Plenaire vergadering op 18 september 2025

Monsieur le ministre du Budget, ce gouvernement s'était formé sur une double promesse: 500 euros en plus pour les travailleurs et 3 % de déficit maximum; ils n'obtiendront ni l'un ni l'autre. Pour les 500 euros, nous savons que ce ne sera pas le cas. Peut-être quelques miettes en plus en 2029, et encore! Ce que nous savons, c'est que les retraités, et surtout les femmes, verront leur pension diminuer. Les demandeurs d'emploi seront envoyés vers les CPAS. Bref, les promesses de pouvoir d'achat sont passées à la trappe.

Et tout cela à quelle fin? En vue d'un budget sain? Même pas. Le déficit de la Belgique va doubler d'ici 2030 et s'élever à 6 % pour l'ensemble de la Belgique. Ce sont les chiffres du Comité de monitoring et du Bureau du Plan. En face de ce gouffre budgétaire, comment le gouvernement réagit-il? Eh bien, c'est la cacophonie qui règne. Certains de vos collègues veulent respecter la balise des 3 %. Le MR réclame 20 milliards d'économies supplémentaires: une pure folie! De leur côté, Les Engagés adoptent des postures personnelles.

Au vu de ce marasme, monsieur le ministre, mes questions sont les suivantes. Quand allez-vous présenter une trajectoire budgétaire réaliste, en accord avec les évaluations des organismes indépendants? Comment comptez-vous entreprendre un assainissement tout en respectant vos promesses de 500 euros supplémentaires de pouvoir d'achat?

Cher collègue Daerden, je vous remercie pour votre question.

Je trouve formidable que le PS, après s'être ressourcé, ait redécouvert le pouvoir d'achat des citoyens. C'est une cause pour laquelle je me bats jour et nuit depuis cinq ans.

Dans le gouvernement précédent, avec le PS, il était en effet impossible d'injecter du pouvoir d'achat dans la poche des ménages et des isolés par le biais d'une réforme fiscale, alors que cela a déjà été décidé par le gouvernement actuel. Pour moi, cela reste évident: la véritable croissance économique n'existe que grâce au progrès social.

Le Bureau fédéral du Plan, lors de la présentation de notre plan pluriannuel à l'Europe, a conclu que les réformes de ce gouvernement se traduisent par une croissance économique, une augmentation des investissements des entreprises et un pouvoir d'achat accru. Vous pouvez donc compter sur nous pour poursuivre dans cette voie lors des prochaines discussions budgétaires.

Nous attendons pour lundi les derniers chiffres du Comité de monitoring, qui marquent traditionnellement le début de l'élaboration du budget. L'exercice ne sera pas facile. Il est nécessaire pour protéger et renforcer notre État-providence, nécessaire pour garantir que nos enfants et petits-enfants aient plus d'opportunités que nous, et non moins. Le combat que votre parti a redécouvert, nous continuerons à le mener comme nous le faisons depuis de nombreuses années déjà.

Monsieur le ministre, par politesse je vais vous remercier pour vos réponses, mais quelle mauvaise foi! Je pensais que vous seriez plus sérieux en ce début de session parlementaire. Je ne suis évidemment pas du tout rassuré. Depuis le début, votre gouvernement manque totalement de crédibilité et les chiffres s'aggravent. Vous inventez des recettes fictives, des effets retour magiques de huit milliards et je me réjouis de voir comment vous allez y arriver. Vous sous-estimez des dépenses, que ce soit en justice ou en police notamment. Vous ne faites pas contribuer les épaules les plus larges. Vous n'avez pas de politique économique. Vous ne savez pas comment financer la défense ni comment financer les augmentations de pouvoir d'achat promises. C'est le flou le plus total jusqu'à présent, mais vous m'annoncez de grandes déclarations pour les prochaines semaines ou les prochains jours. Je m'en réjouis. Monsieur le ministre, reprenez en main le budget! Allez chercher l'argent où il se trouve et présentez enfin un exercice sérieux!

Monsieur le premier ministre, vous le savez ou pas, le génocide continue en direct. À Gaza City, il ne reste plus rien. Des familles entières disparaissent sous les gravats. Des bébés meurent quelques heures après être nés.

L'armée israélienne a déclenché la solution finale contre les Gazaouis: une opération terrestre massive, avec comme seul objectif anéantir et effacer Gaza. Et face à l'action largement insuffisante, voire inexistante de notre gouvernement, des courageux militants et militantes qui viennent du monde entier, dégoûtés du manque d'action de nos gouvernements, sont obligés de prendre la mer, obligés de risquer leur vie pour essayer de casser le blocus imposé par Israël à Gaza.

Le ministre israélien de la Sécurité, Itamar Ben-Gvir, a qualifié de terroristes les activistes de la flottille pour Gaza, parmi lesquels il y a des ressortissants belges, monsieur le premier ministre. Il a annoncé que ces activistes seraient traités comme des terroristes à leur arrivée. Mais qui sont les terroristes? Qui tire sur la foule de civils affamés? Qui tue à bout pourtant des mères, des pères, des enfants? Qui viole le droit international? Les menaces du gouvernement israélien sont explicites et ce sont des vies belges qui sont en danger.

Et pourtant, monsieur le premier ministre, je ne vous ai pas entendu défendre nos compatriotes. Alors monsieur le premier ministre, voici deux questions simples. Quelles mesures immédiates allez-vous prendre pour protéger nos ressortissants et leur garantir un soutien diplomatique face à ces menaces qui sont claires, directes et explicites? Quelles dispositions concrètes votre gouvernement va prendre pour soutenir la flottille – les flottilles – et assurer la protection de nos compatriotes qui sont à bord?

Merci pour vos réponses.

Le 16 septembre: une date, deux événements.

Le premier événement est l'offensive meurtrière de l'armée israélienne à Gaza City. Comme s’il n’y avait pas eu assez de morts, pas assez de massacres, pas assez de génocides… on s’enfonce, et on continue. Face à cela, pas de réaction, pas de mesure ou de sanction concrète.

Le deuxième événement est le rapport de la commission d’enquête de l’ONU, qui s’est clairement positionnée: il y a aujourd’hui un génocide perpétré par le gouvernement israélien contre le peuple palestinien. Là non plus, aucune prise de position, aucune sanction claire, concrète, contre l’État d’Israël.

Pourtant, hier, en commission des affaires étrangères, des résolutions ont été proposées pour reconnaître le génocide et pour prendre des sanctions contre l'État d'Israël. Votre majorité, sous votre direction, monsieur le premier ministre, a refusé de les voter.

Face à la lâcheté des gouvernements occidentaux, les peuples, eux, se réveillent et s’élèvent. Ils veulent mettre fin à la famine et au blocus. Aujourd’hui, une flottille est en route vers Gaza pour briser ce blocus. Là non plus, monsieur le premier ministre nous ne constatons pas de prise de position ni de déclaration pour protéger les ressortissants, notamment belges, qui participent à cette flottille.

Monsieur le premier ministre, dans le rapport ou dans l’accord de gouvernement, vous avez évoqué les ministres extrémistes israéliens. Considérez-vous aujourd'hui que ce n'est pas l'ensemble du gouvernement (…)

Mijnheer de voorzitter, mijnheer de eerste minister, collega's, ons land, elke burger van ons land is verplicht genocide te voorkomen en te stoppen, aangezien wij het genocideverdrag ondertekend hebben en dat verdrag precies dat engagement inhoudt.

Afgelopen week verscheen het rapport van de uit topexperten wereldwijd samengestelde onderzoekscommissie en haar conclusies zijn overduidelijk: de Israëlische regering pleegt genocide op de Palestijnse bevolking. De feiten in dat rapport zijn huiveringwekkend: vrouwen worden seksueel misbruikt; gevangenen in de gevangenissen worden misbruikt en gefolterd; dagelijks zijn kinderen slachtoffer; kleuters worden doodgeschoten door sluipschutters en kinderen met witte vlaggen worden doelbewust neergeschoten. Ik hoor verontwaardiging in de zaal, maar dat is precies wat in het rapport staat en wat zich op het terrein afspeelt, elke dag opnieuw. Het zou zinvol zijn als iedereen minstens de samenvatting van dat rapport bij zich neemt.

Ondertussen heeft de Kamer gisteren tegen de erkenning van die genocide gestemd. Mijnheer de premier, u hebt tot nu toe het woord genocide nog niet in de mond genomen. Dat men dat woord niet gebruikt, is niet neutraal. Het betekent dat men partij kiest en de feiten ontkent. U gaat als eerste minister naar New York om ons land daar te vertegenwoordigen. We beschikken over verschrikkelijke beelden en omvangrijke rapporten. Ik wil van u weten of Israël volgens u een genocide op de Palestijnse bevolking uitvoert.

Monsieur le président, monsieur le premier ministre, aujourd'hui, je parle avec gravité, avec même une forme de profonde émotion. Pendant que nous débattons ici en effet, en toute sécurité, des citoyennes et des citoyens, dont des Belges, sont en mer à bord de la flottille Global Sumud, en route vers Gaza pour briser le blocus, pour forcer le passage et apporter de l’aide humanitaire, des aliments, des boissons, des médicaments. C’est la plus grande mission humanitaire civile jamais organisée.

Ce ne sont pas des aventuriers; ce ne sont pas des provocateurs; et ce sont encore moins des terroristes, comme le ministre israélien les a qualifiés. Ils viennent de 40 pays. Ce sont des filles, ce sont des garçons, d’à peine 20 ans parfois, des militants et des militantes de la paix, des âmes révoltées qui ont décidé d’agir là où la communauté internationale a échoué et échoue encore.

Je pense notamment à Maya, que j’ai rencontrée avant son départ. Elle m’a expliqué qu’elle ne pouvait plus rester chez elle à ne rien faire, à regarder l’horreur devenir plus d’horreur d’heure en heure, impressionnante d’énergie et de volonté, de détermination. En quelques mois, quelle mobilisation!

Ce n’est pas sans dangers. La flottille a déjà été attaquée à Tunis. Israël annonce un dispositif antiterroriste pour intercepter la flottille. L’Espagne, elle, a pris ses responsabilités. Elle a mis en place une protection diplomatique et consulaire pour ses ressortissants. Elle a dit qu’elle est aux côtés de la flottille.

Je vous pose ces questions, monsieur le premier ministre, et j’attends des réponses claires. La Belgique est-elle aux côtés de la flottille? La Belgique a-t-elle dit urbi et orbi qu’elle soutenait la flottille? A-t-elle dit à Israël qu’elle protégeait ses ressortissants et leurs bateaux? A-t-elle plaidé auprès de l’Union européenne pour que celle-ci se réveille et affirme qu’elle est aussi aux côtés de la flottille? Allez-vous accorder une protection diplomatique et consulaire à ces citoyens? Surtout, monsieur le premier ministre, quand la Belgique va-t-elle prendre ses responsabilités et reconnaître le génocide à Gaza?

Monsieur le premier ministre, je suis atterrée par la nonchalance avec laquelle vous nous répondez. Se rend-on compte de ce qu'il se passe sur place? C'est un génocide. Je sais que ce mot vous met mal à l'aise. C'est un génocide qui est en train de se dérouler. Je vous remercie de vous référer à la commission de mardi! Vous avez parlé de longues minutes sans prononcer un seul mot pour les civils palestiniens, pour les enfants, les femmes et les hommes qui sont tués.

Ce n'est pas un mensonge. Je pourrai consulter le compte rendu. Cette nonchalance est scandaleuse et m'estomaque. On ne peut pas empêcher les gens d'être estomaqués. Ne me traitez pas de menteuse, monsieur le premier ministre, s'il vous plaît! Je ne mens pas.

Oui, il faut agir! Les citoyens agissent puisque votre gouvernement ne le fait pas assez. Du reste, les membres de la flottille vous ont écrit. J'ai les courriers ici et je vais vous les transmettre. Ils vous ont écrit, mais n'ont pas reçu de réponse satisfaisante. Nous ne pouvons qu'être (…)

Monsieur le premier ministre, vous dites que la Belgique fait beaucoup. Elle fait beaucoup pour soutenir et être complice du génocide actuel en Palestine. C'est cela que fait la Belgique aujourd'hui. Et là-dessus, vous n'avez pas dit un mot!

Quel est ce gouvernement qui n'est même pas d'accord sur l'accord qu'il a lui-même négocié? M. Bouchez dit "A", M. Prévot dit "B" et, vous, vous vous en fichez complètement. C'est ça la position de la Belgique aujourd'hui! Il y a un génocide en cours et vous ne prenez aucune mesure concrète contre ce génocide et contre l'État génocidaire.

Monsieur le premier ministre, votre réponse est une honte pour la Belgique. Elle n'est pas à la hauteur de la situation. Et si, vous, vous détournez le regard de ce qu'il se passe aujourd'hui contre le peuple palestinien, l'Histoire vous regarde et elle retiendra que vous êtes du côté des bourreaux.

Mijnheer de eerste minister, ik dacht, ik houd het simpel en stel één enkele vraag: voert Israël volgens u een genocide uit op de Palestijnse bevolking. U hebt die vraag niet beantwoord. U hebt ze ook afgelopen dinsdag niet beantwoord. U krijgt het wederom niet over uw lippen dat Israël een genocide begaat op de Palestijnse bevolking. De bewijzen zijn er, rapport na rapport, beeld na beeld.

Het is niet onschuldig. U kiest daarmee de zijde van de Israëlische regering. Die genocide wil N-VA niet erkennen. De Holodomor op Oekraïners is voor de N-VA genocide. De N-VA wil eveneens de genocide op de jezidi's erkennen. Wat er nu gebeurt, dat is blijkbaar iets anders dan een genocide. U gebruikt twee maten en twee gewichten en beschermt opnieuw Israël met fluwelen handschoenen. Stop ermee. Zeg wat er te zeggen is: het is een genocide, punt uit.

Monsieur le ministre, votre réponse est choquante parce que vous parlez de conseils de voyage, comme si ces jeunes pacifistes partaient en vacances sur la bande de Gaza. Non, ils partent parce que vous ne faites rien. Ils partent parce que les démocraties européennes laissent faire, parce que vous êtes un lâche, que vous laissez agir et que vous ne protégez pas ces citoyens qui vont risquer leur vie.

Vous ne me menacerez pas de me taire. Je me lèverai toujours contre des gens comme vous parce que vous les raillez, vous les méprisez, ces gens qui risquent totalement leur vie. Et il y a des Belges parmi eux. Ce sont des jeunes qui sont convaincus, qui viennent avec tout ce qu'ils peuvent – d'abord leur cœur et ensuite des aliments, pour aller là où les démocraties européennes ont failli, hormis l'Espagne et quelques autres. Vous êtes la honte de ce gouvernement et de ce pays!

Mijnheer de voorzitter, u was bijzonder snel om de microfoon van collega Maouane uit te zetten …

… Ondanks constante onderbrekingen door de eerste minister, niet in de microfoon, maar iedereen heeft ze gehoord, behalve die kant van de zaal. Bovendien heeft de eerste minister – hij ontkent het trouwens niet, want hij heeft het daarna nog bevestigd – parlementslid Maouane beschuldigd van leugens. Ze was aan het spreken en de eerste minister zei dat ze een leugenaar is.

Dat is uw stijl, mijnheer de eerste minister, maar dat is niet de stijl van dit Huis. Dat is ongezien.

Het is minstens een persoonlijk feit, mijnheer de voorzitter. Als dat geen persoonlijk feit is, wat is het dan wel nog in dit halfrond? Ik vraag u dus, bij toepassing van het Reglement, om mijn collega de mogelijkheid te geven om te antwoorden op het persoonlijk feit.

Mijnheer de eerste minister, ik heet u eerst en vooral welkom terug hier in het halfrond. U ziet er goed en uitgerust uit. Ik zie dat. Daarvoor had ik geen AI-tool of databank nodig.

Collega’s, Arizona is watching you . Jullie hebben ongetwijfeld de klassieker 1984 van George Orwell gelezen. Dat boek wordt stilaan de nieuwe realiteit. Beste burgers, het gaat over uw gezondheid, het gaat over uw geld, het gaat over uw whatsappberichten. Arizona wil weten wat u doet, wanneer u het doet en met wie u communiceert. Het wantrouwen heerst.

Het heerst ook bij minister Vandenbroucke. Hij wil een databank oprichten met alle ziektebriefjes. De privacywaakhond is daar vernietigend over. Die databank betekent een massale centralisatie van ziekte- en gezondheidsgegevens door de overheid.

Bij minister Jambon horen wij hetzelfde verhaal met zijn CAP of Centraal Aanspreekpunt. De overheid kijkt proactief mee in al uw bankrekeningen met behulp van AI. Hoeveel staat er op uw bankrekening? Wat doet u met uw centen? Arizona ziet het.

Dan is er uiteraard ook nog mevrouw Verlinden. Zij wil meelezen in uw whatsappberichten, wat u stuurt en naar wie. Iedereen wordt verdacht. Dat is het nieuwe model.

Mijnheer de premier, ik heb slechts één vraag. Waar gaat het stoppen? Wanneer is het genoeg voor u?

Premier, het gaat uiteraard over privacy en deze plannen zijn veel concreter dan u vandaag laat uitschijnen. We hebben deze gisteren nog besproken in de commissie voor Financiën en Begroting met de heer Jambon, de minister van Financiën. Als liberaal zal ik mij altijd verzetten tegen een samenleving waar de overheid alles en iedereen controleert. U kiest voor wantrouwen: wantrouwen tegenover de artsen, die allemaal zouden frauderen; wantrouwen tegenover de ondernemers die zogezegd aan de rand van hun zwembad liggen; wantrouwen tegenover de burgers die een bankrekening hebben of die whatsappen. Schuldig tot het tegendeel is bewezen, dat is de visie van deze regering.

Mijnheer de premier, er ging deze zomer geen week voorbij zonder schietpartij.

Neem nu 7 augustus, toen in Brussel de vijftigste schietpartij dit jaar plaatsvond, de zesde met een dodelijk slachtoffer, een jongeman van zeventien jaar. Die vele schietpartijen en incidenten waren deze zomer aanleiding voor procureur des Konings Moinil om een noodkreet te slaken en het grote personeelstekort aan te kaarten.

Hij stelde onder meer dat "de vele duizenden illegalen een haast onuitputtelijke wervingsreserve vormen voor de drugsbendes". Hij zei ook dat hij begrijpt "dat sommige agenten moedeloos worden wanneer ze dezelfde persoon drie, vier of zelfs tien keer arresteren en die telkens weer vrijkomt". Alleen het Vlaams Belang vond dat belangrijk genoeg om daar tijdens de vakantie een commissie over bijeen te roepen. Voor alle andere partijen was het buitenland belangrijker dan het binnenland.

Toen u burgemeester van Antwerpen was, verweet u de toenmalige premier afwezigheid. Naar aanleiding van de dood van een jong meisje vroeg u toen de bijeenroeping van de Nationale Veiligheidsraad. U vroeg meer mensen om alles gerechtelijk op te volgen. U vroeg snel het leger in te zetten. Nu er aan de lopende band mensen sterven, blijft u afwezig.

Wanneer zal het leger inspringen? Volgens minister Quintin nog dit jaar, maar hij werd meteen teruggefloten door minister Francken, die dat de eerstvolgende acht maanden niet ziet zitten. Komen er überhaupt noodmaatregelen, mijnheer de premier, om de criminaliteit in onze steden onder controle te krijgen? De enige noodwet die wij van deze regering al gezien hebben, was er namelijk een om meer vervroegde vrijlatingen te voorzien, omdat de gevangenissen propvol zitten met buitenlandse criminelen. Ik ben zeer benieuwd wanneer er actie komt.

Orde op zaken, dat was uw belofte, mijnheer de premier. Dat dit communautair niet het geval was, wisten we al bij aanvang. Dat dit budgettair niet het geval is, weten we ondertussen ook. Op het vlak van veiligheid is het eveneens nul op het rekest. U zegt dat u aan een plan werkt. Vroeger pleitte u echter voor de uitvoering van elke straf, hoe kort ook. U vond elektronisch toezicht destijds geen straf. Vandaag voeren u en uw partij massaal enkelbanden in en zijn er massaal vervroegde vrijlatingen. Met de regering-De Wever wordt 91 % van de illegale criminelen eenvoudigweg vrijgelaten. Zelfs uw lakse voorgangers konden de terugkeer van een terrorist als Trabelsi jarenlang tegenhouden. Met de regering-De Wever loopt hij hier echter opnieuw vrij rond. Duizend bommen en granaten, mijnheer de premier, dat was vroeger iets voor stripverhalen. Vandaag is dat de bittere realiteit. Orde op zaken. Wie gelooft dat nog? Wie gelooft u nog?

Mijnheer de voorzitter, mijnheer de eerste minister, collega's, onze Vlaamse industrie verkeert in crisis. Dat zeg ik niet alleen, dat zeggen ook experten. Dat begint hoe langer, hoe meer aan de oppervlakte te komen: onzekerheid, uitgestelde investeringen, lege orderboeken, cashflowproblemen. Op de koop toe beginnen werkgevers die in de afgelopen jaren een strijd hebben gevoerd om talent aan te trekken, stelselmatig personeel af te danken. Het gaat lang niet meer alleen over de hoge energiekosten, de regelneverij en andere kosten, maar ook over de afwachtende houding van ons land. Onze industrie kijkt lijdzaam toe op de acties van de industriële grootmachten, zoals China of de Verenigde Staten.

Er wordt hier als een konijn voor een lichtbak naar anderen, zoals Ursula von der Leyen, gekeken om het probleem op te lossen, maar, premier, zo werkt het helemaal niet. Het gaat hier over de survival of the fittest . Ik weiger genoegen te nemen met het argument dat de industrie in onze buurlanden het ook moeilijk heeft en dat dat ons ontslaat van actie. Ik weiger genoegen te nemen met een Europese Unie die er met haar maatregelen jarenlang voor heeft gezorgd dat onze industrie kapotgaat.

De toestand is precair. ExxonMobil is met zijn nieuws vandaag slechts een van de vele voorbeelden in de rij van industriële bedrijven die hier geen toekomst meer zien. Mijn vragen zijn daarom heel duidelijk, mijnheer de premier. Zult u blijven wachten op Ursula of zult u nu actie ondernemen om te vermijden dat Vlaanderen morgen een industrieel kerkhof wordt?

Mijnheer de eerste minister, bent u ervan op de hoogte dat er 1 miljoen ton aan capaciteit voor plasticrecyclage is verdwenen in Europa de voorbije twee jaar? Faillissement na faillissement kleurt een deel van die groene sector bloedrood. ExxonMobil maakt nu bekend dat het een investering van 100 miljoen euro voor chemische recyclage in de havens on hold zet.

Er komt een enorme plasticberg op ons af door de Europese exportban van plasticafval naar Azië en door het feit dat zeer goedkope, gesubsidieerde virgin plastic grondstoffen vanuit Azië onze markt overspoelen, grondstoffen die trouwens niet aan dezelfde strenge regels voldoen als onze Europese recyclaten. Dan is er nog de onzekerheid over de berekening van het recyclagepercentage, wat ExxonMobil nu doet steigeren, om nog maar te zwijgen van het feit dat de bouw van zo’n fabriek voor chemische recyclage een zeer grote investering vergt en het proces bijzonder energie-intensief is.

Mijnheer de eerste minister, hoe zult u ervoor zorgen dat we onze eigen capaciteit niet laten wegconcurreren? Hoe kunnen we innovatie, zoals die van ExxonMobil, aantrekken in plaats van afstoten, zoals nu gebeurt? Zult u in overleg treden met de Europese Commissie om de enorme regellast aan te pakken?

Monsieur le premier ministre, j'étais très heureux d’avoir la chance d’aller à Walibi, finalement, pour vous voir, monsieur Bart "De Wavre".

Comme vous le savez, pas très loin de Wavre, une entreprise extraordinaire, qui s'appelle GSK, a décidé d'investir plus de 20 milliards d'euros aux États-Unis. Son but est certainement d'y développer à la fois la recherche et le développement, mais aussi les chaînes de production. Cela constitue un signal d'alarme assez important sur le fait qu'aujourd'hui, certains de nos fleurons – des entreprises qui nourrissent la prospérité de notre territoire – sont en train de lorgner vers d'autres endroits pour investir. Cela doit nous alerter car l'entreprise GSK est un pilier historique du secteur pharmaceutique qui pèse pour plus de 25 % de nos exportations.

Alors que l’Europe – et la Belgique en particulier – appliquent loyalement les principes de Pillar 2 de l’OCDE, afin de garantir une imposition minimale de 15 % sur les multinationales, au détriment notamment de notre secteur pharmaceutique, les États-Unis, eux, multiplient les mesures protectionnistes et douanières, sans pour autant appliquer avec la même rigueur ces principes de réforme fiscale mondiale. Le rapport Draghi sonnait d'ailleurs déjà l'alarme par rapport aux besoins d'une véritable stratégie de compétitivité européenne.

Dans ce cadre, monsieur le premier ministre, pouvez-vous me dire quelle analyse le gouvernement tire-t-il de la décision de GSK et d'autres d'investir ailleurs, mais surtout de ses impacts potentiels sur l'écosystème pharmaceutique belge? Disposez-vous d'une évaluation consolidée de l'impact cumulé de Pillar 2 et des mesures fiscales américaines? Quelles mesures concrètes le gouvernement envisage-t-il pour renforcer la compétitivité de nos filières stratégiques prioritaires? Dans ce contexte, la Belgique va-t-elle continuer à adhérer de façon loyale à ce pilier aussi appelé Pillar 2, qui aujourd'hui, s'additionne effectivement aux difficultés des entreprises pour la compétitivité? Je vous remercie, monsieur le premier ministre.

Premier, na zeven maanden regering-De Wever zie ik eigenlijk geen verandering voor onze industrie. Ik zie alleen maar bedrijven die het steeds moeilijker krijgen en elders investeren. Ik zie bedrijven die uit noodzaak gewaardeerde medewerkers afdanken.

Tegelijk zie ik een regering die zich bezighoudt met buitenlandse conflicten. Ondertussen bent u verknocht aan de Belgische macht, zoals destijds de heer Verhofstadt of de heer De Croo. U kunt als zelfverklaard Vlaams-nationalist dan wel blij worden van een staande ovatie op een congres van de Waalse liberalen of de grapjas uithangen bij Europese ontmoetingen. Onze Vlaamse industrie heeft geen reden om blij te zijn, als uw oplossingen uitsluitend in de Europese Unie worden gezocht. Het is bloedserieus, premier. Uw geloofwaardigheid wordt echt wel problematisch.

Red onze industrie, niet morgen of overmorgen, maar vandaag.

Mijnheer de eerste minister, ik dank u voor uw antwoord.

U stemt mij al enigszins optimistischer. We maken samen werk van de Clean Industrial Deal en we vermijden gold-plating. We moeten er gewoon voor zorgen dat Europa de eigen werkgelegenheid niet bant door een strenge regelgeving. Hoe kan immers van een vrije markt met een gelijk speelveld worden gesproken, als de spelregels verschillen voor veel te veel spelers?

Geef onze industrie de broodnodige ademruimte. Meer heb ik daaraan niet toe te voegen.

Merci pour votre réponse, monsieur le premier ministre. Il est évidemment essentiel – je pense que vous vous en rendez compte, comme tous les gouvernements doivent s'en rendre compte – que nous prenions conscience de l'ampleur de ce qui est en train de se jouer. Nous devons absolument mobiliser toutes nos énergies et toutes nos intelligences pour rendre notre économie plus compétitive. À l'heure où nous nous interrogeons sur les nécessités de mener des réformes en profondeur, il ne faut pas oublier que notre capacité à soutenir notre modèle social dépend directement de la compétitivité de ces entreprises, également sur la scène internationale. C'est pourquoi je suis convaincu qu'il est essentiel de la renforcer et aussi probablement de s'interroger sur une certaine forme de naïveté que nous avons pu développer, notamment sur notre loyauté en matière de fiscalité à l'international. C'est le cas, à mon sens, de Pillar 2.

Collega’s, iedereen weet dat we voor moeilijke budgettaire jaren staan. We moeten hervormen om de rekeningen van ons land op orde te brengen, om zo de koopkracht van onze bevolking te beschermen, onze sociale zekerheid veilig te stellen voor de toekomst en onze gezondheidszorg voor iedereen toegankelijk en betaalbaar te houden. Dat vraagt een inspanning van iedereen. Mensen begrijpen dat en zijn bereid hun steentje bij te dragen. Ik hoor op straat wel steeds dat zij dat willen doen op voorwaarde dat iedereen een inspanning levert. Die mensen hebben gelijk. Voor Vooruit is het de normaalste zaak van de wereld dat ook de sterkste schouders eerlijk bijdragen. Elk zijn deel is niks te veel.

Wij willen de facturen in onze gezondheidszorg voor iedereen betaalbaar houden. Daarom is het van groot belang dat ook de grote farmaceutische industrie haar duit in het zakje doet. Die industrie verricht goed werk, vaak letterlijk van levensbelang. Maar waar eindigen de macht en de winst van sommige farmaceutische bedrijven? Wat vinden wij nog aanvaardbaar? Verhalen zoals dat van baby Pia liggen nog vers in het geheugen. De stabiele hoge winstcijfers tonen aan dat de sector de voorbije jaren goed geboerd heeft. Van die industrie mogen we dan ook een eerlijke bijdrage verwachten om onze gezondheidszorg voor iedereen betaalbaar te houden. De industrie weet dat zelf ook.

Mijnheer de minister, hoe zult u ervoor zorgen dat die industrie een eerlijke bijdrage levert aan onze gezondheidszorg?

Mijnheer de minister, welkom terug, een nieuw parlementair jaar en een nieuwe aanval van Vooruit. Ditmaal zijn het de farmaceutische bedrijven die het gelag moeten betalen. We zijn dat van Vooruit gewoon. Mensen die ondernemen, die het land zuurstof geven, die investeren in gezondheid en economie, het zijn jullie natuurlijke vijanden.

Mijnheer de minister, zoals we dat enigszins van u gewend zijn, u gaat eenzijdig en zonder overleg 80 miljoen euro aan inkomsten weghalen bij die sector. Ik heb goed geluisterd naar wat u zei over hervormen, maar dit is niet hervormen. Dit lijkt eerder op het uitroeien van een sector. Laat ons daarover eens nadenken, mijnheer de minister. Wat levert de strategie die u voert economisch gezien op? Wat levert de strategie die u voert ons op het vlak van de gezondheidsdoelstellingen op?

We zijn zeer ongerust en ik heb begrepen dat premier De Wever even ongerust is als wij. Dit betreft immers een sector waar ons land vandaag internationaal koploper is. Hier worden geneesmiddelen ontwikkeld. Hier worden klinische studies uitgevoerd. Dat alles leidt ertoe – of moet ik zeggen leidde ertoe - dat patiënten in België snel toegang kregen tot nieuwe geneesmiddelen. Door de acties die u onderneemt en door het pleidooi dat u voert, mijnheer Bertels, zorgt u er echter voor dat de sector echt op de helling komt te staan met het beleid dat de minister voert.

Weet u dat slechts in 50 % van de gevallen waarin innovatieve geneesmiddelen worden aangeboden, dit ook effectief leidt tot terugbetaling? Dat is slecht voor de innovatie, dat is slecht voor de bedrijven, maar vooral slecht voor de patiënten die daar nood aan hebben en geen toegang krijgen tot innovatieve geneesmiddelen. Wat is daarvoor uw remedie, mijnheer de minister?

Mijnheer de minister, de farmaceutische industrie is hoogwetenschappelijk, levensreddend en zeer belangrijk voor de welvaart van ons land.

Deze ochtend las ik in de krant een brief waarin bezorgdheid wordt geuit over een door u aangekondigde besparingsmaatregel van 80 miljoen euro. Dat die besparing er zou komen, was bekend. De sector werd ook gevraagd om voorstellen in te dienen. Die voorstellen zijn ingediend en vervolgens geanalyseerd, onder meer door het RIZIV en het Verzekeringscomité. De voorstellen blijken niet toereikend te zijn.

Mijnheer de minister, de brief kwam dan toch als een verrassing, want het betrof een lineaire maatregel, een besparing zonder meer. Wij hebben samen al een lange weg afgelegd en zijn het niet altijd volledig eens met elkaar, maar wij maken wel deel uit van dezelfde coalitie. Het is dus onze taak om samen zowel de kwaliteit van de gezondheidszorg als het gezondheidsbudget te bewaken.

Ik stel mij de vraag, gelet op het feit dat de begrotingsconclaven en -gesprekken nog moeten beginnen, of u niet enigszins voorbarig bent geweest. Hoe is die brief tot stand gekomen en verstuurd? Ik had graag van u vernomen welke voorstellen niet weerhouden zijn door het RIZIV en door uw diensten. Hebt u deze voorstellen besproken met uw collega’s in het kernkabinet? Met andere woorden, gaat het hier om een aankondiging van een besparing die door de regering is beslist of niet? Ten slotte, mijnheer de minister, in het regeerakkoord is opgenomen dat wij alle maatregelen in dialoog met de farmaceutische sector zouden nemen. Is er opnieuw plaats voor dialoog om die maatregelen af te kloppen? Dank u wel.

Mijnheer de minister, overleg is nodig, maar overleg moet ook tot resultaten leiden.

Mevrouw De Knop, natuurlijk steunen wij onze farmaceutische industrie. In België krijgen patiënten goede zorgen, zelfs de beste zorgen, en daar draagt de farmaceutische sector toe bij. Het budget voor de terugbetaalde geneesmiddelen is de voorbije jaren met 2 miljard euro gestegen. Natuurlijk dragen wij daartoe bij. Om nader in te gaan op wat eerder is opgemerkt, wij geven ook innovatieondersteuning, heel veel zelfs, aan de farmaceutische industrie. Het gaat om honderden miljoenen euro voor innovatie.

Mevrouw De Knop, er is echter één groot verschil en ik ben blij dat dat hier duidelijk gemaakt is. Wij willen dat van de grote winsten een deel terugvloeit naar de bevolking om te investeren in de gezondheidszorg. Dat is solidariteit en de farmaceutische industrie weet dat ook. Zij is het daarmee eens. Daarover verschillen wij van mening. Wij zijn solidair, u bent dat niet.

Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord.

De conclusie is duidelijk en is iedere keer dezelfde. Deze week is de farmaceutische sector de boeman; de vorige weken waren het de artsen. Het is heel duidelijk, het model van uw partij is een model van afgunst.

U blijft de actoren in de gezondheidszorg beschouwen als vijanden in plaats van ze te zien als partners. Wij kunnen u dat evenwel niet kwalijk nemen, want dat is hoe u en uw partij naar de wereld kijken, namelijk de ondernemer aan zijn zwembad en de arts die fraudeert.

Eén zaak is duidelijk, namelijk dat de patiënt daar niet beter van wordt. In plaats van u te richten op politieke profilering, zou u beter een beleid voeren dat inzet op innovatie, dat ervoor zorgt dat de medicijnen beschikbaar blijven en dat België aan de top blijft op het vlak van klinische onderzoeken.

Dat komt de patiënt ten goede en daarom ben ík wel solidair.

Mijnheer de minister, de uitdagingen zijn groot. Dat we de overconsumptie van medicijnen moeten aanpakken, daar zijn we het absoluut over eens. Dat we het budget in balans moeten proberen te houden, daarover zijn we het ook eens. Het is inderdaad de patiënt om wie het draait. Het gaat om die therapie, die toegang tot therapie, die toegang tot innovatie, maar ook die toegang tot generische geneesmiddelen die nu vaak ontbreken. We moeten ervoor zorgen dat de farmaceutische sector overeind blijft. Ook dat hebt u aangehaald. Als er dan voorstellen komen vanuit de sector, vind ik het essentieel dat we die gezamenlijk bekijken. Samen weten we altijd een beetje meer dan alleen. Als we daarover samen kunnen debatteren, kunnen we ook beslissingen nemen die er daadwerkelijk voor zorgen dat die toegankelijkheid behouden blijft en de betaalbaarheid voor de ganse maatschappij gegarandeerd is.

"Moeten we bang zijn voor de pensioenmalus?" Dat is de cover van Knack van vandaag. Moeten we bang zijn voor de pensioenmalus, mijnheer de minister? Wat denkt u? U bent blijkbaar niet bang. Collega’s van de N-VA, moeten we bang zijn voor de pensioenmalus? U bent ook niet bang. Collega’s van Vooruit, moeten we bang zijn voor de pensioenmalus? U bent eveneens niet bang. Natuurlijk bent u niet bang, want hier blijven zitten tot 67 jaar is niet moeilijk. Ik begrijp dus dat u niet bang bent.

Veel mensen zijn echter terecht bang voor de pensioenmalus. Een op de twee vrouwen en een op de vier mannen zouden immers met die malus kunnen worden geconfronteerd. Ze zouden tot een vierde van hun pensioen kunnen verliezen. Dat is enorm. Ik begrijp dus dat veel mensen bang zijn.

Wij verzetten ons daarom vanaf dag één tegen die maatregel, omdat hij ingrijpend, onrechtvaardig en elitair is. Hij is onrechtvaardig en elitair omdat hij mensen die vroeg zijn begonnen te werken in een zwaar beroep straft, terwijl hij mensen die later begonnen te werken in een minder zwaar beroep beloont. Dat is niet aanvaardbaar.

Onder druk van de sociale beweging heeft uw regering al stappen achteruit gezet. Tijdelijke werkloosheid hebt u terecht uit de malus geschrapt. Dat is terecht, want mensen kunnen daarvoor niet kiezen. Ook kortstondige periodes van ziekte hebt u geschrapt. Het probleem blijft echter bestaan bij de ernstige periodes van ziekte. Het gaat dan over mensen met kanker, reuma of peesproblemen.

Mijnheer de minister, de ziektecorrectie die u wilt invoeren, is peanuts. Mensen die tot 67 jaar moeten werken, zouden dan slechts tot 66 jaar moeten werken. Zult u een echte ziektecorrectie invoeren en ziekte volledig gelijkstellen voor de berekening van de malus? Ik dank u.

Mijnheer de minister, wij wachten met een visadempje op uw pensioenhervorming. U hervorming bevat een bonus-malussysteem dat pas binnen 15 jaar ten volle effect zal hebben. Dat betekent dat de huidige generatie gepensioneerden grotendeels wordt ontzien, terwijl de rekening wordt doorgeschoven naar de jongeren.

Daarnaast was er in uw eerste ontwerp de onaanvaardbare uitsluiting van moederschapsrust bij het vervroegd pensioen na een loopbaan van 42 jaar. Zo zouden vrouwen per kind bijna een volledig jaar langer moeten werken om recht te hebben op vervroegd pensioen. Pas na zware publieke druk lijkt u nu terug te krabbelen. U zou dit rechtzetten, en dat is meer dan terecht. Wat echter met gelijkgestelde periodes, zoals vaderschapsverlof, pleegverlof of mantelzorg?

Het rapport van het Rekenhof was bovendien ronduit vernietigend. De regering-De Wever zou de cijfers op orde zetten, maar niets is minder waar. Volgens het Rekenhof is uw hervorming zonder extra belastingen of uitzonderlijke maatregelen niet houdbaar, en dat terwijl de belastingdruk in België nu al tot de hoogste ter wereld behoort.

Mijnheer de minister, u noemt uw pensioenmalus een motiverende maatregel. Wat met langdurig zieken, mantelzorgers en ouders die zorgen voor hun gezin? Zult u in uw hervorming rekening houden met deze kwetsbare groepen?

Wanneer komt er duidelijkheid over het meetellen van alle gelijkgestelde periodes?

Hoe garandeert u dat deze hervorming echt intergenerationeel rechtvaardig is en geen lege doos, die de betaalbaarheid en de haalbaarheid van ons pensioensysteem ondermijnt?

Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, wat we vandaag doen, is ongezien; helaas geldt dat ook voor de pensioenuitgaven. We besteden jaarlijks 70 miljard euro aan pensioenen, waarvan 30 miljard euro telkens opnieuw moet worden bijgepast. Elk klein kind kan inzien dat dit op lange termijn onhoudbaar is. Als we willen dat wie elke dag hard werkt en veel belastingen betaalt, en wie na ons komt, later ook nog een pensioen heeft, moeten we nu hervormen.

Collega De Witte spreekt over angst. Ik heb dezelfde angst als we niet zouden hervormen. Indien we niet hervormen, weet ik niet of we later nog een pensioen zullen hebben. Wat we nu doen, is noodzakelijk en u doet dat op een redelijke manier. Ik hoor dat er veel vraagstukken zijn. Wat we vandaag doen, is zeer redelijk. We houden rekening met moederschapsrust. We houden ook rekening met palliatief verlof. Periodes van gewaarborgd loon worden gelijkgesteld met gewerkte dagen. Wie langdurig ziek is en pas op 66 jaar met pensioen gaat, zal geen euro verliezen ten opzichte van vandaag. Er is helaas dagelijks gigantisch veel desinformatie over een thema dat voor iedereen van groot belang is.

Mijnheer de minister, onze fractie heeft eigenlijk maar één vraag voor u: zet door met uw hervorming en doe dat op een redelijke manier, zoals u elke dag opnieuw doet. Er is immers een oorverdovende, stilzwijgende meerderheid die u elke dag opnieuw steunt.

Mevrouw Demesmaeker, met één ding ben ik het eens: er is heel veel desinformatie over onze pensioenen.

Mijnheer de minister, u hebt nu net weer het voorbeeld gegeven. U zegt dat men 7 jaar ziek kan zijn.

Wel, ik geef een concreet voorbeeld van een poetsvrouw die 32 jaar voltijds en 10 jaar halftijds gewerkt heeft. In die 10 jaar was ze 8 keer 2 weken ziek. Wel, zij krijgt de malus. Ze is vier maanden ziek geweest: 8 keer 2 weken.

Maar ze kan niet langer werken, dat is net het punt. Als men als poetsvrouw 32 jaar voltijds gewerkt heeft en daarna nog 10 jaar halftijds, dan is men opgewerkt. Dat is het punt. U zegt dat men dan nog 3 jaar verder moet werken om dat op te lossen, maar dat lukt niet.

Mensen kiezen er niet voor, mijnheer de minister, om ziek te zijn. Men kiest daar niet voor. Ik ben liever 5 jaar aan het werken dan 5 jaar aan het vechten tegen kanker. U bestraft mensen die ziek zijn. Onze sociale zekerheid moet hen beschermen.

In plaats van te motiveren, straft u af en raakt u bovendien aan het pensioen van de gewone Vlaming. Vlaanderen heeft met een werkzaamheidsgraad van 80 % nochtans geen pensioenprobleem. U weet waar het probleem ligt. Dat ligt al decennialang in Wallonië. De huidige asociale regering schuift niettemin de factuur door naar wie wel bijdraagt, namelijk naar de Vlaming.

Mijnheer de minister, dan is er nog de uitsluiting van moederschapsverlof in uw eerste ontwerp. Waar zat u met uw gedachten? Welke boodschap geeft u aan vrouwen die werk en gezin combineren? Krijgen zij de boodschap dat zij worden gestraft omdat zij kinderen krijgen? Moederschap is geen vakantie. Net als vaderschap, pleegzorg of mantelzorg betekent moederschap keiharde inzet met maatschappelijke waarde.

Het Vlaams Belang wil geen lege hervormingsdoos die jongeren en gezinnen treft, maar een rechtvaardig systeem dat inzet beloont en zorgzaamheid erkent. Stop met straffen en begin met waarderen.

Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord. Mijnheer De Witte, ik heb voor u nog een vraag, in verband met het voorbeeld dat u gaf. Ik stel me echter de volgende vraag. Stel dat mevrouw opnieuw kan gaan werken. Wat is er dan mis mee om haar opnieuw te laten gaan werken, als zij dat kan? Als zij dat niet kan, kan zij naar het RIZIV stappen en een uitkering krijgen. Dan blijft ze in ziekteverlof en zal na de leeftijd van 66 jaar met pensioen kunnen gaan en daarbij geen euro verliezen.

Monsieur le ministre, les familles de ce pays n'en peuvent plus. On croise tous les jours des mamans seules qui comptent chaque euro avant d'aller faire leurs courses, des parents qui se demandent comment ils vont payer les activités de leurs enfants ou encore des pensionnés qui se privent pour aider leurs petits-enfants. Voilà la situation aujourd'hui en Belgique, monsieur le ministre.

Pendant ce temps, l'Arizona étrangle toujours un peu plus la classe moyenne. Chaque semaine, c'est une nouvelle attaque: la fausse bonne idée du sac à dos pour les congés parentaux, la pension de survie supprimée, la pension alimentaire moins déductible, les salaires bloqués, les pensions diminuées et les loyers qui explosent.

Comme si cela ne suffisait pas, même les réductions d'impôts pour les frais de garde sont devenues un véritable casse-tête. La Ligue des familles dénonce un flou juridique, des plafonds mal appliqués, des attestations compliquées. Les parents ne savent même plus s'ils auront droit à l'avantage promis.

Voilà votre soutien aux familles, monsieur le ministre: du bricolage et de l'incertitude.

Maintenant, cerise sur le gâteau, on entend qu'on oserait toucher à ce qu'il y a de plus sacré pour les familles: les allocations familiales. Cette aide, c'est ce qui permet d'acheter les chaussures d'un enfant, un cartable ou de lui payer une activité extrascolaire. Bref, pour certains, c'est ce qui aide à garder la tête hors de l'eau.

J’entends Les Engagés dire qu'ils ne laisseront pas faire. Mais combien de fois avons-nous entendu Les Engagés dire "non, non, non", pour ensuite se coucher devant le MR et devant la N-VA? Vous osez vous revendiquer être le parti de la famille. Vraiment? En tout cas, nous, socialistes, ne laisserons pas les familles sacrifiées sur l'autel de l'austérité.

Monsieur le ministre, ma question est très simple. Que comptez-vous faire pour garantir une vie décente aux familles? Allez-vous clarifier les déductions fiscales auxquelles les familles ont droit? Allez-vous revenir sur la déductibilité des rentes alimentaires?

"Mieux rémunérer le travail, augmenter le pouvoir d'achat": c'était la promesse de la campagne électorale. Nous devions recevoir plus ou moins 500 euros en plus. Cela ne venait pas de vous, monsieur le ministre, mais du MR et des Engagés.

De nombreuses personnes me demandent où sont ces 500 euros! On les cherche, on les cherche, on ne les trouve pas. On allait faire ça via une réforme fiscale.

Cet été, vous avez conclu votre accord sur la réforme fiscale, monsieur Jambon, et vous avez communiqué des chiffres à la VRT. Vous avez clairement indiqué que le maximum serait de 115 euros en 2029.

Et, d'ici à 2029, vous nous avez préparé un fameux plan. Vous allez supprimer nos primes de nuit, bloquer nos salaires, imposer une taxe carbone jusqu'à 600 euros et, si on en croit la presse, vous voulez même toucher aux allocations familiales. Monsieur Jambon, soyons clairs, nous n'allons pas laisser passer ça.

Ma question est la suivante. Pouvez-vous me confirmer que la réforme fiscale prévoit 100 à 150 euros par mois en 2029, et pas 500, pas 600, pas 300 euros d'ici peu?

Pouvez-vous nous donner vos calculs, monsieur Jambon? Vous avez envoyé ces chiffres à la VRT, après l'accord d'été, mais, depuis, je vous ai envoyé des mails, et on vous l'a encore demandé hier en commission. Comment arrivez-vous à ce montant? Quelle sera la réforme fiscale? Comment avez-vous fait ce calcul? Parce que nous savons tous que, rien que la quotité exemptée, c'est 10 milliards (…)

Monsieur le ministre, la Ligue des familles a dénoncé le fait que ce gouvernement abandonne les parents. Il ne les soutient pas. Au final, ce sont les enfants qui trinquent. Le résultat final est que des enfants ne partent pas en vacances, sont privés d’activités extrascolaires ou ouvrent des frigos à moitié vides. Voilà la réalité de vos politiques, monsieur le ministre! Quand on s’attaque aux parents, ce sont les enfants qu’on brise.

Dans quelques mois, si tout se passe bien, ma petite fille verra le jour. Comme tous les futurs parents, je pense à ce que nous allons laisser à nos enfants. Votre héritage, monsieur le ministre, sera une génération d’enfants qui grandiront avec moins, moins de chances et moins d’avenir.

Une fois de plus, je m’adresse aux Engagés: les allocations familiales ne sont pas une variable d’ajustement budgétaire, elles sont vitales.

Nous, socialistes, serons un rempart parce qu’en aucun cas, les enfants de ce pays ne doivent payer vos choix d’austérité.

Madame Meunier, je vous présente aussi toutes mes félicitations. En tout cas, monsieur le ministre, vous avez été clair: vous annoncez une augmentation de 110 euros par mois en 2029. J’espère donc que tout le monde a bien entendu, notamment le MR et Les Engagés. On nous a menti mais vous venez de rétablir la vérité. Deuxièmement, monsieur le ministre, augmenter la quotité exemptée à 15 000 euros coûterait 10 milliards d’euros. C'est ce qu'a annoncé le Bureau du Plan. Je vous invite à vérifier votre dossier car vous nous présentez un montant de 4 milliards. C’est précisément la raison pour laquelle je demande le détail vos calculs, que vous n’avez toujours pas transmis. Si vous baissez les impôts pour certains, mais que vous annoncez un coût limité à 4 milliards, alors certains citoyens payeront peut-être plus d'impôts. C'est précisément cela, monsieur Jambon, que j’aimerais bien savoir. Peut-être les plus riches, mais je n'y crois pas.

Tomber dans les pommes, monsieur le ministre. Je ne sais pas si vous connaissez l'expression en français? Oui! Je peux vous dire en tout cas que c'est ce qui a failli arriver à des centaines de maraîchers qui sont en pleine récolte actuellement.

Chez nous, on dit "dans les pommes" et pas "dans les pommes de terre". En tout cas, c'est un courrier de votre administration, plutôt une demande de remboursement qui met les agriculteurs dans un pareil état. Dans les faits, depuis le 1 er juillet 2023, les agriculteurs en fruiticulture et en maraîchage y bénéficiaient d'un avantage fiscal pour engager des saisonniers, et cela par une dispense de versement de précomptes professionnels. Cette mesure compensait la hausse du coût salarial lié à ces contrats, une hausse qui était intervenue en 2022.

Cependant, en juin de cette année, la Cour constitutionnelle a annulé ce régime avec effet rétroactif au 1 er janvier 2024, avec pour résultat, cette semaine, que votre administration a réclamé à ces agriculteurs le remboursement des dispenses pour 2024 et 2025. Aujourd'hui, des centaines d'entre eux doivent donc rembourser des montants colossaux, parfois plusieurs dizaines de milliers d'euros, alors qu'ils ont respecté les règles. Or, ils n'ont rien fait de mal, et beaucoup annoncent déjà qu'ils n'ont pas les moyens de pouvoir rembourser les sommes réclamées.

Quelle solution votre gouvernement envisage-t-il pour soutenir ces agriculteurs et éviter que ces remboursements massifs mettent en péril les exploitations et leurs emplois? En effet, derrière chaque remboursement, il y a des familles, des emplois, et c'est par ailleurs notre souveraineté alimentaire qui est en jeu. Par conséquent, nous souhaiterions vraiment que vous puissiez agir avant qu'il ne soit trop tard.

Monsieur le ministre, je vous remercie de vos réponses. En effet, je n'avais pas précisé que vous n'étiez pas comptable de cette situation, laquelle résulte d'initiatives de l'ancien gouvernement. Vous, pas plus que l'administration, n'en êtes donc responsable. Nous avons bien compris que nous n'avions pas le choix et qu'il fallait appliquer la décision de la Cour constitutionnelle. J'ai entendu qu'un délai exceptionnel pour le remboursement allait être accordé jusqu'à la fin de l'année. Nous avons noué des contacts et lu dans la presse que certaines personnes devaient rembourser jusqu'à 20 000 euros. Ce ne sont vraiment pas des sommes négligeables. Nous espérons, dès lors, que les mesures prises pourront les aider et que vous pourrez faire preuve de souplesse pour éviter que ces agriculteurs ne tombent en faillite. Je vous remercie.

Mijnheer de minister, ik ben in de war. Er gebeuren hier zeer vreemde dingen. Ik woon in Kortrijk. Daar zijn heel wat vacatures en wij krijgen mensen uit Rijsel, Frankrijk, maar in Moeskroen marcheert een en ander precies niet. Ik heb onderzocht of dat in de rest van het land ook zo is. Welnu, in Molenbeek zetten ze 230 vrijwilligers in om het vuil van de straten te halen en te zorgen voor netheid. En wat met Charleroi? Als men op reis vertrekt via de luchthaven van Charleroi, krijgt men van Ryanair een bericht om vroeg genoeg naar de luchthaven te komen, omdat er een acuut personeelstekort is. Nochtans zitten er in Charleroi 18.000 personen voltijds thuis met een uitkering, in Moeskroen zijn er 3.000 en in Molenbeek 9.000. De 9.000 Molenbekenaars die een uitkering ontvangen, hebben het blijkbaar zo druk dat er vrijwilligers moeten worden ingezet om het huisvuil op te halen. In Charleroi hebben de 18.000 personen die thuiszitten, het blijkbaar zo druk dat men in de luchthaven geen personeel meer vindt om controles uit te voeren. In Moeskroen is het juist hetzelfde. Dat is toch bizar?

Men kan dat wat Charleroi betreft nog begrijpen: mensen zijn er bang om buiten te komen, want Denis Ducarme loopt daar rond. Hoe is dat echter mogelijk in al die andere steden? Mijnheer de minister, kunt u mij dat mysterie uitleggen?

Mijnheer de minister, afgelopen week heeft de federale overheid via de RVA de eerste brieven verstuurd naar de werklozen van wie de uitkering in januari stopt. Ik vind die brief vrij hard: uw uitkering stopt; u kunt de VDAB contacteren; maar let op voor uw gezondheidszorg en uw kinderbijslag. Normaal gezien zou er ook een brief van de Vlaamse overheid komen. De VDAB moet die mensen naar werk begeleiden. Alleen weet niemand wanneer hij zal komen. Dan zijn er nog de lokale overheden. De OCMW's varen blind. Maar we weten wel dat duizenden mensen daar zullen aankloppen voor een leefloon.

Mijnheer de minister, ik vind dat kafkaiaans. Ik heb er geen andere woorden voor. De betrokkenen verliezen zich in brieven en loketten, terwijl het doel van de hervorming net is mensen te helpen. Mensen die al twintig jaar aan de kant staan, hebben meer dan ooit nood aan zorgbegeleiding en ondersteuning. Een sterke overheid zorgt daarvoor. Vandaag botsen de overheden echter met elkaar, terwijl ze smeken om samenwerking om hun job goed te kunnen doen: begeleiding bieden.

Het kan ook anders. In Turnhout is de wachttijd voor een leefloon met de helft verminderd, door gegevensuitwisseling. Daardoor hebben de maatschappelijk werkers tijd voor wat er echt toe doet: mensen begeleiden en vooruithelpen. Dat is samenwerking. Dat is menselijk.

Ik heb voor u maar één eenvoudige vraag, mijnheer de minister. Zult u ook voor de werkloosheidshervorming inzetten op samenwerking: één traject, één databank, zodat werklozen effectief aan een job worden geholpen in plaats van dat ze zich verliezen in een administratief kluwen.

Mijn collega David Clarinval heeft zich vandaag verontschuldigd. Hij heeft mij gevraagd om u het volgende mee te delen. Mijnheer Ronse, het zal geen antwoord over de steden alleen zijn, maar een meer algemeen antwoord.

België hinkt achterop op het vlak van de werkzaamheidsgraad: 70,3 % van de 20- tot 64-jarigen werkt tegenover 75,8 % in Europa. Tegelijkertijd zijn er meer dan 526.000 langdurig arbeidsongeschikten. Dat is een Europees record. Hun re-integratie vormt dus een grote uitdaging. Daarnaast zijn er 320.000 werkzoekenden en 176.500 vacatures, wat wijst op een structurele mismatch.

De Hoge Raad voor de Werkgelegenheid bevestigt dat België zwaar getroffen wordt door een tekort aan arbeidskrachten. Die moeilijkheden, samen met de stijgende rente, beperken onze budgettaire marge en vereisen snelle hervormingen: activering van inactieven, opleiding en omscholing, het aantrekkelijker maken van werken, een flexibelere arbeidsmarkt en de re-integratie van langdurig zieken.

Sinds het begin van de legislatuur werden al belangrijke maatregelen genomen om de arbeidsmarkt dynamischer te maken, met effecten die vanaf 2025 worden verwacht. Ze passen in een deugdzame driehoek: activering, ondersteuning en responsabilisering. Nieuwe maatregelen zullen di basis binnenkort aanvullen. De federale regering wil zo een deugdzame cirkel creëren waarbij meer jobs bijdragen aan het budgettaire herstel via hogere fiscale inkomsten en lagere sociale uitgaven, zonder de fiscale druk te verhogen. Economische groei blijft de krachtigste hefboom voor gezonde overheidsfinanciën.

Mevrouw Vanrobaeys, de succesvolle hervorming van de werkloosheidsverzekering, die wij voorstaan, vergt een intense en nauwe samenwerking met alle betrokken actoren: de federale administratie, de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening, de gewestelijke diensten voor arbeidsbemiddeling, de Hulpkas voor werkloosheidsuitkeringen, de private uitbetalingsinstellingen en de OCMW’s.

De voorbije maanden vonden dan ook diverse overlegmomenten plaats op alle niveaus om de goede samenwerking te faciliteren. De problematiek van de gegevensuitwisseling met de regio’s kwam uitvoerig aan bod tijdens de vijf bijeenkomsten van de interministeriële conferentie Werk. Het onderwerp kwam ook aan bod tijdens verschillende vergaderingen van het beheerscomité van de RVA. De gegevensuitwisseling met de OCMW’s kwam eveneens regelmatig aan bod, bij uitstek tijdens de drie bijeenkomsten van de taskforce die door mijn collega Van Bossuyt werd georganiseerd en die de OCMW-federaties en de RVA samenbrengt in het kader van de werkloosheidshervorming.

Zodra een einddatum van het recht op uitkeringen voor een individuele werkloze wordt bepaald, is die informatie ook zichtbaar voor de OCMW’s en de gewestelijke diensten via de daartoe afgesproken elektronische gegevensstromen. Er wordt structureel gewerkt aan de uitbreiding en de integratie van de gegevensstromen om een goede begeleiding te garanderen. Dat omvat zowel de optimalisatie van de huidige consultatiesystemen als de voorbereiding van bijkomende gegevensstromen richting OCMW’s en lokale sociale diensten.

De OCMW’s, hun federaties, de POD Maatschappelijke Integratie en de bemiddelingsdiensten kunnen, indien nodig, bijkomende machtigingen vragen. Alle actoren zijn daarvan op de hoogte en kunnen de nodige acties ondernemen.

Mijnheer de minister, er zijn in dit land heel veel openstaande jobs, meer dan 165.000. Het betreft geen deeltijdse jobs; 85 % daarvan betreft voltijdse jobs. In mijn provincie pleiten de werkgevers ervoor om kortgeschoolde mensen van buiten Europa aan te trekken, terwijl er in Moeskroen - hou u vast - 3.000 personen langdurig werkloos zijn, thuis zitten, op leefloon, om nog maar te zwijgen van Charleroi en andere steden. Dat moet stoppen. We worden het West-Romeinse Rijk in verval, als we daarmee doorgaan. Arbeiders die ploegenarbeid verrichten, die hun kas afdraaien om dergelijk systeem te blijven financieren, pikken dat niet langer.

Mijnheer de minister, de regering zal pas succesvol zijn, als we al die mensen aan het werk krijgen. Ik heb maar één slotwoord voor al die Walen en Brusselaars die op het moment thuiszitten: vous êtes les bienvenus, nous avons beaucoup de places vacantes, venez chez nous.

Mijnheer de minister, bedankt voor uw antwoord. De heer Ronse spreekt over jobs, jobs, jobs. Daar is iedereen voorstander van. Alleen, de kansen op die jobs, jobs, jobs vergroten wanneer men begeleiding biedt op maat. De mensen rekenen daarvoor net op een sterke overheid, federaal, regionaal en lokaal. Dat vraagt samenwerking en maatwerk. Daarom hebben de regeringen met Vooruit ook extra middelen uitgetrokken, federaal en regionaal, voor de maatwerkbedrijven. Nu ziet men dat er vrije plaatsen zijn, maar dat de toeleiding hapert. Dat is echt een gemiste kans. Mijnheer de minister, ik hoor u verwijzen naar bijeenkomsten van de interministeriële conferentie en van taskforces. Ik heb echter de indruk dat het vooral een oefening op papier is en dat de mensen verloren lopen door loketten en brieven. Vandaar mijn oproep: neem de regie, zorg ervoor (...)

Monsieur le ministre, cet été fut sans doute le pire été de fusillades de notre histoire récente; avec des victimes, des quartiers dans la peur, des balles perdues qui, un jour ou l'autre, vont aussi toucher des innocents.

À tel point que Julien Moinil, notre procureur du Roi de Bruxelles, a convoqué en urgence une conférence de presse pour réveiller et fustiger le monde politique, tous niveaux confondus – soyons honnêtes – mais en pointant d'abord du doigt le fédéral, et en soulignant à quel point le fédéral ne lui donne pas assez de moyens pour agir.

Le message de ce gouvernement en la matière est connu. Il est exclusivement et surtout sécuritaire, karcher, binaire, un peu MR. Il consiste surtout à essayer de mettre du bleu ou du kaki dans les rues.

Faisons pourtant le constat ensemble, un constat que j'invite à faire: oui, on arrête de plus en plus de personnes. On a arrêté plus de 7 000 personnes dans les rues récemment. Pourtant, les fusillades continuent. Pourquoi? Parce que les petits dealers que nous arrêtons sont de la chair à canon. Parfois nous n'avons pas la place pour les contenir et nous devons les relâcher; parfois nous les gardons. Dans tous les cas, ils sont remplacés extrêmement rapidement, parce que la machine qui se trouve derrière eux a une puissance financière et corruptive extraordinaire et les remplace du jour au lendemain.

Tant que vous ne frapperez pas les têtes, tant qu'on ne frappera pas les portefeuilles, nous allons remplir simplement le tonneau des Danaïdes. Je n'ai aucun plaisir à le dire. Vous avez de l'ambition pour nettoyer les rues, mais je ne vois pas l'ambition dans votre gouvernement pour s'attaquer réellement à la criminalité financière et au blanchiment d'argent.

Nous avons proposé un parquet national financier. On nous a dit non, alors qu'en France cela marche et ça rapporte des milliards. Nous avons proposé un secrétariat d'État à la lutte contre la criminalité financière. Cela marche ailleurs, mais on nous a dit non également.

Je ne dis pas que vous ne faites rien, mais nous ne gagnerons pas cette guerre avec juste du bleu ou du kaki dans les rues. Nous la gagnerons quand les gains de la cocaïne seront anéantis, et là-dessus nous ne voyons rien. Je vous remercie.

Mijnheer de minister, 63 schietpartijen, 7 doden en 28 gewonden. Brussel staat momenteel in de top drie van hoofdsteden met de meeste schietincidenten. Dan heb ik het nog niet over de granaten in Antwerpen.

Het gaat echter over wijken waar mensen wonen, pleinen waar zelfstandigen winkels uitbaten en parken waar kinderen spelen. Het gaat over straten waar mensen wonen, leven en werken. Het lijkt alsof we het geweld in onze hoofdstad en in Antwerpen allemaal normaal zijn beginnen te vinden.

Mijnheer de minister, ik stel vast dat u regelmatig op het terrein gaat en dat is uiteraard goed. Ik hoor en zie evenwel vooral veel aankondigingen van u, van uw collega's Francken en Verlinden en ook van de premier. Dagelijks lees ik nieuwe aankondigingen in de pers. Tezelfdertijd zegt de procureur van Brussel echter dat er naar hem geluisterd wordt, maar dat hij niets krijgt. Dat vind ik hemeltergend.

Daarom vraag ik u vandaag geen nieuwe aankondigingen. Ik vraag u vandaag alleen een engagement en een concrete timing. Wanneer zult u uitvoeren wat u hebt beloofd? Wanneer komen de extra handen en ogen er? Wanneer wordt het camerasysteem in Brussel op punt gesteld? Wanneer zult u samen met uw collega Verlinden actie ondernemen, zodat drugsnetwerken niet langer vanuit de gevangenis aangestuurd worden? Wanneer komen de drugsbehandelingskamers er? Er wordt ook veel gesproken over samenwerking, maar wanneer komt die taskforce er? De premier heeft met veel bombarie aangekondigd dat er een taskforce zou komen die alles zou oplossen, maar sindsdien heb ik niets meer van die taskforce gehoord. Kortom, wanneer krijgen de mensen hun straten, pleinen en parken terug? Dank u wel.

Mijnheer de minister, ik verwijs naar de uitlatingen van de korpschef van de zone Brussel HOOFDSTAD Elsene, Michel Goovaerts, die bij u goed bekend is en die aan de alarmbel heeft getrokken omwille van de situatie in Brussel: een toenemende drugsplaag, gepaard met drugsgeweld. Ik citeer hem, mijnheer de minister: "Een dosis coke vind je al voor vijf euro. Vijf euro, dan is het geen product meer voor de happy few. Dat is de Colruytmethode: massaal en goedkoop". Een volgend citaat: "Het is vandaag veel makkelijker om via sociale media een wapen te kopen. Vroeger moest je iemand kennen in het milieu. Nu volstaat een berichtje."

Het zijn citaten, mijnheer de minister, die wij niet zomaar naast ons neer kunnen leggen. We moeten vaststellen dat steeds meer jongeren, soms al van 12, 13 jaar oud, in de criminaliteit belanden. Ook de feiten van geweld spreken voor zich. Op 12 augustus stond de teller al op 57 schietincidenten in 2025, waarvan meer dan 60 % gelinkt is aan de criminaliteit. Illegalen die misdrijven plegen, komen steevast vrij. Die groep maakt een steeds groter deel uit van de gevangenispopulatie. Op die manier is het dweilen met de kraan open voor onze politiediensten.

Mijnheer de minister, hoe zit het met die taskforce van de premier? Waar zijn de resultaten? Waar zijn de oplossingen? Is deze regering eigenlijk nog geïnteresseerd in de binnenlandse veiligheid, in plaats van nu al maandenlang te palaveren over buitenlandse veiligheid?

Minister, het is geen goed teken als men militairen moet inzetten op straat. Het doet mij terugdenken aan de periode na de verschrikkelijke aanslagen. Het wil zeggen dat de situatie ernstig is, dat ze niet onder controle is. Men doet dit immers niet voor zijn plezier, omdat men het leuk vindt, maar wel omdat de noodzaak er is in een zeer kritieke situatie.

De rampzalige veiligheidssituatie in Brussel is het gevolg van jarenlang malgoverno door de PS. Die burgemeesters steken nu nog altijd de kop in het zand. De sense of urgency om een Brusselse regering te vormen is er nog altijd niet. We need to take back control. Daarvoor zijn hervormingen zeer belangrijk, waaronder vooreerst de eenmaking van de Brusselse politiezones, extra cameranetwerken, de activering van het Kanaalplan en uw Plan Grote Steden en de inzet van specifieke politieteams. De federale politie moet hervormen. Blauw moet meer op straat.

Defensie staat klaar met een juridisch kader dat ervoor zorgt dat militairen op straat effectief kunnen optreden. Wat veel te vaak ontbreekt – ik wil dat nogmaals aanhalen – is de verantwoordelijkheid van de drugsgebruiker. Aan elk lijntje en aan elke pil kleeft bloed. Er zijn al veel te veel doden gevallen. Minister, ik hoop dat u blijft wijzen op die verantwoordelijkheid. U hebt onze volledige steun in de strijd tegen de drugscriminaliteit.

Hoever staat u met de uitwerking van uw grote plan?

De problemen zijn u bekend, mijnheer de minister, want u gaat regelmatig op het terrein en dat siert u. U toont zo uw betrokkenheid. U weet ook dat het geen gemakkelijke strijd is. Een mirakeloplossing bestaat niet. Ik weet wel en u weet ook dat we een overheid nodig hebben die kort op de bal speelt. De drugsmaffia past zich aan, de overheid moet zich ook constant aanpassen. Op dat vlak is het inderdaad zo, mijnheer de minister, dat we wachten op concrete maatregelen. Daarvan is hier al melding gemaakt.

Ik kan u geruststellen, collega Vandemaele, de taskforce georganiseerde criminaliteit bestaat en komt samen, maar heeft nog geen resultaten, geen concrete maatregelen opgeleverd. Ik zeg dat niet, maar de procureur van Brussel en andere actoren op het terrein.

Een tweede voorbeeld. In het regeerakkoord is er sprake van een structurele versterking op korte termijn van de federale gerechtelijke politie van Brussel en Antwerpen. Ik heb daar de voorbije maanden regelmatig vragen over gesteld, maar daar is geen sprake meer van.

Een derde voorbeeld. De minister van Justitie – want u staat er niet alleen voor, mijnheer de minister – heeft deze zomer tweemaal verklaringen afgelegd in de pers. De eerste verklaring was dat zij een taskforce strafuitvoering heeft opgericht, die met aanbevelingen zal komen in 2028. Dat was de eerste aankondiging. De tweede aankondiging van de minister was dat zij 1 miljard euro extra nodig heeft.

Er zijn dus geen concrete hervormingen, geen concrete maatregelen. Daar wachten we nog op. Misschien moet u ook eens spreken met de premier. Hij was de burgemeester van Antwerpen. In Antwerpen zijn snelleresponsteams, quick response forces , opgericht. Dat zijn teams van hypergespecialiseerde politieagenten. Die agenten zijn zinvoller dan militairen, want die militairen zijn volgens mij een zwaktebod, een teken van onmacht, los van de discussie wanneer en met welk mandaat ze zouden worden ingezet.

Welke concrete maatregelen zult u nemen? Wat is er afgesproken binnen de Nationale Veiligheidsraad?

Monsieur le ministre, je vous remercie de vos réponses.

Vous annoncez beaucoup de mesures, même si toutes ne dépendent pas de vous. Plusieurs collègues vous ont interrogé au sujet de la fameuse task force annoncée par le premier ministre. Vous n’avez rien dit à ce sujet. Pour éviter que des efforts ne soient gaspillés de part et d'autre, il serait judicieux que le gouvernement agisse en ce domaine.

Je me réjouis de l'annonce relative aux 31 enquêteurs, mais vous savez comme moi que cela ne suffira pas à remplir le cadre. C'est pourquoi M. Moinil s'en émeut. En tout cas, c'est un début. J'insiste pour que ces policiers soient spécialisés.

À défaut de parquet financier, j'insiste aussi sur la nécessité de renforcer des services qui se trouvent déjà à votre disposition. Je pense ainsi à l'Office central de lutte contre la délinquance économique et financière (OCDEFO), qui réclame notamment de l'aide dans son expertise numérique afin de suivre l'argent là où il se trouve.

Enfin, s'agissant de l'armée dans les rues, nous voyons bien que cela relève d'une communication en mode "football panique". Vous allez déployer du kaki, alors que ces gens vont être obligés d'appeler la police. Cette disposition vise à rassurer la population et à produire de la communication, mais ce n'est pas cela qui empêchera certains de se tirer dessus à coup de Kalachnikov.

Mijnheer de minister, ik dank u voor uw antwoord. U bent gaan luisteren, ook in de buurten. Dat wordt erg geapprecieerd. Dat was een belangrijk signaal van uw kant.

U merkt zelf op dat bij de maatregelen alles aan elkaar vasthangt. Wij mogen er niet één maatregel uithalen. Dat klopt.

Onze minister van Justitie zal echt wel een tandje moeten bijsteken om samen met u tot oplossingen te komen. Ik had gehoopt dat de taskforce dé plaats zou zijn waar de premier dergelijke zaken zou coördineren. Daarover heb ik in uw antwoord echter weinig gehoord.

Ik haal een aantal elementen uit uw antwoord, onder meer de inzet van militairen. Als de minister van Binnenlandse Zaken militairen op straat inzet, betekent dat het failliet van uw beleid. Er bestaat geen mooier signaal om duidelijk te maken dat u het opgeeft.

Binnenlandse veiligheid behoort altijd te worden verzekerd door politiemensen. Daarom moeten wij vermijden dat onopgeleide personen zonder kader op straat worden ingezet. Zij hebben daar trouwens ook niet voor gekozen. Dat is de foute weg.

Geef de straten en pleinen terug aan de Brusselaars en aan de Antwerpenaren.

Mijnheer de minister, collega's, gelooft nog iemand de huidige regering?

Ik zal u een aantal maatregelen van het Vlaams Belang meegeven waardoor de regering wat geloofwaardigheid kan winnen. Ten eerste, richt gespecialiseerde eenheden op binnen de politie en richt een drugsagentschap op. Ten tweede, benut het crimineel drugsgeld en herinvesteer dat in handhaving. Richt daarvoor een drugsfonds op. Ten derde, voer de razzia's tegen drugsbendes op. Jaag die bendes op en maak hen het dealen onmogelijk. Ten vierde, zet de criminele illegalen uit ons land. De enige draaideur die zij zouden moeten kennen, is de draaideur op de luchthaven van Zaventem.

Mijnheer de minister, met andere woorden, het is tijd om recht en orde te herstellen.

Mijnheer de minister, dit zal inderdaad met een algemeen plan moeten gebeuren, met mensen die ter plaatse actief zijn om de drugsproblematiek aan te pakken. Ik bedoel voornamelijk meer blauw op straat en u weet dat u daarvoor ook heel wat capaciteit moet vrijmaken. Ik weet dat dit enorme inspanningen vergt van de federale politie, maar zij moeten daar zelf toe in staat zijn. Als we militairen inzetten op het terrein en als zij een meerwaarde moeten betekenen, moeten zij ook een juridisch kader hebben waarbinnen zij kunnen optreden. We zeggen van de politie dat zij geen sitting ducks mogen zijn, maar dat geldt zeker ook voor onze militairen.

Mijnheer de minister, u komt vaak op het terrein. U verwees even naar West-Vlaanderen alsof het de Far West was. Ook daar kampen we echter met drugscriminaliteit. Ik nodig u uit om op bezoek te komen. Ik ben er zeker van dat onze sheriff, gouverneur Decaluwé, u met veel plezier zal ontvangen.

Voorzitter: Eric Thiébaut.

Président: Eric Thiébaut.

Dank u, mijnheer de minister, voor uw concrete antwoorden. De vraag die hier vandaag rijst, is of we genoeg doen. Kan het beter, kan er meer? Ja, dat kan. We moeten een tandje bijsteken. We kunnen beter. Ik wil u alleen nog waarschuwen: wees voorzichtig met het uitbesteden van veiligheid. Veiligheid is immers een kerntaak van de overheid. Besteed die niet uit aan het leger en ook zeker niet aan de vrouwen zelf. Collega Beenders, ik heb uw voorstel gehoord om vrouwen uit te rusten met pepperspray. Het is echter de overheid die zorgt voor de veiligheid. Pas tot slot ook alstublieft op met uw wetsontwerp waarmee u het mogelijk wil maken dat de regering groeperingen buiten de wet stelt. Ik vraag u dat als liberalen onder elkaar. Gooi de Grondwet niet in de vuilbak. Artikel 27 van de Grondwet, de vrijheid van vereniging, is heilig. Het is niet aan de regering om zulke maatregelen te nemen. Alstublieft, stop daarmee en trek dat wetsontwerp in.

Mijnheer de minister, beeld u in dat uw minderjarige dochter van school thuiskomt, huilend, en meteen naar haar kamer loopt. Uiteindelijk verneemt u dat er een naaktvideo van uw dochter in haar school circuleert. Als vader zou ik daar kapot van zijn. Het is vandaag echter de realiteit van een veertienjarig meisje in een Leuvense school.

Iedereen begrijpt dat de wereld van dat kind en haar ouders volledig instort, maar de politie zegt hun om pas tegen het einde van de week langs te komen om aangifte te doen. Dat is onbegrijpelijk. Het is niet te verwonderen dat die mensen zich compleet in de steek gelaten voelen. Het toont nog maar eens aan waarom cd&v zoveel belang hecht aan het idee van de nabijheidspolitie, een politie die sterk verweven is in de wijken, een politie die bereikbaar, aanspreekbaar en zichtbaar is, altijd. Daar moeten we, mijnheer de minister, ook op het federale niveau nog veel meer een prioriteit van maken.

Onze lokale politiekorpsen doen vandaag wat ze kunnen, maar hun middelen en mankracht zijn beperkt, waardoor keuzes moeten worden gemaakt, maar dat moeten dan wel de juiste keuzes zijn. Iedereen heeft er begrip voor dat voor niet-dringende aangiftes een afsprakensysteem geldt, maar voor dergelijke ernstige feiten waarbij minderjarigen betrokken zijn, moet de politie de klok rond bereikbaar zijn, om situaties zoals we die vandaag meemaken absoluut te vermijden.

Laten we dus samen de juiste keuzes maken. Dat betekent dat we onze lokale politiekorpsen de middelen moeten geven om de nabijheidspolitie in de praktijk te brengen. Wat zult u hiervoor ondernemen, mijnheer de minister?

Ik dank u, mijnheer de minister. U toont begrip en u geeft ook kordate stappen aan die u op korte termijn wilt ondernemen. Voor ons moet de politie altijd aan de zijde staan van degenen die hulp en bescherming binnen onze maatschappij nodig hebben, ook op moeilijke momenten. Wij geloven zeer sterk in nabijheidspolitie. Ik vraag u dan ook werk te maken van wat in de beleidsnota staat. Dat is wat wij als cd&v hebben gevraagd: één wijkagent per 2.000 inwoners. Zij kunnen helpen om nog beter de oren en de ogen op het terrein te zijn. Ik hoop dat u aan die kar trekt en dat artikel van de beleidsnota zo snel mogelijk waarmaakt. Dank u wel.

Mijnheer de minister, wij mochten elkaar gisteren nog ontmoeten. Ik mocht u als burgemeester verwelkomen in de gemeente Laakdal, gelegen in de provincie Antwerpen.

Ik ben blij dat we nu hier, in dit halfrond, met elkaar in overleg kunnen gaan over een heel actueel thema, namelijk de e-steps. We stellen vast dat er dagelijks vijf ongevallen mee gebeuren en dat aantal blijft stijgen. Vijf keer per dag is veel te veel. Ook artsen, rechters en experts roepen om maatregelen en zijn vragende partij om daarmee aan de slag te gaan.

Wij vanuit cd&v delen die bezorgdheid. Daarom hebben we deze zomer een aanzet gegeven tot een wetsvoorstel. We zijn blij dat u deze problematiek eveneens ernstig neemt en ermee aan de slag gaat. Het is hoog tijd dat we de cowboys terug aan banden leggen en hen kunnen aanpakken.

Concreet zijn wij vragende partij om, enerzijds, de maximumsnelheid voor e-steps te beperken tot twintig kilometer per uur. Minder snelheid betekent immers minder brokken. Anderzijds willen wij de e-steps een nummerplaat geven. Wie de regels overtreedt, moet daarvoor gestraft worden.

Voorzitter: Peter De Roover, voorzitter.

Président: Peter De Roover, président.

Samengevat, mijnheer de minister, willen wij meer verkeersveiligheid, minder ongevallen en een einde aan de straffeloosheid waarmee onverantwoorde stepgebruikers door de straten rijden. Dat is wat wij beogen en in een wetsvoorstel hebben gegoten. Onze vraag aan u is eenvoudig: bent u bereid dit voorstel in overweging te nemen?

Mijnheer de minister, ik ben blij te horen dat u inderdaad heel wat concrete maatregelen zult nemen om die problematiek aan te pakken. Het is niet alleen belangrijk voor de veiligheid van de stepgebruiker, maar zeker ook voor de andere weggebruikers die daarmee geconfronteerd kunnen worden. Wij gaan vanuit cd&v akkoord met alle maatregelen die u voorstelt, behalve wat de helmplicht betreft. Wij zijn daar niet tegen. Een helm is inderdaad heel belangrijk om zichzelf te beschermen. Wij zijn er alleen van overtuigd dat een verplichting misschien een brug te ver is. In die zin pleiten wij eerder voor maatregelen die ongevallen kunnen voorkomen dan voor louter harm reduction . Misschien moeten we daarover nog in dialoog gaan in de commissie. Dank u wel, mijnheer de minister.

Monsieur le président, la plupart des démocrates ont naturellement été parfaitement indignés par la décision de l'opérateur culturel flamand Gent Festival van Vlaanderen visant à retirer d'une affiche d'un de ses concerts un artiste sur base de ses origines.

C'est inacceptable, quelle que soit l'origine de l'artiste. Nous avons vu encore hier le chancelier Merz, horrifié, dénonçant cette décision antisémite. Notre premier ministre lui-même s'est rendu en Allemagne pour dénoncer cette décision antisémite.

L'antisémitisme, au sens de la loi en Belgique, n'est pas seulement une prise de position, une opinion. C'est une infraction, au sens de la loi de 1981. Cela peut l'être également du point de vue des règlements liés au contrat de travail, au sens de la loi de 2007 sur les discriminations.

C'est pour cette raison que cette question s'adressait à notre ministre de la Justice, pour l'interroger sur sa capacité d'injonction positive pour poursuivre les infractions, une compétence exclusive de la ministre de la Justice, qui n'a pas daigné se rendre à l'invitation du Parlement.

M. Beenders n'a aucune compétence en matière d'injonction positive. Il ne pourra pas répondre à ma question.

Mevrouw Verlinden, de nieuwe Vlaamse Pontius Pilatus? Ik weet het niet.

Monsieur le ministre, je n'ai aucune question à vous poser. Je vous demande peut-être seulement si vous condamnez la position de la ministre Mme Gennez, qui a soutenu la décision de l'opérateur culturel flamand. Nous rejoignez-vous dans notre demande de démission à son encontre?

Onder het mom van vermeende kritiek op Israël wordt een culturele boycot uitgevoerd. Dat is puur antisemitisme en een aanval op de fundamenten van onze cultuur. Als het aanvaardbaar wordt om Duitse orkesten en Joodse artiesten collectief te weren, is er een rode lijn overschreden. Europese podia mogen geen plekken worden waar antisemieten het programma bepalen, aldus de Duitse minister van Cultuur over de cancelling van topdirigent Lahav Shani in Gent, in dit land. Die antisemieten, die inderdaad niet het programma van onze podia zouden mogen bepalen, zijn de stad Gent, het Gent Festival van Vlaanderen en last but not least Vlaams minister van Cultuur Caroline Gennez, uw ambtsgenoot en partijgenoot, mijnheer Beenders. De twee N-VA-bestuursleden van het muziekfestival hebben nooit aan de alarmbel getrokken en N-VA-minister-president Diependaele laat minister Gennez gewoon zitten.

Mijnheer de minister, dat is kauft nicht bei Juden anno 2025, aangevuurd, georganiseerd en achteraf toegejuicht door het Gentse Festival, door het Gentse stadsbestuur en door minister Gennez. Ook de federale overheid is betrokken, namelijk via de Nationale Loterij. Antisemitisme gesponsord met belastinggeld, zover is het gekomen in België anno 2025.

Rob Beenders, u bent minister van Gelijke Kansen en u wilt, zegt u, een beleid voeren tegen discriminatie en tegen racisme en antisemitisme. Welnu, ik zou zeggen, hier is dé kans om dat nu eens echt te laten zien.

Monsieur le ministre, vous avez raison: il faut sanctionner, comme nous le faisons avec cette majorité, le gouvernement inacceptable de M. Netanyahu au regard des actes commis dans la bande de Gaza. Cependant, il ne faut pas répondre à ce comportement inacceptable par des décisions antisémites. Voilà notre conviction.

Nous sommes un peu surpris, chers collègues flamands, que vous abdiquiez devant cette décision antisémite prise par un opérateur culturel flamand. Nous sommes très surpris que vous laissiez ainsi souiller, naturellement, l'honneur national, mais également le drapeau flamand.

Vous le savez, de plus en plus au MR, nous songeons à venir vous aider et à déposer des listes en Flandre.

Minister, uw antwoord was duidelijk. Vandaag bent u geen minister van gelijke kansen meer, maar wel van collaboratie, collaboratie door lafheid en opportunisme. De N-VA stond erbij en keek ernaar. Geen grote woorden nu over een Chinese muur. In Belgistan komen de jaren 30 niet alleen letterlijk, maar ook ideologisch dichterbij. Politici en zelfs ministers offeren de joden op om moslimkiezers te paaien. Daders van letterlijke oproepen om joden de keel over te snijden of te verbranden, worden in dit land niet gestraft. Dames en heren, u laat een antisemitische minister gewoon voortdoen. Dat geen enkele partij ons nog ooit de les komt spellen over racisme en discriminatie!

Madame la ministre, grâce à l'action de notre vice-premier ministre, Les Engagés ont obtenu que la réforme des allocations de chômage soit indissociablement liée à un soutien massif du fédéral aux CPAS. Pour nous, c'était une condition essentielle. La solidarité ne peut pas être décrétée sans être financée et il aurait été irresponsable de demander davantage aux CPAS sans leur donner les moyens d'y parvenir.

Car vous le savez, dès janvier 2026, une frange importante de nos concitoyens basculera du chômage vers le revenu d'intégration sociale. Derrière ces chiffres, il y a des parcours de vie, des familles monoparentales, des jeunes parfois sans diplôme, des personnes fragilisées qui devront être accompagnées dans la dignité et orientées vers l'insertion. Et ce défi, ce sont nos CPAS qui les porteront en première ligne au quotidien.

Or, dans le même temps, la Fédération des CPAS nous alerte sur un double risque. D'un côté, le manque d'attractivité et la surcharge de travail des assistants sociaux et de l'autre, le manque criant de moyens matériels et structurels pour mener à bien leur mission. Nous vous savons, madame la ministre, attentive à ces signaux et motivée à trouver des solutions, mais il y a urgence. Il n'appartient pas aux communes d'assumer seules, en infrastructure et en matériel, le poids de notre aide sociale.

Madame la ministre, dans le cadre du prochain Conseil des ministres consacré à cela, un soutien flexible et ouvert pourrait-il être mobilisé, non seulement pour du personnel mais aussi pour du matériel et de l'infrastructure? Quand allez-vous améliorer durablement l'attractivité du métier d'assistant social, pilier de notre état social actif?

Vandaag staat niet enkel het beheer van de OCMW’s op het spel. Een instabiel OCMW betekent immers dat de fundamenten van onze solidariteit zelf onder druk staan. Dank u bij voorbaat voor uw antwoorden.

Mevrouw de minister, vanaf 1 januari verliezen duizenden langdurig werklozen hun recht op een werkloosheidsuitkering. Velen onder hen zullen zich vervolgens tot het OCMW wenden om een leefloon aan te vragen.

Sociale partners en de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten waarschuwen voor de praktische gevolgen. In grote steden zoals Antwerpen en Gent gaat het om honderden bijkomende aanvragen tegelijk. Omdat een leefloon enkel na een sociaal onderzoek, inclusief huisbezoek, kan worden toegekend, dreigt de behandeling weken of zelfs maanden te duren. Dat betekent dat burgers in de praktijk tijdelijk zonder bestaansmiddelen zouden vallen.

De VVSG benadrukt dat het een erezaak is voor lokale besturen om beslissingen binnen de wettelijke termijn van 30 dagen te nemen, maar dat dit alleen lukt als ze tijdig worden versterkt met personeel en opleiding. Zonder bijkomende middelen dreigt het systeem vast te lopen, met nefaste gevolgen voor zowel de maatschappelijk werkers als de betrokken leefloonaanvragers.

Mevrouw de minister, welke maatregelen hebt u reeds genomen of gepland om OCMW’s voor te bereiden op deze toestroom? Zijn er afspraken over financiering en personeelsversterking, zodat besturen ook effectief voor 1 januari extra krachten kunnen aanwerven en opleiden? Overweegt u bijvoorbeeld een tijdelijke oplossing, zodat de voorlopige toekenning van een leefloon kan worden voorzien om te vermijden dat mensen tijdens de wachttijd zonder inkomen vallen? Zal er ook op korte termijn overleg plaatsvinden met de VVSG, de sociale partners en de betrokken steden en gemeenten om de uitvoeringsproblemen op te vangen?

Madame la ministre, je vous remercie pour vos réponses et vos éclaircissements mais si nous voulons réussir la réinsertion et l'activation des milliers de bénéficiaires sur notre marché de l'emploi, nos CPAS devront être pleinement soutenus.

Cela suppose non seulement du personnel – comme vous l'avez bien stipulé – mais également des moyens matériels, des infrastructures et des outils modernes pour accompagner dignement chaque parcours.

De uitdaging is eenvoudig: de OCMW's moeten de concrete middelen hebben om hun taken te kunnen vervullen.

Madame la ministre, Les Engagés seront à votre côté. Vous pourrez compter sur nous.

Medio september zijn we slechts enkele maanden verwijderd van de invoering en toch bestaat er nog steeds zeer grote onduidelijkheid. Hoe kan dat, mevrouw de minister? De VVSG en de OCMW's lieten gisteren nog weten niet klaar te zijn voor de extra instroom. Zonder bijkomende middelen en personeel dreigt de behandeling van leefloonaanvragen te vertragen, met het risico dat burgers tijdelijk zonder inkomen vallen. Dat is niet alleen zorgwekkend, maar ook vermijdbaar.

De extra werkdruk en lange wachtrijen zorgen er bovendien voor dat maatschappelijk werkers vrezen voor hun veiligheid. We hebben gezien wat er in Gent is gebeurd. Zult u voorzien in veiligheidspersoneel om onze hulpverleners te beschermen tegen agressieve cliënten? Werk zeker samen met steden en gemeenten, zorg voor tijdelijke versterking en voor duidelijkheid. Garandeer dat niemand zonder bestaansmiddelen komt te zitten en dat de veiligheid van onze OCMW-medewerkers verzekerd is.