Plenaire vergadering op 27 februari 2025

Mijnheer de voorzitter, mijnheer de eerste minister, volgende week vindt er een extra EU-top plaats, over de situatie in Oekraïne en defensie. Dat is absoluut noodzakelijk. De geopolitieke situatie is immers zorgwekkend en verandert razendsnel. De wereld staat in brand en Europa heeft veel te lang aan de zijlijn gestaan, zonder de mond open te doen.

Het is dus hoog tijd om te blussen. Mijnheer de eerste minister, om te blussen heeft men echter blusmateriaal nodig. En laat net daarover, over die structurele middelen en financiering van defensie, bijzonder veel onzekerheid bestaan. Hoe zullen we het Defensiefonds structureel financieren? Nog geen idee. Extra uitgaven voor defensie binnen of buiten de begroting? Nog geen idee. Wat gaat de Europese Unie doen? Gaat zij dat toestaan of niet? Nog geen idee. Er moet duidelijkheid komen, want we verliezen tijd. NAVO-baas Mark Rutte heeft het heel duidelijk gezegd. Die absolute ondergrens van 2 % van het bbp moet er komen nog voor de zomer.

Mijnheer de eerste minister, u bent historicus en ik weet dat u graag over het verleden spreekt. Mea culpa, het is juist dat de voorbije decennia heel veel partijen hier aanwezig, ook die van de Zweedse regering, te weinig hebben geïnvesteerd in defensie. We leven vandaag echter in een andere wereld. De wereld is de voorbije jaren grondig door elkaar geschud en grondig gewijzigd. We moeten dus stoppen met achterom te kijken en moeten vooruitkijken en schakelen.

Ik wil van u weten wat de regering vandaag en in de toekomst zal doen. Wat zal het standpunt van uw regering zijn op de komende EU-top? Hoe en wanneer zult u de 2 % voor defensie halen?

Monsieur le premier ministre, messieurs les ministres, votre gouvernement n'a que quelques semaines et déjà, malheureusement, les promesses s'effritent.

Vous aviez promis un taux d'emploi de 80 %, mais, monsieur le premier ministre, vous avez dit cette semaine que ce ne sera pas pour cette législature. Il aurait peut-être fallu être honnête d'emblée, et non pas quelques semaines après le vote de confiance. Vous aviez évoqué les 8 milliards de recettes mais, là aussi, vous avez estimé que les effets retours semblaient incertains. Bref, on l'avait dit, vous ne nous avez pas cru, ces promesses, c'était du vent.

Pendant ce temps-là, monsieur le premier ministre, messieurs les ministres, de l'autre côté de l'Atlantique, le président américain, Donald Trump, lance une guerre économique et annonce que des droits de douane de 25 % sur nos produits pourraient être pratiqués. Face à cela, allez-vous rester passif ou allez-vous avoir une attitude proactive? L'accord de gouvernement parle d'un plan de relance industriel, mais avec moins d'investissements publics – ce que nous déplorons vivement, comme nous vous l'avons dit lors des débats – et peu de vision à long terme.

La Commission européenne, de son côté, propose un pacte pour une industrie propre mais son budget de 100 milliards semble largement insuffisant. Concrètement, avez-vous votre plan pour la relance industrielle? Quel est-il? Soutiendrez-vous nos secteurs stratégiques et nos entreprises? Allez-vous, oui ou non, garantir des emplois de qualité? Une task force a-t-elle été mise en place pour avoir cette vision proactive? Si oui, qui en fait partie? Si cette task force existe, comptez-vous associer les entreprises, les travailleurs, les syndicats, les ONG et la société civile à l'élaboration de cette politique industrielle?

Je vous remercie d'avance de vos réponses.

Monsieur le premier ministre, pendant des mois, on a mis en garde tous les partis politiques que suivre aveuglément l'impérialisme américain allait détruire l'Europe et notre économie. Pendant des mois, vous avez ri du PTB et de sa vision géopolitique!

Regardez ce qui se passe maintenant! Les Américains sont en train d'humilier l'Europe. Avez-vous vu le comportement de Macron quand il est allé chez Trump? Il était en train de lui cirer les chaussures en lui racontant des petites blagues. C'est pourtant la survie et la stratégie de l'Europe qui sont actuellement en jeu.

Monsieur le premier ministre, je vous avais prévenu que ça n'allait pas marcher.

De Amerikanen gaan altijd voor hun eigen business.

Il suffit d'analyser l'accord sur les minerais. Tout est clair maintenant!

De grondstoffen van Oekraïne gaan direct in de zakken van de Amerikaanse imperialisten!

La situation est similaire en ce qui concerne l'énergie. Les Américains nous ont vendu leur gaz de schiste trois ou quatre fois plus cher pour se faire de l'argent. Nous avons, bien entendu, dit dès le départ qu'il fallait condamner Poutine. C'était évident! Cependant, il fallait aussi défendre les intérêts de l'Union Européenne, ce que vous ne faites pas!

Monsieur le premier ministre, allons-nous continuer à suivre les Américains? La déclaration gouvernementale n'en a d'ailleurs que pour eux. Comment pouvez-vous continuer à être aussi naïfs? Comment pouvez-vous continuer à leur acheter pour des milliards d'armements? Ils ne pensent qu'à l'argent.

Chers collègues, Trump n'est pas un homme de paix. Pourquoi retire-t-il ses troupes aujourd'hui? Pourquoi retire-t-il ses intérêts d'Ukraine? Pour attaquer la Chine? Il le fait pour préparer la guerre de demain!

La question que l'Europe doit se poser est de savoir si nous devons suivre les Américains docilement comme des petits chiens, ou enfin développer une Europe indépendante et stratégique à l'échelle mondiale. C'est de cela dont nous avons besoin.

(…): (…)

Monsieur le premier ministre, l'Union européenne aurait été créée pour entuber les États-Unis. On en apprend tous les jours avec le professeur Trump. Monsieur le premier ministre, connaissant votre amour pour l'histoire, j'imagine que vous avez failli tomber de votre chaise en entendant cela comme nous tous.

Mais au-delà du grotesque, il y a une réalité. Les États-Unis annoncent vouloir taxer à hauteur de 25 % toute une série de produits européens. Cette mesure complètement anti-libérale risque d'avoir un impact direct sur nos entreprises et nos emplois en Belgique et en Europe. À l'heure actuelle, l'Union européenne a une balance commerciale positive avec les États-Unis de 150 milliards sur les biens.

Monsieur le premier ministre, mes questions sont dès lors les suivantes: avez-vous déjà la liste des produits européens qui seraient concernés?

Comment mesurez-vous l'impact de cette décision pour la Belgique? Allez-vous donner des instructions au ministre du Commerce extérieur afin qu'il prenne des mesures, en coopération avec toutes les Régions, pour contrer les effets de cette décision?

Jusqu'à présent, la Commission européenne a préparé des mesures "au cas où". Jugez-vous qu'elles sont suffisamment crédibles et dissuasives pour convaincre le président américain de revenir sur cette décision?

Comment jugez-vous l'unité politique des Européens et la proactivité de la Commission sur ce dossier?

Les États-Unis nous voient désormais comme un adversaire commercial. Nos relations ont changé, dont acte. Quelles sont dès lors vos stratégies pour diversifier notre commerce extérieur au bénéfice de nos entreprises et de notre taux d'emploi? C'est une véritable priorité pour notre groupe.

Je vous remercie déjà pour vos réponses.

Monsieur le premier ministre, dans son style délicat habituel, M. Trump a annoncé des droits de douane de 25 % sur les produits européens. Nous savions déjà que nous vivions un tournant historique en géopolitique, du point de vue militaire, mais ce tournant est aussi commercial. Nous savons désormais aussi que nous devrons assumer notre défense seuls et sur ce plan-là, comme je l'ai déjà dit, et je n'ai pas de problème à le redire, votre accord de gouvernement va dans le bon sens.

Concernant l'énergie, nous vivons une hyper-dépendance. Nous serions aujourd'hui incapables de nous séparer à la fois du gaz russe et du gaz liquéfié américain. Et sur le plan économique, bien qu'étant le premier marché du monde, la présidence Trump nous confirme avec franchise ce que nous savons déjà: nous sommes des consommateurs de la mondialisation et non plus des acteurs de celle-ci.

Le point faible de l'Europe, chers collègues, a un nom: l'innovation. Nous fermons aujourd'hui notre avant-dernière usine automobile, ce qui nous rappelle que nous avons manqué le virage industriel. Nous, Européens, n'avons créé aucun des outils technologiques qui dirigent le monde aujourd'hui. Nous ne sommes pas les meilleurs en ce qui concerne l'esprit d'entreprise et l'initiative, et nous ne parvenons pas à favoriser l'innovation.

Même votre accord de gouvernement, je le crains, manque le cap. Votre programme est clair: forcer tout le monde à travailler plus sans vraiment gagner plus, que ce soient les demandeurs d'emploi, les malades, les jeunes ou les plus vieux, etc. Très bien, sauf que l'on n'a pas seulement besoin de davantage de travailleurs. On a aussi besoin de davantage d'entrepreneurs, de créateurs, de gens qui peuvent créer de la richesse, créer de l'emploi, prendre des risques en étant encouragés à l'innovation. Sur ce plan-là, votre accord de gouvernement est décevant.

La question qui est le sujet maintenant est de savoir comment faire pour affronter cet allié qui tend à devenir un adversaire, les États-Unis. Comment faire pour s'affirmer davantage comme marché européen, alors que nous sommes le premier marché du monde? Comment défendons-nous nos entreprises? Comment allons-nous faire de ce pays et de ce continent des acteurs clés de l'innovation? Comment faire pour qu'ils redeviennent un véritable poumon industriel, un acteur de l'économie mondiale et non un simple client? Dans l'immédiat comment allons-nous réagir à cette hausse douanière brutale de 25 %?

" The European Union was formed in order to screw the United States. That’s the purpose of it. " Die uitspraak is grotesk, zoals we Trump kennen, de man van het recht van de sterkste, die alle regels aan zijn laars lapt.

Na Gaza en Oekraïne richt hij nu de pijlen op de economie van Europa met zijn aankondiging dat hij 25 % invoerheffingen overweegt op auto’s, halfgeleiders, chips en medicijnen. Op de vraag of hij geen schrik had van een forse tegenreactie, antwoordt hij het volgende: " They can try, but they won’t ." We weten al langer dat de huidige president in een alternatieve realiteit leeft. We weten ook dat hij in Europa zijn fans heeft, om onze minister van Defensie niet te noemen, die al meermaals lovend sprak over de man.

"They can try, but they won’t ." Voor ons is het eenvoudig: Yes, we can and we will . Dat is niet van harte, maar als het moet, moet het. Een bullebak als Trump begrijpt immers alleen maar de taal van geld en macht. Ik was tevreden de eerste reactie van Europa te lezen, namelijk dat Europa een partner was, indien de regels werden gevolgd.

De vraag is nu de volgende: wat is de positie van de huidige regering? Immers, handelsoorlogen produceren alleen maar verliezers. Dat is belangrijk om te onthouden met bedrijven als Volvo in ons land en de sterke farmasector. Waakzaamheid is echt geboden.

Hoe zorgen we er dus voor dat de verdeel-en-heersstrategie van Trump bij ons geen voet aan de grond krijgt? Hij heeft immers geprobeerd bij Oekraïne. Hoe zorgen we ervoor dat de expertise, efficiëntie en ontwikkeling hier blijft?

Mijnheer de eerste minister, hebt u al contacten gehad met de collega’s in Europa om één front te vormen? Hebt u al contact gehad met de Wereldhandelsorganisatie? Bent u bereid fors te reageren op de woorden van Trump en op welke manier wilt u dat dan doen in uw hoedanigheid van eerste minister van alle Belgen?

Monsieur le premier ministre, messieurs les ministres, cette semaine, les États-Unis ont menacé l'Union européenne de droits de douane de 25 % sur les produits européens.

Au même moment, l'Union européenne a présenté un plan qui a pour ambition d'améliorer la compétitivité des entreprises européennes tout en préservant les objectifs climatiques. L'Europe et la Belgique se trouvent actuellement face à une situation complexe.

D'un côté, la transition vers la neutralité carbone est nécessaire. Nous avons vu les impacts du réchauffement climatique sur notre société. Il est indispensable d'agir. Nous ne sommes pas encore sur la trajectoire de cette neutralité. Il faudra donc redoubler de volontarisme et d'inventivité.

D'un autre côté, comme l'a dit le ministre du Climat, un État en faillite ne peut pas agir pour le climat. Les craintes d'une guerre commerciale et les difficultés d'approvisionnement en énergie plombent la compétitivité des entreprises belges. Il est du devoir de l'ensemble de veiller à préserver nos objectifs climatiques tout en maintenant la compétitivité.

J'aimerais dès lors vous poser deux questions. Comment veillez-vous à préserver les emplois et la compétitivité des entreprises? Comment veillez-vous à soutenir et à aider les entreprises à garder le cap de la neutralité carbone?

Heren ministers, beste collega's, Trump steekt zijn middenvinger op naar Europa en naar ons en dat mogen we niet onbeantwoord laten. Trump kondigt aan dat hij 25 % invoertarieven op Europese producten zal heffen. Dat is nefast voor Europa en voor onze Belgische economie, want Amerika is nog altijd een heel belangrijke afzetmarkt, de vierde grootste, voor ons. Jaarlijks exporteren we voor meer dan 33 miljard euro goederen naar Amerika.

Vooral de farmasector speelt daarin een belangrijke rol en is verantwoordelijk voor meer dan de helft van die export. Deze sector is van strategisch belang voor de toekomst. Ze innoveert, ze is duurzaam en ze heeft, tegen de industriële trend in, de voorbije vijf jaar 6.000 extra arbeidsplaatsen in de industrie gecreëerd. Deze sector en al onze exportbedrijven mogen we niet in de steek laten, want we zijn in Europa en in België gevoelig voor invoertarieven. Trump probeert op deze manier Amerikaanse bedrijven te dwingen om hun productie vanuit Europa terug naar Amerika te verplaatsen, maar hij ontketent op die manier een wereldwijde handelsoorlog waar niemand bij wint.

We moeten in Europa stevig en onmiddellijk reageren, want we kunnen onze exportbedrijven en onze farmasector op dit moment niet in de steek laten. Collega's, de toekomst van Europa staat op het spel. Met deze Trumpiaanse manier van doen, met een spelletje duimen omhoog-duimen omlaag, probeert men ons lot te bepalen.

Collega's, we moeten sterk genoeg zijn. We moeten met Europa het heft in eigen handen houden. Het is niet Amerika dat de Europese toekomst zal bepalen. Mijnheer Hedebouw, het zijn ook niet uw Chinese vrienden die het lot van Amerika zullen bepalen!

Mijnheer de premier, in Saoedi-Arabië zijn gesprekken opgestart tussen de VS en de Russische Federatie over het conflict in Oekraïne. Dat de Europese landen zich gepasseerd voelen, is een understatement. Cruciaal voor het slagen van eender welke oplossing is de aanwezigheid van Oekraïne aan de onderhandelingstafel.

De Amerikaanse regering liet duidelijk verstaan dat Europa niet hoeft te rekenen op Amerikaanse steun en dat de Europese uitgaven voor defensie sterk moeten worden opgeschroefd. De Verenigde Staten dringen er ondertussen op aan dat elke NAVO-lidstaat ongeveer 5 % van het bruto binnenlands product aan defensie zou besteden. Mark Rutte, de secretaris-generaal van de NAVO, dringt erop aan om tegen de zomer 2 % te halen. In de regering wordt er gesproken over het bijsturen van het defensieplan. Afgelopen donderdag verklaarde u dat er miljarden gezocht moesten worden. Dat is een duidelijke boodschap.

Mijnheer de premier, binnen welke termijn moeten volgens u de inspanningen gebeuren? Wat is volgens u een realistische doelstelling? U verklaarde stappen te zetten naar een meer Europees geïntegreerde defensie in de NAVO, onder meer op het vlak van militaire aankopen. Graag krijg ik wat meer duiding over de plannen.

Bedankt, mijnheer de premier. Ook wij staan aan de kant van Europa en van het vrije Westen. Daarop mag u rekenen.

We moeten dan wel ons deel doen. U hebt niet geantwoord op de vraag hoe we tegen de zomer de 2 % die de NAVO ons oplegt, zullen behalen. U noemt het een sprintje trekken. Ik vrees dat dat niet zal volstaan.

Premier, u hebt een zeer ambitieuze minister van Defensie. Er staan zeer goede zaken op papier, maar het budget moet dan ook wel volgen. We spreken elkaar dus in april tijdens de begrotingsbesprekingen en zullen dan zien of u die woorden zult omzetten in daden.

Malgré le fait que vous ayez envoyé une armée mexicaine pour me répondre, vous avez scrupuleusement répondu aux questions que je n'avais pas posées.

Monsieur le ministre de l'Économie, en rapport avec la question que j'avais posée concernant la task force , je vous signale qu'il y a eu une action symbolique devant votre SPF en marge d'une réunion sur la politique industrielle. J'espère que vous étiez au courant. Les syndicats et les ONG déploraient le fait qu'ils n'étaient pas invités et que vous aviez choisi quelques entreprises. Ma première demande formelle est que vous les invitiez autour de la table.

Monsieur le premier ministre, messieurs les ministres, il faudra évidemment être beaucoup plus offensifs. Quand on vise 80 % de taux d'emploi – même si personne n'y croit –, il va évidemment falloir mener une politique d'investissements publics beaucoup plus ambitieuse. Le pacte pour une industrie propre s'élève à 100 milliards alors que le rapport Draghi en préconisait 800. Plus que jamais, il faut viser un taux d'investissement public (…)

Mijnheer de premier, u hebt hier geantwoord en u gaat blijkbaar door. Wij zeggen al maanden dat blindelings de Amerikanen volgen Europa kapot zal maken en u gaat daar gewoon mee door. U verstaat niet wat er aan het gebeuren is.

Bien sûr que Poutine est à condamner! Évidemment, il est synonyme de guerre. Poutine, c'est la guerre. Mais le monde libre est-il synonyme de paix? Les bombardements américains au Vietnam, c'est la paix? Les bombardements américains en Libye, en Syrie, c'est la paix? Les bombardements américains en Irak: un million de morts! Un million de morts en Irak, est-ce la paix? Comment peut-on continuer à être aussi naïf?

Vous avez raison, monsieur Prévot. L'Europe doit chercher de nouveaux partenaires. Le Sud global est en train de se réveiller aujourd'hui. Pour la première fois depuis la Deuxième Guerre mondiale, une puissance économique mondiale est en train de se faire dépasser par d'autres puissances du Sud.

Si l'Europe veut survivre, il faut arrêter d'être naïf comme ici aujourd'hui et tendre la main. Une Europe non-alignée doit tendre la main aux pays du Sud pour arrêter d'être naïf et se faire détruire (…)

(De heer Hedebouw maakt zwembewegingen.)

En tout cas, Trump est ce qu'il est, mais il aura réalisé un grand exploit aujourd'hui. Réussir à amener la gauche à promouvoir le libre marché et à s'opposer aux taxes douanières, chapeau à lui!

Monsieur le premier ministre, je vous pardonne de ne pas avoir répondu à toutes mes questions, qui étaient peut-être un peu trop précises. Face à cette offensive protectionniste, l'Europe ne peut pas trembler, la Belgique ne peut pas trembler. L'Union européenne a les moyens d'agir et la Belgique doit être à l'avant-garde de cette riposte. Nos entreprises doivent être protégées, nos travailleurs soutenus, notre souveraineté économique défendue et même déployée. Et le meilleur moyen d'y arriver est de mener une réelle stratégie de réindustrialisation de l'Europe, pour plus de souveraineté. L'enjeu est là. Profitons de l'occasion pour enfin nous réveiller. Wake up, Europe!

Merci pour vos réponses.

Les comparatifs entre MM. Trump et Poutine sont intéressants, parce que je crois qu'ils ont beaucoup de points communs. Ils sont imprévisibles, ils sont dangereux, ils ne respectent que le rapport de force et ils font un pari immodéré sur la faiblesse des Européens. Or, M. Poutine a eu tort, au moins en partie. Les Européens ont été solidaires de l'Ukraine. Nous devons continuer à l'être et nous vous soutiendrons évidemment à ce sujet.

De la même manière, il faut que M. Trump ait tort lorsqu'il parie qu'il peut diviser les Européens, et éventuellement mener des négociations pays par pays. Cela veut dire qu'il ne faudra pas juste répliquer par des droits de douane aussi forts ou par une guerre commerciale. Il faudra surtout devenir aussi forts que les États-Unis et d'autres pays, en termes de recherche et d'innovation, parce qu'il n'y a que dans cette indépendance-là que nous arriverons à ne plus être de simples consommateurs de la mondialisation.

Mijnheer de eerste minister, de samenvatting van uw antwoord was eigenlijk eendracht maakt macht, in België en in Europa. Ik heb u vroeger wel iets anders horen zeggen. Het kan verkeren.

Het klopt natuurlijk wel. Het is in ons aller belang dat we ons nu niet uit elkaar laten spelen en lijdzaam de agressie ondergaan van een man die leeft in zijn eigen realiteit. Het is het moment voor Europa om zelf maatregelen te nemen en te investeren in innovatie, verduurzaming en groene industriële transitie. De groenen geloven in een samenleving waar niet het recht van de sterkste regeert, maar waar iedereen meegetrokken wordt in een partnerschap met een duidelijke koers en humanistische waarden, met een koel hoofd en een warm hart, in Europa, maar ook in ons land.

Wat dat laatste betreft, verdient ook het project van de arizonaregering de nodige verbeteringen, zowel op het vlak van mensbeeld als van onderzoek en investeringen.

Merci, monsieur le premier ministre, messieurs les ministres, pour ces éléments de réponse qui apportent des informations éclairantes quant à l'orientation du gouvernement pour l'avenir.

Préserver la compétitivité des entreprises, c'est permettre aux citoyens, aux commerçants, aux entrepreneurs et aux travailleurs d'exercer leur métier et maintenir l'emploi. Maintenir le cap climatique, c'est veiller à notre avenir aujourd'hui et pour les générations futures. Les changements ne sont jamais faciles à aborder et je tiens à exprimer tout mon soutien et mon respect aux entreprises et aux citoyens qui œuvrent pour développer notre économie, créer des emplois dans un contexte exigeant, instable, incertain et en profond changement. Ne faisons pas du Trump, saisissons les opportunités de la transition climatique pour une économie résiliente et prospère.

Mijnheer de eerste minister, heren ministers, dank u voor uw zeer stevige antwoorden. Die stemmen mij blij. U ziet volop de ernst van de situatie in. Als cd&v moedigen we u aan opdat België een duidelijke, constructieve rol in de Europese Unie opneemt om een stevig antwoord te formuleren.

Mijnheer de premier, het antwoord mag niet agressief zijn, maar evenmin naïef. Ga voor een slim en assertief Europees antwoord, want onze Belgische export, onze Belgische farmaceutische industrie verdienen dat. We rekenen dus echt op u.

Mijnheer de premier, ik ben blij met uw stelling dat wij als Europeanen de rug moeten rechten. Daarom moeten wij, zoals u hebt gezegd, meer investeren in onze defensie. De Europese landen zullen veel meer moeten samenwerken om hun rol in de NAVO te kunnen opnemen. Wij moeten inderdaad Oekraïne blijven steunen. Dat land is immers de poort van Europa. Capitulatie voor een vijand zoals Poetin mag nooit een optie zijn. Voor de N-VA luidt het motto: geen welvaart zonder veiligheid. Samen kunnen wij het aan.

Mijnheer de eerste minister, collega's, honderden vertegenwoordigers van de Europese industriesector verzamelden gisteren in de prachtige Antwerpse Handelsbeurs om plannen te smeden om Europa economisch weer op de kaart te zetten. Bijna dag op dag een jaar geleden werd voor het eerst een dergelijke industriële top georganiseerd waarbij 70 CEO's een gezamenlijke verklaring hebben opgesteld met tien aanbevelingen.

Hun oproep was duidelijk: de regeldrift in Europa moet een halt worden toegeroepen, er moet een einde gemaakt worden aan de onsamenhangende regelgeving en overmatige rapportage, alsook moet de grondstoffenzekerheid vergroot en de energie betaalbaar worden.

Von der Leyen heeft gisteren een plan voorgesteld rond vier grote thema's: investeren in innovatie, vereenvoudiging van de administratieve lasten, lagere energieprijzen en het bekampen van de globale concurrentiestrijd. Voor het eerst zou er dus een concreet plan komen om investeringen in de Europese industrie opnieuw in de lift te krijgen en de concurrentiepositie te verstevigen.

Die actie komt geen dag te laat, want de Belgische industrie boert al drie jaar op rij achteruit en ook het aantal werknemers in de industrie neemt af. Minder industrie is minder werkgelegenheid en dus minder welvaart en minder welzijn.

Mijnheer de premier, u was gisteren aanwezig op die top. Wat waren de belangrijkste conclusies? Zult u mee de kar trekken om de Europese economie opnieuw op de kaart te zetten? Welke richting moeten we volgens u uitgaan?

Mijnheer de premier, wie had voor de verkiezingen durven te denken dat u zou meegaan in de naïviteit die de industrie gijzelt in heel Europa, maar ook in Vlaanderen? In uw toespraak haalde u terecht aan dat onze industriële productie ten opzichte van 2021 daalde met maar liefst 9 %. Weet u ook waarom? Omdat de bollebozen in de parlementen vanuit hun ivoren toren niet alleen foute beslissingen nemen, maar ook almaar meer regels opleggen met onhaalbare doelstellingen die maken dat we evolueren richting een industrieel kerkhof.

Dat u gisteren in Antwerpen kon schitteren naast Ursula von der Leyen maakte blijkbaar indruk op de industriële spelers. Nochtans waren zij het die een jaar geleden aan de alarmbel trokken en verwezen naar de hoge energie- en grondstofprijzen voor alle sectoren. Elke dag opnieuw zie ik met de vinger wijzen naar Donald Trump, die de ernst van de zaak echter inziet en zich verzekert van goedkope grondstoffen, iets wat China trouwens al jaren doet, want het koopt alle mijnen op.

U gaat nog steeds mee in het verhaal van een volledig koolstofarme industrie, die door Ursula von der Leyen werd herbevestigd, terwijl alle andere industriële grootmachten lak hebben aan dat fetisjisme. Het resultaat zal zijn dat onze industrie zich volledig uit de markt prijst, wat zich uiteindelijk zal vertalen in minder jobs en minder welvaart, zodat ons land een kneusje zal worden.

Mijnheer de premier, hoe zal dit plan ervoor zorgen dat ons land met behoud van die Green Deal de concurrentie kan aangaan met China, de VS en het Midden-Oosten?

Mijnheer de eerste minister, het ene bedrijf na het andere sluit in ons land. Vorig jaar ging het onder andere om Van Hool en BelGaN. De chemische industrie doet het eigenlijk ook niet goed en ArcelorMittal investeert niet meer in Europa. Morgen sluit Audi en staan 4.000 mensen op straat. Dat zijn 4.000 sociale drama's. Dat zijn 4.000 mensen die zich zorgen maken over hun toekomst, over hun kinderen.

Het is niet enkel een sociaal drama, het is ook een enorme verspilling. Al die knowhow, al die kennis van die mensen, wordt zomaar in de vuilnisbak gegooid. Er is een echt probleem voor de industriële toekomst van ons land, van Europa. Wat doet de politiek evenwel? Die staat erbij en die kijkt ernaar.

Begin februari kwamen vakbondsleden uit heel Europa bijeen in Brussel om een plan te eisen dat de industrie moet redden. Ze vroegen om een moratorium op de sluiting van essentiële industrieën. Ze vroegen ook dat energie erkend zou worden als een publiek goed, om zo gegarandeerd goedkopere, propere en voldoende energie te krijgen.

Gisteren stelde Ursula von der Leyen de Clean Industrial Deal voor in Antwerpen, een plan om de industrie te redden. Wat wil de Europese Commissie eigenlijk doen? Ze wil de winsten van de energiemultinationals garanderen door ze nog meer staatssteun te geven, in de hoop dat ze zullen investeren. Waarom laten we een cruciale sector als die van de energie in handen van multinationals, als de overheid zelf de risico's moet dekken en we geen enkele garantie hebben dat de nodige investeringen zullen gebeuren?

Als we onze industrie willen redden, mijnheer De Wever, moeten we opnieuw controle krijgen over de energiesector. Waarom zorgt u er niet voor dat er een moratorium komt op het sluiten van essentiële industriële sites? Erkent u dat de hoge energieprijzen de grootste bedreiging vormen voor onze industrie en dat we eigenlijk nood hebben aan echte (…)?

Bedankt, premier. Ik ben zeer tevreden dat u onze industrie prioritair acht. Voor de Vlaamse welvaart is het namelijk cruciaal dat er blijvend geïnvesteerd wordt in innovatie. Er is hier heel veel knowhow aanwezig en die moeten we maximaal behouden en verder faciliteren. Dit plan is alvast een eerste stap in de goede richting. Nu is het echter tijd voor concrete acties, zowel op Europees niveau als ook hier in België, in Vlaanderen en uiteraard ook in de andere regio's. Ik heb er alvast alle vertrouwen in dat u hieraan de nodige aandacht zal schenken, zodat onze industrie weer zal bloeien.

Premier, u hoort aan die Europese tafel de belangen te behartigen van onze Vlaamse industrie, die in enkele jaren tijd met 9 % is gekrompen, onze Vlaamse werknemers en hun welvaart. U blijft echter volledig meegaan in de Europese Green Deal, terwijl het Midden-Oosten, China en de VS wel opkomen voor hun industrie en welvaart. Er is een wedloop aan de gang en die dreigen we definitief te verliezen.

Eén ding is alvast duidelijk: u staat niet aan de kant van onze industrie. Sinds u premier bent, bent u helemaal opgegaan in het systeem. Zolang de EU hier de wetten blijft bepalen en u daar niet tegenin gaat, kunnen we onze industrie en dus ook onze welvaart niet redden. We hebben niet meer EU nodig, premier, wel een herindustrialisering van Vlaanderen.

Mijnheer de premier, u zegt dat u een beetje enthousiast was. Heel enthousiast vond ik u toch niet, maar ik ken u nog niet zo goed. Ik ben alleszins helemaal niet enthousiast. Ik denk dat dit industrieel plan een doekje voor het bloeden is dat het bloeden niet gaat stoppen. We moeten ervoor zorgen dat de bedrijven niet meer uit ons land wegtrekken. Over energie zegt u alleen dat we kernenergie nodig hebben, maar dat is niet het enige probleem. Het probleem is niet welke energie we hebben, maar in welke handen die energie zit. Wat is de les uit de liberalisering van de energiemarkt? Zijn we minder afhankelijk van het buitenland geworden? Neen, we zijn meer afhankelijk geworden van het buitenland. Hebben we lagere prijzen gekregen? Neen, we hebben hogere prijzen gekregen. Met al die kleine maatregelen van vandaag is energie in Europa zeven keer duurder dan in de Verenigde Staten.

Monsieur le ministre, vous nous aviez promis de la rigueur et de la précision. Depuis la constitution de ce gouvernement, on assiste à une série de cafouillages, d'imprécisions et de mystifications. Des tableaux budgétaires transmis après la déclaration du gouvernement et qui, en plus, ne sont toujours pas clairs. Des mesures qui disparaissent, et que dire de vos promesses, monsieur le ministre... Mais que dire? Vous avez déjà abandonné les 500 euros nets par mois pour les travailleurs et maintenant, c'est votre objectif de taux d'emploi à 80 % qui prend l'eau.

Ce qui est à la mode, je trouve, dans ce gouvernement, ce sont les différentes versions francophones, néerlandophones: d'un côté, c'est un taux à atteindre en 2029 et de l'autre, un espoir vers lequel tendre. Et ça, pour moi, cela ne veut pas dire la même chose. La crédibilité de votre budget commence vraiment sérieusement à s'effriter. Alors aujourd'hui, la BNB nous explique que ça va être compliqué d'atteindre ce taux d'ici quatre ans et, encore mieux, votre premier ministre lui-même dit que, en fait, les effets retours prévus au budget ne tablent pas sur ces 80 % de taux d'emploi. Mais du coup, sur quoi se basent-ils alors, monsieur le ministre? Ces effets retours avec la création d'emploi, c'était pourtant le moteur de votre politique. C'est d'ailleurs ce que vous continuez à dire dans la presse. Vous dites aussi qu'il faut compter sur les Régions et, là aussi, il y a un hic puisque votre collègue M. Dolimont revoit l'ambition à la baisse depuis l'accord de gouvernement régional puisqu'il est passé de 80 à 70 %.

Mes questions sont donc très claires. Quelle est la réelle ambition de votre gouvernement en matière de taux d'emploi? Et surtout, qui doit-on croire et que doit-on comprendre, monsieur le ministre?

Monsieur le ministre, je vous remercie pour cette réponse très complète. Je vois que votre président de parti vous a bien aidé en vous briefant un petit peu, ce qui vous a permis de revoir un peu votre petite copie. Moi, j'ai envie de vous dire que, pour l'instant, votre Arizona, monsieur le ministre, c'est du flou, du brouillon et du cafouillage: des mesures en français qu'on ne retrouve pas en néerlandais, des objectifs qui diffèrent selon la langue, un budget qui repose sur du sable, des effets d'annonce déjà enterrés un mois après la mise en place du gouvernement. Alors, je vais simplement vous dire un petit truc. Franchement, pour une coalition qui avait un accord de gouvernement clair, net et précis, je pense franchement que c'est vraiment mal parti.

Monsieur le ministre, "la transition est plus qu'une opportunité, c'est un défi." Il a raison! Le gouverneur de la Banque nationale de Belgique (BNB) a présenté son rapport annuel la semaine dernière. Il nous dit que nous serions coincés dans un dilemme, puisque nous devrions choisir entre l'ouverture au commerce international, la préservation du marché intérieur et la poursuite de nos objectifs environnementaux et climatiques. En choisir un et sacrifier les autres, là, je ne suis pas d'accord! Faudra-t-il encore répéter que l'écologie et l'économie vont de pair? Vous voulez des exemples? Mais prenons l'actualité, chers collègues! On peut ainsi investir pour que les citoyens puissent rénover leur maison, on peut également déployer l'offre de transports en commun ou encore protéger véritablement nos agriculteurs. Monsieur Prévot, évidemment, ce n'est pas à vous que je dois dire tout cela; vous, dont le parti a fait campagne sur cette alliance indispensable entre économie et écologie.

Revenons un peu à ce rapport. Pierre Wunsch a raison. En effet, l'inaction politique a conduit à la transformation de la transition écologique en un défi. Comme tout défi de cette ampleur, il mérite du courage politique. En aurez-vous?

Je pourrais me contenter de répondre oui, mais ça vous laisserait un peu sur votre faim, j'imagine, madame la députée.

Vous me permettrez de ne répondre que dans le cadre des compétences qui sont celles de mon estimé collègue, M. Crucke, à savoir les questions climatiques et environnementales, qui sont celles sur lesquelles vous avez souhaité mettre l'emphase du rapport de la BNB. Étant retenu aujourd'hui à Rome, où se tient la COP16 sur la biodiversité, il ne pouvait pas être présent. Pour les éléments plus spécifiques du rapport de la BNB, n'hésitez pas à questionner mes collègues, ils se feront une joie de vous répondre!

Le rapport annuel de la Banque nationale de Belgique, publié le 20 février dernier, aborde plusieurs enjeux économiques et financiers, dont l'impact du changement climatique et la transition vers une économie plus durable. Il met en lumière les risques et les coûts associés aux catastrophes naturelles et à la transition écologique, ainsi que les défis pour la stabilité financière et les finances publiques. Comme ce rapport n'a été publié qu'il y a quelques jours, nous n'avons pas encore eu le temps de le parcourir dans le détail. Il serait donc prématuré de vous partager des conclusions définitives.

La BNB note, d'une part, que, malgré une réduction des émissions de gaz à effet de serre en Belgique ces dernières décennies, notre pays reste au-dessus de la moyenne européenne en raison de son intensité énergétique plus élevée et, d'autre part, que les énergies renouvelables sont encore trop faibles. Ce retard est en partie dû à des choix énergétiques passés, notamment la fermeture planifiée des centrales nucléaires sans alternative bas carbone immédiate, ce qui a entraîné une dépendance accrue au gaz et a freiné la baisse des émissions. Par ailleurs, la BNB met en garde contre les coûts de la transition. Elle souligne que les taxes carbone sont des outils efficaces, mais qu'elles doivent être accompagnées de mesures pour éviter des impacts sociaux inéquitables. Elle rappelle également que l'industrie belge devra absorber des coûts liés à la tarification du carbone et aux exigences européennes, ce qui peut affecter sa compétitivité si ces mesures ne sont pas correctement cadrées.

Bref, vous l'aurez compris, le rapport de la BNB rappelle que la transition écologique doit être planifiée de manière ordonnée et réaliste, et c'est ce que compte faire le gouvernement.

Merci, monsieur Prévot, pour vos réponses. Nous entendons malheureusement ici toute la tiédeur de vos propos. Je comprends que vous parliez sous le contrôle de vos collègues du gouvernement, mais vous, en tant que président de parti, avez fait campagne sur cette promesse de vous engager de manière ferme sur la transition écologique. C'est ce que nous attendons. Donc merci de ne pas manger votre promesse.

Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, de ene vakbond staakt 9 dagen. De andere vakbond staakt 29 dagen. Dames en heren, wie biedt er meer? Het lijkt wel een stakingsopbod. De vraag die we ons hierbij moeten stellen, is hoever dit staat van de dagelijkse realiteit van de treinreiziger. De impact van al die acties op de treinreizigers, de pendelaars, de studenten en de senioren is gigantisch. De staking is volstrekt onverantwoord volgens de cd&v-fractie.

Mijnheer de minister, ik hoop dat uw collega in zijn overleg met de bonden heel duidelijk maakt dat die acties onaanvaardbaar zijn. Ze schaden niet alleen de reizigers, maar ook het vertrouwen in ons openbaar vervoer. Want wie is naast de reizigers ook de dupe? Laten we dat niet vergeten. Dat zijn de vele spoorwegmensen die wel willen werken, die elke dag met veel passie hun job doen, maar die ook aangeven dat het niet altijd evident is om langer te werken. Daarvoor moeten we ook begrip hebben. Sterker nog, we moeten hen daarbij helpen.

Iedereen weet dat er hervormingen nodig zijn. We moeten de mensen geen blaasjes wijs maken, we mogen dat niet ontkennen. Het is dus tijd om in gesprek te gaan en samen te zoeken hoe we kunnen zorgen voor een deftig pensioen enerzijds en tegelijkertijd het werk werkbaar kunnen houden anderzijds. Maar zorg er alstublieft voor dat de reizigers niet langer in de kou staan of het slachtoffer zijn.

Mijnheer de minister, hoe gaat u ervoor zorgen dat de mensen op hun werk geraken de komende dagen? Hoe gaat u ervoor zorgen dat onze spoormensen hun werk kunnen blijven doen?

Mijnheer de minister, elke dag worden honderdduizenden reizigers geraakt door de spoorstakingen: werknemers raken niet op tijd op hun werk, studenten missen lessen, een fijn weekenduitstapje blijkt ineens moeilijk te plannen. Dat is een drama voor de spoorwegen en voor de reizigers. De pendelaars zitten ook met de handen in het haar. Ik heb het zelf ook mogen ervaren. Het is niet zo praktisch om negen dagen lang maar een dag op voorhand zijn rit van een dag later te kunnen plannen.

Als die trein dan komt, dan heeft men geluk, want vaak wordt hij een kwartier voor aankomst toch nog geannuleerd. Eigenlijk valt dat dan nog mee, want er zijn ook delen van het land, zoals de Antwerpse Kempen, West-Vlaanderen en Limburg, van waaruit mensen er helemaal niet meer geraken met de trein.

We mogen echter niet vergeten dat er een reden is waarom er gestaakt wordt. Die stakingen komen niet uit de lucht vallen. Het spoorpersoneel is ongerust over uw plannen met hun pensioen en met hun personeelsstatuut. De onrust is groot, want er lijken de komende maanden nog verschillende stakingsdagen aan te komen. Mijn oproep is dan ook om de staking als een alarmsignaal te zien, want de NMBS moest haar vervoersplan al terugschroeven wegens te weinig personeel. Het is toch overduidelijk dat de stakingen ook duidelijk maken dat de huidige plannen het treinberoep nog minder aantrekkelijk maken, net op een moment dat we meer treinbestuurders nodig hebben.

Vorige week verweet de minister de kleine vakbonden actie te voeren zonder te overleggen. Zijn er ondertussen wel al gesprekken geweest of zijn die gepland? Hoe staat de regering tegenover compenserende maatregelen voor de treinreizigers? Kan het abonnement worden verlengd voor de periode van de stakingen? Tot slot, hoe gaat u ervoor zorgen dat de besparingen (…)

Ik sta hier voor de zesde keer dit jaar met een vraag over het spoor. Toevallig is het vandaag de zesde dag van de fameuze negendaagse spoorstaking. U zou zich kunnen afvragen waar ik nog inspiratie haal voor een vraag. Wel, die kleine vakbonden inspireren mij. Ze hebben het toch mooi voor mekaar. Ze maken een compleet zootje van het spoorverkeer, omdat ze het niet eens zijn met de plannen van een democratisch verkozen regering. Ze willen vooral hun onverdedigbaar geworden privileges behouden.

Iedereen kent het resultaat: pendelaars, studenten en andere reizigers geraken niet op hun bestemming. Als zij toch een trein vinden, hebben ze geluk dat ze op die trein geraken, al zitten ze dan op elkaar gepakt als sardienen in een blik. Dat is onaanvaardbaar, we kunnen dat niet langer pikken.

Mijnheer de minister, naast de reizigers is er nog een andere groep die van die situatie de dupe is, met name het spoorwegpersoneel dat er wel voor kiest om te werken. Die personeelsleden krijgen deze dagen alle frustraties en alle klachten over zich heen, terwijl net zij de schade proberen te beperken.

Hoe lang kunnen de vakbonden nog staken zonder rekening te houden met de reizigers? Hoe lang kunnen ze dat volhouden zonder rekening te houden met hun collega’s die ook dupe zijn van de staking?

Mijnheer de minister, dank u om uw collega Crucke, de minister van Mobiliteit, te vervangen. Ik twijfelde om deze vraag vandaag te stellen, want ik had ze heel graag aan minister Crucke zelf gesteld, maar gezien de spoorellende van de voorbije dagen stel ik ze toch aan u. Het is te belangrijk.

Vorige week ondervroeg ik minister Crucke over de spoorstaking aan de vooravond van de negendaagse spoorstaking. Vandaag is het de zesde dag en heeft de staking al voor veel ellende gezorgd. Er zijn nog veel meer acties door de grote spoorvakbonden aangekondigd, die zelfs tot juli zouden duren. We staan dus door een lange periode van sociale onrust. Er wordt nu zelfs gesproken over een zeer lange staking. Het is duidelijk dat de treinreiziger daarvan het slachtoffer zal worden.

De acties komen er uit onrust over wat men leest over het spoor in de arizonaplannen en het regeerakkoord. Er is dus niemand beter geschikt dan een minister van de arizonaregering om die onrust bij het spoorpersoneel weg te nemen. Ik heb minister Crucke verleden week gevraagd om alles uit de kast te halen om de onrust weg te nemen, zodat de lopende acties mogelijk zouden kunnen worden ingekort of andere aangekondigde acties worden opgeschort.

Mijn vraag is eenvoudig. Wat is er sinds vorige week gebeurd? Is er overleg geweest en met welk resultaat? Ik zie er tot op heden geen, maar is er resultaat? Wat is er gebeurd? Wat mogen we nog verwachten? Op welke manier gaat men ervoor zorgen dat de treinreiziger niet tot juli gegijzeld blijft?

Mijnheer de voorzitter, geachte Kamerleden, het stakingsrecht is een grondrecht in onze democratie, maar het moet worden uitgeoefend in het kader dat zowel de sociale dialoog als de continuïteit van de openbare diensten respecteert. De negendaagse staking die momenteel de spoorwegsector treft, heeft veel reacties en vragen opgeroepen, met name over de motivatie en de impact ervan op de gebruikers en de economie van het land.

Ik wil u eraan herinneren dat de NMBS en Infrabel autonome overheidsbedrijven zijn. De sociale dialoog binnen die bedrijven is hun verantwoordelijkheid en die van de representatieve vakbonden. Niettemin heeft Jean-Luc Crucke als federale minister van Mobiliteit het initiatief genomen om een regelmatige dialoog te onderhouden met de vertegenwoordigers van het spoorwegpersoneel. Sinds het begin van deze legislatuur heeft hij tweewekelijks vergaderingen georganiseerd met de twee belangrijkste vakbondsorganisaties in de sector, de CSC en de CGSP, om een constante en constructieve uitwisseling te garanderen. Die periodiciteit maakt het mogelijk om een doeltreffende opvolging van de bezorgdheden van het personeel te garanderen en te voorkomen dat spanningen escaleren door een gebrek aan dialoog.

Het is belangrijk op te merken dat die twee vakbonden de geldende procedures hebben gerespecteerd. Ze hebben kennisgevingen ingediend en deelgenomen aan de besprekingen waaruit de bereidheid tot overleg blijkt. Daartegenover hebben andere vakbondsorganisaties, van minderheden, gekozen voor een radicalere oppositiestrategie die zelfs zo ver gaat dat ze het hele spoorwegnet blokkeert. Een dergelijke houding is onaanvaardbaar. Het stakingsrecht mag geen instrument worden van totale blokkade van het land, vooral niet wanneer het wordt uitgeoefend door een minderheid die zeker niet alle spoorwegarbeiders vertegenwoordigt.

De eisen van de vakbond gaan veel verder dan het kader van mobiliteit. Ze hebben betrekking op bredere kwesties, zoals de hervorming van de pensioenen, de reorganisatie van HR Rail of de toekomst van de sociale dialoog in overheidsbedrijven. Die vragen zijn van belang voor de federale overheid in zijn geheel en er zijn besprekingen gaande om evenwichtige antwoorden te geven.

Het regeerakkoord voorziet in hervormingen die op een verantwoorde manier en in overleg worden doorgevoerd. De minister van Mobiliteit verbindt zich ertoe ervoor te zorgen dat de veranderingen worden doorgevoerd met respect voor de werknemers en de continuïteit van de openbare spoorwegdienst.

Om de impact van de staking op de gebruikers te beperken, werd een alternatieve spoordienst opgezet. De NMBS past haar reisplanner dagelijks aan in functie van de beschikbaarheid van het personeel. Passagiers worden uitgenodigd om die informatie te raadplegen om hun reizen zo goed mogelijk te organiseren.

De regering blijft openstaan voor dialoog en zal ervoor zorgen dat de genomen beslissingen zowel de toekomst van het spoor in België verzekeren als het begrotingsevenwicht van het land vrijwaren. Het is van essentieel belang dat alle belanghebbenden hun verantwoordelijkheid nemen en de voorkeur geven aan overleg in plaats van confrontatie. Het is in die geest dat we het werk dat we zijn begonnen, zullen voortzetten.

Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoorden.

Ik ben blij te vernemen dat uw collega, minister Crucke, kiest voor de dialoog en niet voor de blokkade, en er effectief mee aan de slag gaat, in samenspraak met de NMBS, om zekerheid te bieden aan de pendelaars. Het kan echt niet langer dat werkende mensen op deze manier gegijzeld worden.

Ik hoop dat uw collega-minister het vertrouwen van de pendelaars kan terugwinnen en dat we dergelijke situaties de komende jaren kunnen vermijden. Het spoorpersoneel moet gewaardeerd worden, maar dat geldt ook voor de pendelaars.

Mijnheer de minister, het spoor heeft stabiliteit nodig: zekerheid voor het personeel en voor de treinreizigers. Zonder die stabiliteit zullen stakingen en personeelstekorten hand in hand blijven gaan en elkaar blijven versterken.

In naam van uw collega verwijst u naar de structuur van de NMBS om te zeggen dat het eigenlijk niet aan u is om te overleggen, maar aan de NMBS. Collega’s, we mogen echter niet vergeten dat deze staking niet gericht is tegen de NMBS, maar tegen de beslissing van de arizonaregering. Het is normaal dat de minister zijn verantwoordelijkheid neemt. Wat mij betreft, mag hij die verantwoordelijkheid ruimer nemen, niet enkel met de twee grootste spoorwegvakbonden, maar ook met de andere spoorwegvakbonden. Enkel via overleg kunnen we ervoor zorgen dat die mensen misschien gerustgesteld kunnen worden. Dat zal cruciaal zijn.

Ik begrijp dat mensen ongerust zijn, want op dit moment gaan zowel het personeel als het budget van de NMBS erop achteruit. Voor de rest blijft het een groot vraagteken waar de huidige regering naartoe wil.

Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord. Ik hoorde onlangs nog de woordvoerder van de OVS in een interview met ATV zeggen dat hij een bondgenoot is en bruggen wil bouwen, dus in dialoog wil gaan. De manier waarop deze asociale actie georganiseerd is, zorgt er echter voor dat de dienstverlening maximaal geïmpacteerd wordt, waardoor niet alleen de reizigers de dupe zijn, maar ook het spoorpersoneel dat wel wil werken en ervoor kiest om de reiziger niet in de steek te laten.

Zaterdag is het complimentendag en onze fractie wil het spoorpersoneel dat blijft doorwerken en zich elke dag inzet voor de treinreiziger een dikke pluim geven. Wij danken hen omdat zij de reiziger niet in de kou laten staan. Zij verdienen oprecht een compliment.

Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord. Ik hoor u graag zeggen dat u tweewekelijks overleg pleegt met het spoorpersoneel, maar het is het resultaat dat mij interesseert. Ik stel vast dat er de afgelopen dagen, ondanks de minimale dienstverlening, heel veel problemen waren. Een aantal treinen rijdt niet en de reizigers wachten met velen op een andere trein. In Leuven bijvoorbeeld stonden mensen zes rijen dik op het perron te wachten op een trein die al overvol zat. Mensen geraken vanuit Limburg met de trein tot in Brussel, maar zien dan dat er geen enkele trein meer terugrijdt naar hun vertrekstation. Die mensen staan letterlijk in de kou. Dat zijn onaanvaardbare toestanden. De treinreiziger heeft niets aan al die discussies tussen de arizonaregering en het spoorpersoneel, maar wil zijn trein kunnen nemen. Ik herhaal mijn oproep van vorige week. Ga aan de slag, ga opnieuw in overleg en neem de onrust weg, zodat de treinreizigers geholpen worden.

Mijnheer de minister, vanaf eind april vullen de meeste mensen hun belastingaangifte in. Iedereen weet hoe lastig dat kan zijn. Men moet een beroep doen op een belastingadviseur of op een boekhouder, of gemakkelijker een vriend of een kennis, iemand die iets weet over de belastingen. Men zou maar eens een fout moeten maken. Dan volgt meteen de boete; dan heeft de fiscus u te pakken.

Voor multinationals gaat het wel een beetje anders. Die hebben ook adviseurs, maar die zoeken geen antwoord op de vraag hoe men belastingen moet betalen en hoe men de aangifte correct invult. Neen, die zijn vooral bezig met de vraag hoe te vermijden om belastingen te betalen. Dat is het grote verschil. Die zijn bezig met valse constructies opzetten, met slimme trucjes. Zo worden er honderden miljoenen aan belastingen ontweken. Dat is toch bijzonder? Voor Vooruit is dat onaanvaardbaar.

Als we ervoor zorgen dat gewone mensen die elke dag werken, hun belastingen betalen, moeten we er ook voor zorgen dat alle multinationals hun belastingen betalen. Als we streng zijn voor gewone, hardwerkende mensen, moeten we ook streng zijn voor de grote bedrijven die gigantisch veel winst maken. Dat is toch niet meer dan normaal? Daarom investeerde Vooruit in de vorige regering in meer controleurs. Dat was ook een succes, mijnheer de minister, want de controleurs konden 1 miljard aan ontweken belastingen recupereren, drie keer zoveel als het jaar voordien en dat geld dient rechtstreeks de solidariteit.

We stoppen niet. We investeren nu, met de nieuwe regering, ook in meer controleurs. Want wie gelooft dat die bedrijven als enigen zulke spelletjes spelen? Dat doen wij met de nieuwe sterke regering alvast niet. Het is eigenlijk heel simpel: elk zijn deel is niet te veel, zoals een collega hier al jaren proclameert.

Mijnheer de minister, laten we er snel werk van maken. Wanneer komen er meer controleurs?

Mijnheer de minister, ik wil u eerst en vooral danken voor uw antwoord.

Hardwerkende mensen hebben vaak de indruk dat zij aan het kortste eindje trekken. In de Kempen wordt wel eens geklaagd dat zij de dupe zijn van alles. Ik kan niet anders dan hun gelijk geven. Immers, wanneer zij een fout maken, worden zij daarvoor bestraft. Wanneer een van de grote multinationals dat echter doet, gebeurt er niks. Zij komen ermee weg. Vooruit zit in de regering om het verschil te maken. Dat doen we ook. Dat doen we opnieuw met deze maatregel.

Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord. Het is immers heel duidelijk. Wanneer Jan met de pet streng de regels moet volgen, moeten ook alle grote multinationals dat doen.

Mijnheer de minister, collega’s, vandaag lezen we in de krant het verhaal van Wendy. Zij kon na een driedubbele enkelbreuk niet meer lopen, had geen toekomst meer bij het leger en werd op 25-jarige leeftijd met pensioen gestuurd. Wendy’s verhaal is geen alleenstaand geval, maar weinige halen de pers. Het vereist immers veel moed om het ziektepensioen in te wisselen voor een nieuwe job buiten de ambtenarij. De recentste cijfers vermelden 87.000 ziektepensioenen. Dat betreft echt niet louter 55-plussers, want er zitten ook zeer veel jonge mensen bij zoals Wendy. Zo’n 126 jonge mensen, geboren in 1990 of later, die dus nog maar aan het begin van hun loopbaan als ambtenaar stonden, werden al gedumpt in het pensioenstelsel.

Mijnheer de minister, dat men werknemers voortijdig definitief afschrijft voor de arbeidsmarkt omdat ze één specifieke job niet meer kunnen uitvoeren, men houdt het niet voor mogelijk, maar het gebeurt nog steeds. We hebben meer Wendy’s, meer mensen nodig die zich niet uit de arbeidsmarkt laten wegduwen, maar die hun talenten gebruiken en opnieuw aan de slag gaan in een andere job. Wendy kan misschien geen militair meer zijn, maar dat betekent niet dat zij niet de kwaliteiten heeft om in een andere job uit te blinken en om daar opnieuw sociale contacten op te bouwen. Zo zijn er velen in onze arbeidsmarkt. We moeten er goed over nadenken of we hen blijven afschrijven voor de vele openstaande vacatures waarvoor hun medische situatie geen obstakel vormt.

Mijnheer de minister, hoe zult u ervoor zorgen dat we in de komende jaren zulke verhalen niet meer in de krant hoeven te lezen?

Dank u voor uw zeer duidelijk antwoord, mijnheer de minister. Het mag inderdaad niet dat een ambtenaar wegens een gebrek volledig wordt afgeschreven. Ik onthoud ook dat we de betrokkenen op de arbeidsmarkt moeten re-integreren en wie echt ziek is, blijven beschermen. We mogen geen talent verloren laten gaan. In deze tijd, met een toenemende vergrijzing, is het niet meer te verantwoorden is dat we ambtenaren op dertigjarige leeftijd al met pensioen sturen. We laten degenen die echt ziek zijn, niet in de steek, maar de vele ambtenaren met zovele talenten steken we evenmin in een gouden kooi. We knippen hun de vleugels niet af en houden hen niet klein. Een kooi is immers een strop voor de betrokkenen en het is moeilijk daaraan te ontsnappen. Wij moeten daarentegen de door u aangegeven weg bewandelen. Laten we dat samen met de arizonaregering doen.

Mijnheer de minister, ik zie het u al denken: is hij daar nu weer met een vraag over de meerwaardebelasting!

In een interview in de Krant van West-Vlaanderen geeft afscheidnemende topman van Voka, Hans Maertens, die u uiteraard kent, de regering schouderklopjes en zegt hij positieve dingen. Maar over de meerwaardebelasting klaagt hij dat die de mensen weer naar de spaarboekjes duwt, ten nadele van investeringen in kmo’s en investeringen in ons land.

Week na week blijkt – en de PVDA heeft daar wel een punt – dat niet de sterkste schouders de meerwaardebelasting zullen betalen, maar de gewone schouders. Zo is er Wouter De Bot, de leraar die op de Zevende Dag vertelde dat hij elke maand 200 euro belegt. Het gaat ook om de schouders van gewone pensioenspaarders. De minister sloot gisteren in het Parlement immers niet uit dat de pensioenspaarders van de tweede en derde pijler, 4,4 miljoen mensen, ook de meerwaardebelasting zouden moeten betalen. Aan mensen die werken, die sparen, aangemoedigd door de overheid, zegt men plots dat zij meerwaardebelasting zullen moeten betalen. Dat is contractbreuk -

Collega’s, er is evenwel hoop voor de arizonacoalitie, want zij heeft een nieuwe supporter, met name de heer Magnette. In De Standaard feliciteert hij de arizonaregering. Hij zegt dat hij eindelijk de meerwaardebelasting cadeau krijgt, nadat hij daar 25 jaar voor heeft gevochten. Voor hem wordt 10% later 25%. Net zoals de heer Van Overtveldt ooit de onroerende voorheffing heeft opgetrokken naar 30%, zou men dat in dit geval ook wel eens kunnen doen.

Mijnheer de minister, ik heb al een vermoeden van wat u zult antwoorden. U zult zeggen dat mijn vraag over de modaliteiten gaat. Collega’s, het gaat niet over modaliteiten, het gaat over principes. Het gaat over het principe dat men iemand die voor zijn dochter spaart of iemand die aan pensioensparen doet, al dan niet belast.

Mijnheer de minister, ik stel een principiële vraag en ik hoop een principieel antwoord te krijgen. Zult u die mensen belasten op de verkregen meerwaarde, ja of neen?

Quel accord?

Als het gaat over de pensioenen, is de minister van Pensioenen zeer duidelijk en zeer helder. Herinner u het debat hier in de Kamer. Dat was sterke Jan, met zijn parler franc en parler vrai , die zei dat als men ziek is, men de malus zal moeten betalen. Hij heeft dat moeten toegeven. Als het echter gaat over de meerwaardebelasting, is sterke Jan niet thuis. De sterke Jan die vroeger zei "Da gade gij niet bepalen" zegt nu eigenlijk dat het de socialisten zijn, die dat zullen bepalen. Door keer op keer niet te antwoorden op die vragen, gaat u keer op keer door de knieën voor de socialisten van Vooruit! Door niet te antwoorden laat u bij mensen onzekerheid bestaan. Mijnheer de minister, recht uw rug, kom op voor de middenklasse, voor de mensen die willen betalen, die investeren, die ondernemen, die werken! Kies hun kant en kies niet de kant van de socialisten, want dat is de verkeerde kant!

Mevrouw de minister, elke dag stellen ouders in dit land zich een heel belangrijke vraag: wat gebeurt er op de telefoon van mijn kind? Dat is een heel terechte vraag, een terechte bezorgdheid, want vandaag bleek dat er waanzinnig veel meldingen zijn van kindermisbruik op sociale media. Meer dan 25.000 meldingen op een jaar waren er, waarvan er meer dan 3.000 zelfs strafbaar zijn. Laat dat cijfer even bezinken. In dit kleine landje zijn er meer dan 3.000 strafbare meldingen over misbruik van minderjarige kinderen op sociale media.

Het is duidelijk dat onze kinderen vandaag op digitale media en op onlineplatforms niet veilig zijn. Het is echter nog veel duidelijker dat vandaag misdadigers vaker en beter dan ouders weten waar kinderen digitaal rondhangen. Er zijn livestreams op TikTok en er worden naaktfoto’s gevraagd op Roblox. Nergens zijn er ook zoveel meldingen als op Snapchat.

Ouders doen er alles aan om hun kind te beschermen. Wij leren ze veilig de straat over te steken en een helm te dragen wanneer zij fietsen. Wij leren hun ook om zeker niet met vreemden mee te gaan. Als ouders hun kind hiertegen willen beschermen, dat lukt hen dat niet alleen. Voor Vooruit en deze regering is het helder, een sterke overheid beschermt onze kinderen, ook zeker online. Dat is niet eenvoudig, maar als we willen dat politieagenten misdadigers kunnen oppakken, moeten we zeker ook investeren in onlinespecialisten en internationale samenwerking.

Mevrouw de minister, u hebt een heel duidelijke opdracht gekregen in het regeerakkoord om die specialisten aan te werven. Hoe gaan we een versnelling hoger schakelen? Hoeveel specialisten komen er? Wanneer gaan zij aan de slag?

Mevrouw de minister, fijn dat u hiermee aan de slag gaat. Laat er helemaal geen twijfel over bestaan, voor Vooruit is de onlineveiligheid van onze kinderen een absolute prioriteit. Daarvoor hebben we keihard gestreden in het regeerakkoord. Als mama weet ik heel goed dat het heel moeilijk is om te controleren wat een kind online allemaal doet. Sterker nog, vanochtend werd dus pijnlijk duidelijk hoe vuil en gevaarlijk het internet kan zijn, zelfs als men zich goed beschermt. Het gevoel dat onze samenleving achter de feiten aanloopt, dat we dit niet onder controle krijgen, is beangstigend. Helaas zijn we vandaag ook te veel afhankelijk van de goodwill van socialemediabedrijven. Het is nu meer dan tijd om hierop te reageren. We hebben een sterke overheid nodig, die de veiligheid van onze kinderen zowel offline als online beschermt.

Monsieur le président, madame la ministre, chers collègues, nous l'avons appris par le presse hier, les services de la Sûreté de l'État (VSSE) ont été victimes d'une cyberattaque menée par un groupe de pirates chinois.

Cette cyberattaque a apparemment été perpétrée entre 2021 et 2023. Elle a attaqué une faille d'un système, peut-être mal nommé Barracuda, qui devait veiller à la sécurité des services de la Sûreté de l'État. Cela a siphonné 10 % des mails qui sont sortis et entrés entre 2021 et 2023, il s'agit donc vraiment d'une quantité importante d'informations. Parmi celles-ci, certaines sont certainement en lien avec des échanges avec les différentes administrations, la police, la justice, peut-être des ambassades, des organisations internationales mais aussi des données personnelles de différents agents de la Sûreté de l'État. On parle de 500 agents concernés. C'est particulièrement interpellant puisqu'il s'agit de la sécurité de ses propres agents.

Lorsqu'on entend ce type de nouvelles au journal, on pourrait se dire qu'il s'agit de l'annonce d'un nouveau film ou roman d'espionnage. Cependant, ce n'est pas le cas, il s'agit bien d'une réalité qui se passe chez nous. Ce n'est pas malheureusement le pitch d'un nouveau James Bond; on est vraiment en Belgique. Et cette problématique de sécurité est bien présente.

Madame la ministre, mes questions par rapport à cette situation concernent tout d'abord la manière dont cette fuite a été détectée. Quelles sont les actions qui ont été prises de manière directe et immédiate pour assurer la sécurité des services de la Sûreté de l'État? Quelles sont les actions à moyen et long terme? Est-ce qu'il y a un plan de renforcement de la sécurité qui a été élaboré? Je pense que c'est nécessaire. Une question plus précise et interpellante concernant la sécurité des agents concernés: est-ce que des mesures particulières doivent être prises pour assurer leur sécurité puisque leurs données ont été d'une certaine manière révélées et compromises? Enfin, ma dernière question concerne l'information de la presse disant que cette attaque a été perpétrée par un groupe de pirates chinois: est-ce que vous pouvez confirmer cette information et le cas échéant, est-ce que le gouvernement envisage d'interpeller les autorités chinoises à ce sujet? Merci, madame la ministre.

Madame la ministre, je vous remercie pour vos réponses. Vous me dites que c'est une priorité du gouvernement et je pense que c'est le cas. La lutte contre la cybercriminalité doit être une priorité fondamentale à tous les niveaux de pouvoir, au niveau fédéral mais aussi dans nos pouvoirs locaux, puisque l'on sait que nos communes, nos CPAS peuvent être malheureusement aussi attaqués. Cet incident nous démontre que la cyberguerre est bien présente et que nos ennemis essayent de profiter de n'importe quelle faille, aussi petite soit-elle, pour nous attaquer et nous affaiblir. N'en déplaise notre camarade Hedebouw, qui n'est pas présent, l'attaque ne vient pas des États-Unis mais bien de Chine. Il est important de le préciser. Il est aussi important de souligner que, dans le cadre de l'accord de gouvernement, des moyens supplémentaires ont été prévus pour les services de sécurité, la police et notre défense. J'espère qu'une part importante de ces moyens sera consacrée à la lutte contre la cybercriminalité dans les différents niveaux de notre appareil d'État.

Monsieur le ministre, je pense qu’il n’est pas utile de rappeler le contexte géopolitique excessivement compliqué et très incertain que nous traversons. Dans ce contexte, il est évident que renforcer davantage la défense européenne est essentiel. Cette défense européenne doit notamment être davantage respectée au sein de l'OTAN.

Deux éléments m'apparaissent complètement essentiels. Le premier, c'est renforcer nos capacités opérationnelles dans le cadre d'une meilleure collaboration en matière de défense européenne. Le deuxième – je sais que vous y êtes particulièrement attentif et je m'en réjouis –, c'est solidifier notre industrie de défense, qui est essentielle. On se rend compte aujourd'hui que dans l'augmentation massive des budgets en matière de défense, trop de budgets partent hors de l'Union européenne. C'est inacceptable. Je sais que nous partageons cette inquiétude.

Aujourd'hui, il y a une véritable urgence à sortir d'une forme de naïveté qui a fait que, ces dernières années, investir dans l'industrie de défense, soutenir l'industrie de défense, c'était mal. Toute une série d'obstacles au soutien de cette industrie ont été mis en place, à la fois juridiques mais aussi financiers.

J’ai constaté avec beaucoup de plaisir qu'au-delà d'être un ministre de la Défense, vous êtes aussi un ministre de l'Économie de la défense. Nous en avons clairement besoin. C’est avec beaucoup de plaisir que j'ai vu que vous faisiez le tour des Régions. Dans le contexte institutionnel compliqué de la Belgique, il est clair que c'est la mobilisation de l'ensemble des acteurs belges, au sein de la mobilisation de l'ensemble des acteurs européens, qui est essentielle. Je tiens à vous remercier et à vous féliciter pour cela. Je pense que l'effort doit continuer.

Monsieur le ministre, j’ai quelques questions. D’abord, par rapport à l’importance de l'autonomie stratégique, que contiendront ces accords de coopération avec les Régions?

Comment comptez-vous augmenter les acquisitions européennes en matière de défense afin d'augmenter cette autonomie stratégique? Comment comptez-vous également – et c'est important – réduire les freins actuels au développement, au soutien, à l'émancipation de cette industrie de défense? Et enfin, comment envisagez-vous (…)

Mijnheer de minister, het versterken van onze defensie is vandaag een topprioriteit. Gezien de geopolitieke situatie – we hebben het hier vandaag al gehoord – is strategische autonomie op het vlak van industrie en productie cruciaal. Uit uw verklaringen en uit het regeerakkoord blijkt dat we, in theorie, op dezelfde golflengte zitten wat dat betreft.

Mijn vraag is iets concreter. U sprak over de site van Audi Brussel als mogelijke locatie voor defensieproductie. Hebt u al een concreter beeld van wat daar precies allemaal kan gebeuren? Misschien hebt u wel interessante contacten gelegd op de Veiligheidsconferentie van München.

De vraag rijst ook hoe die defensiecontracten dan zullen worden verdeeld tussen de deelstaten. De Vlaamse veiligheids- en defensiesector is veelbelovend. Zullen de Vlaamse bedrijven kunnen rekenen op een eerlijke kans? We willen immers niet hebben dat alles naar FN Herstal of naar buitenlandse groepen zou gaan.

Ook uw voorstel om militaire domeinen via concessies toe te wijzen, roept vragen op. Zou het niet beter zijn om die sites om te vormen naar productiecentra voor wapens, munitie en dualusetechnologie, zowel voor civiel als voor militair gebruik? Hoe ziet u daar dan de verdeling tussen de deelstaten? Hoe garandeert u dat die plannen niet botsen met de Europese regelgeving inzake staatssteun en concurrentie?

Mijnheer de minister, uw plannen klinken allemaal heel ambitieus, maar zijn ze ook praktisch, economisch en juridisch haalbaar?

Merci beaucoup pour votre réponse, monsieur le ministre. Sophie Wilmès disait il y a quelques jours que si nous voulons éviter la guerre, il faut être capables de montrer que nous pourrions la gagner. Pour être capables de la gagner, plus que jamais, l'Europe doit pouvoir compter sur elle-même et certainement sur chacun d'entre nous.

Dans ce contexte, l'énergie et la motivation de chacun seront essentielles, les vôtres comprises, monsieur le ministre. Nous devons évidemment nourrir ce partenariat essentiel en matière de défense européenne, mais nous devons absolument, comme vous le suggérez aujourd'hui, renforcer cette industrie de défense, c'est-à-dire activer nos leviers. Vous avez évoqué les leviers régionaux. Je pense que les leviers fédéraux, notamment au niveau de la SFPI pour les investissements stratégiques, sont essentiels. Aujourd'hui, l'Europe a véritablement rendez-vous avec son histoire. Chacun de nous a véritablement l'obligation d'être à la hauteur de ce rendez-vous.

Mijnheer de minister, ook wij zien de voordelen van een sterke defensie-industrie in Europa. Jobs, innovatie, strategische autonomie, wie kan daar tegen zijn? Wat voor ons voorop moet staan, is dat de deelstaten ook inspraak krijgen en voldoende betrokken worden. Als de laatste weken iets duidelijk geworden is, dan is het wel dat Europa ook op het vlak van defensie-industrie zijn eigen boontjes zal moeten doppen en dat we onze afhankelijkheid van de Verenigde Staten waar mogelijk moeten herbekijken. In ieder geval staan nog heel wat vragen open over de praktische uitrol na uw aankondigingen. Dat zal dan ook een heel belangrijk debat vormen in de komende jaren. Het Vlaams Belang zal ook op dat vlak de vinger aan de pols blijven houden en erover waken dat Vlaanderen ook zijn deel krijgt.

Zowel de stroom- als de gasfactuur is deze maand naar het hoogste niveau in meer dan een jaar tijd gestegen. De energieprijzen zitten trouwens al vier maanden in de lift. Daar zijn meerdere redenen voor, maar voor elektriciteit zijn het toch vooral de sterk gestegen nettarieven die de factuur de hoogte injagen. Een doorsneegezin betaalt in 2025 al gemiddeld 483 euro om stroom tot in de woning te krijgen, wat 120 euro, of een derde meer dan vorig jaar is.

Ondertussen is ook al enige tijd duidelijk dat de Europese en dus ook Belgische industrie naar het leven wordt gestaan door de dubbele schok van de energietransitie met haar hoge energieprijzen en de geopolitieke realiteit. Ook na de presentatie van de Clean Industrial Deal blijft de industrie met vragen zitten. Moet ik het voorbeeld van ArcelorMittal geven? De eerste minister heeft dat alvast niet gegeven.

Gisteren stelde netbeheerder Elia een stand van zaken rond het netversterkingsplan Ventilus voor. De kostprijs bedroeg drie jaar geleden 1,6 miljard euro voor Ventilus en Boucle du Hainaut samen. Bij Elia geeft men echter aan dat die cijfers intussen allang achterhaald zijn en dat het kostenplaatje, ook al gaat het om wisselstroom, veel groter zal zijn. Voeg daar nog eens de kostprijs van het compensatiebeleid en een energie-eiland light met een gewijzigd concept aan toe. Elia zal die kosten doorrekenen in de transmissienettarieven en dus in de eindfactuur.

Hoe zal deze regering de grote impact van de investeringen in het transmissienet op de federale nettarieven en dus de eindfactuur kunnen voorkomen? Minister Bihet, is men bereid – dat is de kernvraag – om ook een gedeelte naar de algemene middelen af te leiden?

Monsieur le ministre, les prix de l'énergie augmentent. Ils n'ont jamais été aussi élevés depuis plus d'un an. Les gens dépensent de plus en plus pour leur électricité et leur gaz et doivent donc couper dans d'autres dépenses. Savez-vous ce que cela veut dire, monsieur le ministre? Eh bien, les Belges vont sabrer d'abord dans leurs soins de santé. Ils vont moins consommer et ils vont se priver. Et, résultat des courses, c'est l'économie tout entière qui est ralentie.

Pendant la campagne, j'ai entendu le MR dire qu'il était opposé aux taxes. Et donc, naturellement, je pensais que vous alliez diminuer les taxes sur la facture d'énergie. Mais non, rien n'est prévu dans votre accord de gouvernement. Votre parti avait décidé d'augmenter les accises sur la facture d'énergie avec la Vivaldi. Et, aujourd'hui, avec l'Arizona, vous ne revenez pas sur cette décision. Aujourd'hui, on paie plus de taxes sur notre facture d'énergie qu'il y a cinq ans.

Vous dites que vous êtes contre les taxes. Mais vous vous servez de la facture d'énergie comme deuxième feuille d'impôt. Vous n'avez tiré aucune leçon de la crise. Il y a une instabilité des prix parce qu'il n'y a pas de contrôle public. On n'a pas attaqué les vraies causes de la crise énergétique. Les vraies causes, ce sont le marché et la spéculation qui font exploser nos factures. C'est à cause de cela que les prix de l'énergie changent tout le temps et qu'ils sont en hausse aujourd'hui.

Il n'y a d'ailleurs pas que nos factures qui augmentent. Il y a aussi les bénéfices d'ENGIE. Plus de quatre milliards l'année passée! Quatre milliards, ce n'est pas rien! Et donc, comme je vous le disais, monsieur le ministre, il faut un contrôle public de l'énergie et des prix.

Monsieur le ministre, je vais vous poser deux questions précises. Comptez-vous diminuer les accises sur la facture d'énergie? Je vous demande de répondre simplement par oui ou non. Contrôlerez-vous et bloquerez-vous les prix de l'énergie pour éviter de nouvelles augmentations?

Mijnheer de minister, we weten allemaal dat de tariefbevoegdheid bij de CREG ligt, maar u mag zich daar niet achter verschuilen. We weten ook allemaal bij wie de groene factuur uiteindelijk zal belanden. Zelfs wanneer Europa mee investeert in grensoverschrijdende energienetwerken, zullen het de burgers en bedrijven zijn die de energietransitie moeten ophoesten.

Het ecorealisme van de N-VA is, nu ze de leiding neemt over de regering, verdwenen als sneeuw voor de zon. De premier heeft voor de verkiezingen van mei 2019 – een hele tijd geleden – gezegd dat de energietransitie hoe dan ook met een grote factuur komt en dat energie nooit meer goedkoop zal zijn. We zouden ons daar allemaal bij moeten neerleggen.

Wel, wij van het Vlaams Belang leggen ons daar niet bij neer. We weten dat we alvast niet op de steun van de huidige regering moeten rekenen, want ook die sluit zich naadloos aan bij het Europese klimaat- en energiebeleid.

Merci, monsieur le ministre, pour vos réponses. Cependant, je n'ai pas obtenu de réponse aux deux questions précises que j'ai posées. Allez-vous baisser les accises sur les factures de tous les Belges? Je n'ai pas entendu votre réponse. Allez-vous contrôler les prix de l'énergie? Je n'ai toujours pas entendu la réponse. J'en conclus qu'avec le MR les factures seront beaucoup plus chères.

Mais je vous ai quand même entendu parler du mix énergétique nucléaire. Et que voit-on aujourd'hui dans la presse? On voit qu'ENGIE a fait 1,5 milliard d'euros de bénéfices en 2024, rien que sur le nucléaire. J'avais photocopié l'article. (M. D'Amico montre le document)

Pourquoi les prix de l'énergie sont-ils donc aussi élevés? C'est simplement pour alimenter les actionnaires d'ENGIE.

Mijnheer de voorzitter, aan welke motie hebt u onze steun toevertrouwd?

Ik heb nog een praktisch-technische vraag, mijnheer de voorzitter. Wij hebben die vraag ooit ook eens gesteld en toen bleek het onmogelijk om iets toe te voegen aan de lijst met inoverwegingnemingen omdat er nog geen officieel stuknummer was in de Kamer. Heeft dit voorstel een officieel stuknummer?

Vandaar mijn vraag.

Mijnheer de voorzitter, onze fractie zal die vraag uiteraard steunen. Wij hebben een aantal weken geleden die vraag immers ook al gesteld. We deden dat eerst politiek, met name via de vraag dat het Planbureau het regeerakkoord en het rekenwerk beter ook eens grondig zou doornemen. Mijn collega, Dieter Vanbesien, heeft dat vorige week nog eens herhaald. De premier was echter zeer terughoudend, want hij heeft heel veel schrik. In de commissie voor Financiën en Begroting deze week heb ik gezien dat de collega's van het Vlaams Belang eveneens vonden dat dat een goed idee was. De PS volgt nu ook. Er groeit dus wel een draagvlak om te vragen aan het Planbureau om niet alleen de programma's, maar ook het regeerakkoord door te rekenen. Ze hebben immers die formules.

Ik ben dus verheugd dat het initiatief dat wij genomen hebben veel bijklank krijgt en ben ervan overtuigd dat het een grote meerderheid zal kunnen bekoren.

Mijnheer de voorzitter, werd de stemming met de bel aangekondigd?

Als u rekening hebt gehouden met de sterkte van de fracties ga ik ervan uit… Hoe hebt u precies geteld, mijnheer de voorzitter? Deed u dat op basis van de sterkte van de fracties?

Mijnheer de voorzitter, artikel 17, § 3, bepaalt dat er steun moet zijn van 50 leden van de Kamer. Ik heb wat geteld en denk dat we in de buurt van of misschien net aan 50 kwamen.

Dan begrijp ik het.

Zult u nu ook de motie behandelen die wij daarnet hebben ingediend?