller dans d'autres pays pour pouvoir introduire la demande auprès d'un poste diplomatique belge.

Madame la ministre, face à cette situation, mes questions sont assez simples. Avez-vous bien pris connaissance – je l'imagine – de la recommandation du Médiateur? Quelle suite allez-vous réserver à cette recommandation? Avez-vous déjà répondu au Médiateur? Si tel est le cas, pouvez-vous nous communiquer votre réponse? Par rapport à votre réponse de juillet, vu la situation et le nombre assez important de plaintes qui persistent, ne serait-il pas nécessaire de légiférer plus tôt que dans le cadre de l'élaboration de ce Code sur la migration?

Dank u wel, mevrouw de minister, voor uw antwoord. Ik hoor een halve opening. Dat is toch al iets. Het is inderdaad zo – u zegt het zelf – dat het wetgevend kader dit niet verplicht. U blijft dus binnen het wettelijk kader. Dat klopt helemaal.

Als we de aanbeveling echter ten gronde bekijken, zouden we eigenlijk moeten gaan naar één systeem dat door alle diplomatieke posten op dezelfde manier wordt toegepast. U zegt dat ik daarvoor bij uw collega-minister moet zijn. Ik denk dat het logischer zou zijn dat er één algemeen kader is. Daarom nodig ik u, mijnheer Dubois, mevrouw De Vreese, uit om samen te werken rond mijn wetsvoorstel. We kunnen dat ook samen indienen. Ik wil uw namen er gerust bij zetten. Zo kunnen we samen werken aan een oplossing. Ik denk dat we deze anomalie er gewoon samen moeten uithalen en dat we dan alweer een klein stapje kunnen zetten.

Merci pour vos réponses, madame la ministre. J'entends que la possibilité existe mais que cela reste manifestement très compliqué, très lourd. Si c'était aussi simple que cela, le Médiateur ne recevrait pas toutes ces plaintes. Le système n'est donc manifestement pas encore ou pas assez efficace. Je continue donc à penser qu'il est toujours nécessaire de prendre une modification et d'imposer cette possibilité de pouvoir introduire ces demandes de manière claire et simple, à distance. Cela me semble absolument nécessaire. On renvoie vers les compétences du ministre des Affaires étrangères mais il y a manifestement un manque d'application de manière équitable et égale dans les différents postes, ce qui prouve bien que le cadre légal n'est pas assez clair. Je pense qu'il faut s'en tenir à ce que vous aviez évoqué lors de nos discussions au mois de juillet, à savoir introduire une modification qui permette de clarifier la situation et de faire en sorte qu'on ait un traitement qui réponde à la jurisprudence européenne. J'espère que vous reviendrez, dans le cadre du Code sur la migration, avec cette modification nécessaire pour clarifier la situation.

Mevrouw de minister, ik begrijp dat er voor een contingent van ongeveer 5.000 plaatsen nog contracten moeten worden vernieuwd om opvang te voorzien voor het volgende jaar. Ik baseer mij graag op feiten en niet op geruchten, dus ik stel u gewoon de vraag of het klopt dat er nog een aantal sites is, goed voor circa 5.000 opvangplekken, waar nog geen zekerheid bestaat of deze op 1 januari volgend jaar nog in gebruik zullen zijn. Wat zijn de vooruitzichten? Hoe zullen we dit oplossen, of laat u die 5.000 plaatsen vallen?

En dan heel specifiek over het initiatief in Antwerpen voor minderjarige jongeren die daar aankomen zonder ouders: wat is daar het statuut? Wij horen ook dat deze opvang zeer binnenkort zou sluiten. Ik ben benieuwd naar uw antwoord.

Dat klopt, mevrouw de minister. Ik heb die vraag ingediend twee minuten voor de deadline, tijdens een overleg. Ik had die informatie net horen waaien en ben meteen beginnen te typen. Vandaar de tikfout en mogelijk ook de verwarring tussen de provincie Antwerpen en de stad Antwerpen.

Ik had specifiek gehoord dat het initiatief in Antwerpen voor niet-begeleide minderjarige jongeren op korte termijn de deuren zou sluiten. Ik ben echter zeer tevreden dat u aangeeft dat dit niet het geval is.

Oké, bedankt voor uw antwoorden. De openbare commissievergadering wordt gesloten om 14.40 uur. La réunion publique de commission est levée à 14 h 40.